Mijn allereerste miserie is begonnen in 1992 bij de dood van mijn vader (ik heb altijd een veilig nest thuis gehad zowel bij mijn ouders als grootouders moeders’ kant). Onwetend wat er allemaal gebeurde, het niet kunnen plaatsen “waarom”, gingen mijn eerste willekeurige gedachten uit naar mijn expartner. Het duurde een tijdje vooraleer de bewijzen vielen dat het over een vrouw ging die verbonden was aan een motorclub. Er gebeurden rare ‘vrouwelijke dingen’ dat soms neigde naar ‘kinderachtige dingen’ met 1 zwaar feit dat ze – vermoedelijk- laten uitvoeren had… Nadat ze nogmaals 1 zwaar feit zelf gedaan had, was ze verhuisd. Een tijdje later was de “schoolkennis” in beeld gekomen. De man ook verbonden aan een motorclub, nam haar plaats in. In deze tijdsperiode werden er zware strafbare feiten gepleegd waar ze mee weg kwamen. “Je had beter dit of je had beter dat” was niet van toepassing, geen secondentijd voor, en ik heb het wel allemaal OVERLEEFD! Vanaf deze tijdsperiode voelde ik “dat de strafbare feiten beschermd werden”. Aansluitend aan dit hoofdstuk dat op 8 maart 2016 afgesloten werd, werd me gedicteerd “dat ik daar serieus VEEL spijt ging van krijgen!”. Mijn leven veranderde met veiligheidsplannen, voorzichtigheid, meer en meer isolatie, en de opbouw naar een nieuw positief leven met totaal nieuwe mensen en “zonder gemotaar” (ik wil hier niemand kwetsen maar ik spreek vanuit mijn beleving en overleven en er bestaan ook motaars die vrouwenmishandeling niet dulden, dus iedere motaar is niet hetzelfde)!
Begin 2021 werd ik WEER IN DE VAL GELOKT, door vriendelijkheid, coronatijd, had ik NOOIT MET DEZE MENSEN MOGEN IN CONTACT KOMEN, nooit! Achteraf blijkt dat het DE ALLERGROOTSTE FOUT IN MIJN LEVEN WAS en dat ik beter voorkomen had! Dat me tot op heden problemen geeft en moet gezwegen worden. Als ik terug zie op de 3 hoofdstukken van daden, moet ik toegeven, dat het allerlaatste hoofdstuk, het hoofdstuk is waar ik het meeste van diepgaande daden gezien en van “geleerd heb hoe dit allemaal KAN/ MOGELIJK GELATEN WORDT in onze maatschappij”( hoe die in het leven staan en hoe ze er mee lekker handelden en dat men de daders van de hulpfakers niet meer te onderscheiden waren) ! Er werden zoveel zware feiten SUBTIEL EN RATTIG GEPLEEGD! In het allerlaatste hoofdstuk is “een hoge functie” aan het licht gekomen die al sinds 2008 aanwezig was en de verhalen van macht, die alles in de ***** banen leiden en den boel beschermd en laat beschermen terwijl ik de ganse tijd “ZELF MOETEN OVERLEVEN HEB EN ALS ALLEENSTAANDE DIE DWANGZWIJGEN EN DOODSBEDREIGINGEN KREEG”. Vanaf het laatste hoofdstuk werd mijn leven helemaal en totaal geboycot in zo een zware mate dat ik bij de andere 2 eerdere hoofdstukken NOG NOOIT HEB MEE GEMAAKT!! ALLES WAT DE DADERS te pakken kregen van mijn privè informatie (2022; “wij lezen uw facebook, computer, mailbox en luisteren uw gsm af” ondanks hun betrokkenheid en belangenvermenging: wat ik toen als zware intimidaties bekeek en niet geloofde) werd direct, ogenblikkelijk, à ce moment, onderschept en vervormd naar hun voordeel en ik was altijd verliezende partij (“gij gaat nooit winnen van ons”= wat moet er gewonnen worden??). Dit was een zware diepgaande eye-opener en geeft de vele eerdere intimidaties, de bevestiging dat het geen intimidaties waren waar ze mee opschepte of om angsten aan te jagen, dat het gewoon werkelijk KON! En dan zijn ze boos op mijn veiligheidsplan, mijn veiligheidscamera’s en ik moet ZWIJGEN….
De rode draad doorheen de 3 levenshoofdstukken = “stoppen met mijn leven, stoppen met schrijven (daar zijn ze heeeel kwaad over terwijl er zoveel kranten, internet is, en mijn schrijven moet dan maar stoppen, er zijn geen namen of plaatsen geschreven en toch vinden ze zich terug in heel het schrijven: “wat hebben die dan allemaal uitgestoken achter mijn rug waar ik totaal nog niets van weet en preventief – voor hun comfortzone – moet gezwegen worden!”. Ze zullen ALTIJD KWAAD ZIJN : dat ik nog leef (na de zware dingen die ik overleefd heb), wat ik doe of niet doe, het zal altijd triggers geven van hun mooi-praten; “gij hebt geen recht om te mogen leven!”), stoppen met de avondschool (met DOODSBEDREIGINGEN HEB IK DE AVONDSCHOOL OFFICE MANAGEMENT MOETEN OPGEVEN!!!) en het zal altijd WEL IETS ZIJN DAT IN HUN KOPJE NIET MAG DOOR HUN COERCIVE CONTROLEGEDRAG.Jullie moeten ook begrijpen. Wanneer een persoon zoveel zware feiten moeten ondergaan heeft zonder enige hulp tijdens de 3 levenshoofdstukken. Wanneer men zoveel doodsbedreigingen overleefd heeft, dan gaat men graag willen overleven. Dit wilt ook zeggen, dat je een eigen veiligheidsplan gaat maken, zien wie je nog in je leven laat, preventief leven, veiligheidscamera’s, veiligheidsmaatregelingen, enz…. en absoluut “niet zwijgen” want van al dat zwijgen gaan die NOGGG VERDER DOEN. De daders zijn nooit tevreden, nooit! Gedenken wij alle verdwenen vrouwen die beter aan “sociale bescherming” gedaan hadden zodat derden mee op de hoogte waren van hetgeen er gebeurden met desbetreffende vrouwen. We hebben allemaal recht op “(sociale) veiligheid” ….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten