Vroeger leefden er verschillende generaties in 1 huis met de bedoeling dat de jongere generatie voor de oudere generatie zouden zorgen. Per generatie want er was toen nog geen sprake van generatiekloven tussen partnersleeftijden. In bepaalde landen is het doodnormaal van kindhuwelijken, in onze samenleving is het niet zo bekend. Meestal gaat het over een kind (meisje) onder de 18jaar (12j) met een volwassen man. “Kindhuwelijk” is vaak een synoniem van “gedwongen huwelijk”. Onze samenleving bestaat uit 30% alleenstaanden. Men zou vermoeden “kandidaten genoeg”. We zouden denken voor onze beschaafde landen dat we gèèn mengelmoes zouden maken van voorgaand schrijven, helaas zit de generatiekloof tussen partners in de lift. Dit gaat over een machtsverhouding en er leren mee leven. In onze maatschappij is er een bepaalde doelgroep die het als “normaal” vinden. Men kan “plus oma” zijn wanneer men een relatie heeft met een ‘opa’. Stel een twintiger die plus oma is van teenagers kleinkinderen en plus mama van oudere kinderen dan zijzelf van de opa! Het klinkt niet naturelle. Het klinkt klein zoals we denken aan kindmoeders (16jarigen) te zijn. Voor de twintiger plus oma is haar “jong leven” voorbij. Ze staat namelijk met beide voeten in een totaal onnatuurlijk leven en je moet tenslotte ook mentaal kunnen naar bed gaan met een “papa-opa”. Komt opa buiten met zijn kindvrouw, wordt er gezegd dat “ze de vriendin van zijn dochter is”. Burgers hebben allemaal een eigen mening van dit fenomeen. De twintiger plus oma wordt dan ook “ouder gekleed, ouder uitgestraald” om de kloof wat te camoufleren. Een opa moet het allemaal ook maar kunnen om dit ethisch te kunnen uitvoeren. “Je moet het maar kunnen om normen en waarden opzij te zetten.” Of het imago-macho is, is niet zo zeer juist. Burgers zien dit in – door hun eigen inlevingsvermogen “het moest maar MIJN DOCHTER ZIJN” – dat ze dit niet sociaal kunnen goedkeuren. Een twintiger die omgetoverd wordt tot vijftiger kan 2 maal genieten om later dan terug vijftiger te kunnen zijn wanneer ze dan haar ware leeftijd bereikt heeft. Door het leeftijdsverschil komen later de ouderdomsproblemen van opa, bij de jonge vrouw terecht. Waarbij ze dan voor een oudere generatie, zijnde haar partner, te moeten zorgen. Meestal doen ze dat om later te erven, schiet een kennis van mij de bal helemaal mis. De vrouw is ondertussen 50jaar en haar man 75jaar maar de man wilt niet meer naar buiten komen en zij mag van hem maar 1x per maand nog buiten en telkens is dat met grote ruzies en dreigen dat zij niets meer van hem gaat erven! Toen zij een jonge vrouw was, was het handig dat toen de vijftiger- oude -man al haar rekeningen betaalde. De ondertussen 75jarige man heeft zware gezondheidsproblemen gekregen en ze kan van hem niet meer scheiden en hij heeft geregeld dat zij niet veel meer kan erven omdat hij vermoedt dat zij ondertussen een andere relatie er op na houdt (zij gaat nog werken)… als ik aan haar vraag of ze dit zou terug doen wat ze gedaan had, antwoordt ze volmondig “NEEEN IK ZOU HET NOOIT MEER DOEN MAAR IK DACHT NIET NA TOEN IK 25J WAS EN HIJ BETAALDE AL MIJN REKENINGEN WAS SUPERGEMAKKELIJK”! Ik heb een kennis gekend die 12jaar ouder was dan ik en hij zei me; “Ik vind je een intelligente knappe vrouw en ik wil je dolgraag als mijn partner maar ik kan het niet met mijn geweten om jouw jong leven te ontnemen.” … Het gaat over normen en waarden, ethisch kunnen of niet, en dan de vele stiekeme verborgen dingen die er extra bij komen in een moeizame energiewretende relatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten