Liefde kan zo gemakkelijk zijn. Verlangen naar het
volgende moment elkaar weer te zien. Hand in hand en de drang om samen gelukkig
te zijn. Gelukkig zijn met kleine dingen of er gewoon zijn voor elkaar. Mekaar aan
voelen. Mekaar begrijpen.
Bij een grote blonde man met blauwe ogen, me toe
vertrouwen. Blindelings elkaar vertrouwen. Altijd graag bij elkaar zijn. Op het
strand of in de bergen, misschien dan maar gewoon in de zetel, maar ik lig in
je armen. Zo mannelijk, zo stoer, zo goedhartig, maar we kunnen niet zonder
elkaar. Ik voel jou aan en jij voelt mij aan. Wat kan er dan fout gaan?
Een diepe
mannelijke stem brengt me zo rustig. Zo ontwikkelt in lichaam en geest. Leven we
gelukkig in een relatie met ons twee. Zo hartstochtelijk, zo warm, zo lief,
samen op avontuur in ons leven. Zo spontaan, kunnen rekenen op elkaar, samen
een weekendje weg.
We vinden bij elkaar een geborgenheid, bescherming, genegenheid.
We maken elkaar supergelukkig.
Maar plots rijden de wagens verder. Stapvoets doorheen de
file. Het was een dagdroom die nog wacht op “dat speciale moment” en dan wel “het
moment” wanneer ik mijn geliefde ontmoet…….
Maxiem
