Een einde met nieuw begin

Men denkt er dikwijls niet over na. Maar wanneer negatieve dingen in ons leven verdwijnen maakt het plaats voor een postief nieuw begin. Vastgeroest in een oud patroon met dezelfde obstakels eist een tol. We zien dikwijls niet meer waar de weg naar toe leidt. Ieder kijkt naar zijn of haar voordeel in het leven. Wie kan men gebruiken? Wanneer wordt het gebruikt? En welke voordelen er bij halen? Ook het kronkelen achter iemands rug. Mensen kijken verbaast op wanneer ze "de" verschijning zien. Afgunst in hun ogen.... Er bestaat een groot verschil tussen "zeggen" en daadwerkelijk menen of doen! Vraag ik me af WIE er nog eerlijk, oprecht, durft te zijn?

Vandaar ben ik God dankbaar voor deze zegen die op mijn pad gekomen is. Een oud gedicht;

In een oase

Hier rust ik uit
in een oase van groen en lijsterbessen
waar eekhoorns en rietvogels
het natuurfestijn bespelen

hier kom ik tot mezelf
geen druk, geen stress
alleen jij die bij me bent
het beste voor me betekent

hier zit ik graag
met de pen in de hand
een zee van inspiratie
opborrelend uit mijn hart

hier wil ik met je blijven
hou me vast, beklijven
wil je steevast omhelzen
omdat ik zoveel van je hou

copyright by Maxiem Weber

Reisverhaal; op onderzoekingstocht naar de Tempeliers (1)

Jaloersheid, nijd en haat (1)

Wanneer het gezicht glimlacht zijn er steeds omringende personen die het feest willen bederven.  Mijn geluk moet ik verantwoorden (?) en teveel informatie prijsgeven is gevaarlijk. Dus moet ik in ommetjes varen.  Mijn glimlach op mijn gezicht wordt vervaagd door me te moeten verdedigen en me moeten verlagen tot hun laag niveau. Om also een verdriet te moeten dragen hoe ik mijn geluk dien te verbergen in een hoop tranen. (neen ik zou nooit mijn geliefde kunnen delen, ja ik hou van mijn privacy) Zo zit onze maatschappij in elkaar. Vol jaloersheid, nijd en haat.

Gedicht uit de oude doos;

Mist
Geen mens die weet
hoe ik me voel
diep in mijn kwetsend
klein hart dat sprietst

op grond bloed verliest

wolken sluimeren rond me
de wind blaast van
linker naar rechter zijde
nevel verdwijnt in mist

spookachtig wordt sprookjesachtig en
verklaart de nieuwe weg
die ik nu met
mijn ECHTE VRIENDEN bewandel.

Maxiem Weber©

 

Het ultiem afscheid

1995) “Maarke, wanneer rij je eens mee met mijn Rolls Royce? Een glaasje champagne drinken in de bar van de wagen. Knus met z’n tweetjes in de zetel.” Zijn warme stem fluistert over de balie. Een lieve glimlach, fonkelende ogen kijken mij aan. Ik overstelp hem met een pak faxen. “Hier pak aan! Vraag je dit aan iedere vrouw?” Peeters kijkt me verwonderd aan, draait zich om en gaat naar zijn kantoor. Zonder woorden. Hij bladert door de stapel faxen terwijl hij in de gang loopt. Wanneer hij andere collega’s tegenkomt, wijkt hij even opzij. In zijn ogen: “Laat me gerust!” Peeters verdwijnt verder en verder uit mijn gezichtsveld. Ik denk niet na en werk gewoon verder. Als dit één of andere flirt voorstelt, ben ik niet geïnteresseerd. Ik zet de hoofdtelefoon terug op mijn hoofd. Doorschakelen van binnenkomende lijnen, bezoekers naar de vergaderzaal leiden, facturen versturen… Ik werkte al een jaar in de firma. Buiten de prioritaire taken, kon ik zelfstandig mijn werk organiseren. En dat vond ik fijn. Het klikte tussen mevrouw X en mij. Ik kreeg vertrouwelijke taken toegewezen en had een goede wedde. Zij konden rekenen op mij terwijl ik kon rekenen op hen, indien er iets was. Mevrouw zei steeds:”Jij bent als een dochter voor me…”

In de namiddag stuurt Peeters, afdelingschef van afdeling X, een medewerker om zijn post af te halen. Twijfelachtig maar vriendelijk vraagt Michael de binnengekomen post. Tijdens het doorschakelen van de telefoon geef ik de faxen van zijn dienst. Hij knipoogt naar mij. Als teken van bedankt terwijl ik nog aan de telefoon communiceer. De gespierde man draait zich om, kijkt nog even achterom en stapt door de gang. Klanten komen binnen. Na telefonische aanmelding, leid ik deze naar het kantoor waar ze een afspraak hebben. Met de draadloze hoofdtelefoon zet ik ondertussen de vergaderzaal klaar voor een interne meeting. Een cursusblok met balpen liggen klaar op de placemats. De thermos met verse koffie en kopjes sieren de vergadertafel. Stoelen staan loodrecht onder de tafel. Ja, alles lijkt in orde. Ik storm de trap af. Recht in de armen van Peeters, die net onderaan de trap staat. “Het spijt me, ik had je niet gezien.” Zijn warme handen hebben mijn bovenarmen vast. Donderbruine fonkelende ogen achter zijn brilmontuur maken me bang. “Juffrouw, voorzichtig. Die trapstorm waarbij je uw bocht amper genomen krijgt, kan een ongeluk veroorzaken.” Peeters blijft heel kalm. Het lijkt alsof hij geniet om me vast te hebben. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik kijk naar de balie. Hij laat mijn bovenarmen langzaam los. Een donkerbruine haarlok hangt over zijn voorhoofd. Met zijn zwart geklede lange broek en geruit hemd, stapt hij de trap op. Ik zet me terug op mijn plaats aan de balie.
Even later… Michael wacht tot Katrien weg gaat met haar post. “Heb je het druk?” Ik leg zijn post op de balie. “Niets speciaals. Gewoon als anders. Voor?”
“Wel, euh, Peeters maakt zich zorgen dat je soms een beetje te vurig bent. Hij wil niet dat je iets overkomt.” Michael kijkt wat bedeesd naar zijn faxen. “Wat ligt er op zijn lever, Mike? Ik vind dat hij de laatste tijd veranderd is, en dat maakt me bang.” De warmte overvalt me. Hoe durf ik nu zoiets weeral uit te spreken? Normaal ben ik zo gesloten. Michael:” Maarke, trek het je niet aan. Jullie zijn allebei druk bezig. Misschien zijn er nu dingen die Peeters opvallen? Wie weet?” Michael knipoogt naar me en gaat terug naar zijn bureau.

Telefoons beantwoorden. Bezoekers komen binnen. Ze kijken nauwlettend naar de decoratie op de balie. Wanneer ik ze telefonisch aanmeldt voor hun afspraak, worden ze opgehaald om naar het desbetreffend bureau te gaan. De alledaagse gang van zaken. Tussen de drukte door begin ik aan Peeters te denken. Ja, wat moet ik ervan denken? Een vrouwenversierder? Ik steek een kaars aan in een glazen kandelaar op de balie. Na een twee uur durende vergadering komt Peeters de trap af. Hij is nog in een kordaat gesprek met een andere afdelingschef. De vergadering lijkt nog naweeën te hebben.
“Maarke, mijn faxen!” Peeters wrijft aan zijn ogen. “Heb je soms iets tegen maagkrampen toevallig bij? Ik denk dat ik iets verkeerds gegeten heb.” Peeters ziet er zo moe uit. “Het spijt me, maar ik heb geen medicijnen bij me. Misschien boven bij de personeelsdienst?” Ik kijk even naar zijn richting. “Goed, ik zal daar wel gaan zien.” Peeters gaat terug de trap op. Enkele minuten later zie ik hem van de trap komen en naar zijn bureau gaan. Ik heb zo’n schuldgevoel. Was ik te hard voor hem? Wil ik me te sterk verdedigen om niet meer gekwetst te worden?
Enkele dagen later… Peeters stormt naar de receptie. Komt achter de balie naar mij toe. Ik slik. “Peeters?...” Ik zag pijn in zijn ogen. Hij steunt gebogen over het bureau achteraan de balie. Geen woorden. Ik stap even naar hem toe. “Peeters?... Wil je mijn stoel even hebben?...” Geen woorden. Ondertussen lopen de telefoontjes binnen. Met een druk op de knop van de hoofdtelefoon, beantwoord ik deze terwijl ik naast hem sta. “Peeters, wat heb je? Ik kan er niet tegen om je zo te zien lijden. Zal ik wat water voor je halen? Iemand van de EHBO sturen?” Geen woorden. “Koppigaard! Zoveel pijn, het lijkt of je het besterft... Je wilt niets zeggen… hmm… Sterf dan maar ergens anders!” Ik stap terug naar de balie en doe mijn taken verder. Wat haal ik in Godsnaam in mijn hoofd? Peeters wandelt treuzelend door de receptiehal. Ijsberen van links naar rechts, terwijl ik maar telefoontjes beantwoord. Ik kan het niet aanzien. Hij houdt zijn hand op zijn maag. Zonder woorden loopt hij kromgebogen naar de toilet.
Een half uur later staat Michael aan de receptie. Ik wacht een seconde op de vraag van hem om een volgende telefoon door te laten. “Heb je Peeters gezien? Hij zou een maagcrisis hebben?” “Michael, ik heb hem naar het toilet zien gaan. De trotse koppigaard wilt gewoon niets van me. Ik kan niet aanzien hoe hij lijdt… Michael?…” Terwijl ik de telefoon opneem, zie ik Michael al door de gang lopen.
De volgende dag is Peeters gewoon komen werken. De maagcirsis lijkt voorbij….

“Morgend Peeters, het zijn een heel pak faxen vandaag.” Ik geef hem een pakje van ongeveer twee centimeter. “Goedemorgen Maarke. En wat dacht je nu van gisteren? Hij gaat sterven?” Peeters legt de faxen uit mekaar op de balie. Hij sorteert al naar de prioriteit die hij stelt. “Grappige koppigaard…” fluister ik. “Wat hoor ik nu? Heb ik het nu goed begrepen? Verdorie Maarke, je kunt niet eens mijn voornaam uitspreken omdat ik dezelfde naam draag als van uw ex-man! Ik ben je ex-man niet en ik doe zo’n dingen als uw ex-man niet! Wie durft er hier zich niet open te stellen? Wie durft er hier niets toe te geven van gevoelens? En wie zou hier koppig moeten zijn?... Maarke?” Terwijl ik de telefoons opneem, kijk ik even naar zijn gezicht. Ik zag tranen in zijn ogen. Peeters scharrelt zijn faxen bij elkaar, neemt zijn boekentas bij de greep, en… “Ja, neem die telefoon maar op…” verdwijnt naar zijn bureau.
Door de verkoop van de firma heb ik in 2002 afscheid genomen van de job die ik zo graag deed. De meeste contacten geraakten verbroken omdat de oude werknemers allemaal moesten verdwijnen voor nieuwe werkkrachten.

December 2009. Terwijl ik aan het winkelen ben, kom ik een oud-collega tegen. “Maarke, hou je sterk maar ik moet iets zeggen. Het is Peeters… hij is terminaal. Michael vertelde me om dit zeker aan u te laten weten. Helaas zit er al veertien dagen verschil op om de boodschap over te maken en kan het misschien te laat zijn. Het spijt me oprecht.”
Ik sta genageld in de winkel. Ontredderd loop ik naar mijn wagen. Warme tranen lopen over mijn koud gezicht. Ik kan me niet bedwingen maar het zit diep van binnen.
Dit lijkt het ultieme afscheid, zonder woorden. Konden we maar even bij praten? Want hier volgt het ultieme afscheid zonder ommekeer…
Ik contacteer oud-collega’s maar die hadden rare verhalen bij: “Misschien is hij al dood? Of misschien nog in leven? En ja, hij is nog altijd alleen gebleven? En hoe ben je in Godsnaam aan die informatie gekomen? Dat was toch niet nodig? Jij hoefde dit niet te weten te komen?” Gewoon belachelijk!

Ik stel me de vraag: “Komt de boodschap van Michael of van Peeters?” Ik probeerde via zijn zus hem te contacteren. Zonder antwoord.
19 januari 2010. Rond dertien uur hoor ik op de radio een verzoekplaatje. “Lady van Lionel Richie.” Mysterieus van anoniem naar anoniem. (ons lievelingsplaatje)

Copyright by Maxiem Weber©
Op de wet van de privacy zijn Peeters, Michael, Katrien, Maarke als fictieve namen gebruikt.

Nachtmerrie 7901

En het geraamte loopt maar achter me aan...
Lopen door het bos, midden in de nacht, zo donker bij de roep van de uil.
Ik hoor zijn botten kneukelen op het bladerenbed, zigzag door de bomen.
Zijn tanden klapperen op elkaar, bijna... ja bijna...

Ik houd even halt, mijn handpalmen steunend op mijn knieën. Mijn adem stoomt als een trein. Moe, ben het helemaal moe geworden, telkens weer opgejaagd te worden als een stuk wild.
Na een paar minuten wil ik me rechtop zetten maar ik hoor de beenderman angstvallig naderen. Zweetdruppels lopen over mijn gezicht. Ik zie een hele dikke eikenboom in het midden van het pad. Daar wil ik me achter verschansen.

Maar plots... staat hij voor me.
"Ik heb je waar ik je hebben wil! Het verhaal loopt hier ten einde! Stoppen zal je, hoor je me? Geen bestaan meer! Ik kom je halen om je in een put te laten begraven!" Het geraamte staat zo voldaan voor mijn neus met zijn armen te zwaaien.

Ik maak even een ommetje om mij door te laten. De knokels van zijn hand houden mijn arm vast.
"Zovlug ben je niet van me af! Rechtstreeks de put in, hoor je me?" Ik trek zijn arm los en zijn vingerkootjes vallen op de grond. Ik loop verder...
Maxiem Weber

"Kwelduivel"

Maar de nevel nam toe. Kille sluiers dwaalden over het kerkhof. Doodstil…
Midden in de nacht slenterde een man tussen de graven op de helling.
Buiten adem leunde hij met zijn linkerhand op een grafrug, in zijn rechterhand droeg hij een jachtgeweer. Hij boog zich naar voren en prevelde:”Mijn broeders, waarom roepen jullie mij?”, zette zich neer op de zerk en legde de afgezaagde loop van het jachtgeweer op de grond, naar hem gericht. De bendeleider veegde het bloed van zijn handen aan zijn zakdoek. “Ik wil wraak, verdomme! Waarom hebben ze mijn broeders ontnomen?” De man ging naar de rand van het kerkhof en op het zijpad van het bos lagen twee kadavers. Hij sleepte ze door de hoofdgang van het kerkhof naar zijn wagen, kieperde de twee in de kofferruimte, startte zijn zwarte Chevrolet en vertrok.

De man belde aan de deur bij de pastoor. Maar op zo’n nachtuur bleef de deur gesloten. Donker, eenzaam, reed hij dolend door de straten. “Stomme pastoor! Die bakt er ook niets van! Ik wil wraak nemen voor mijn broeders! Begrijpt niemand mij?” De woede werd razernij. Razend, tierend, begon hij door de straten te racen.
De man reed naar zijn vriendin. Omdat zij niet direct opendeed, begon hij op de deur te bonken. De moeder deed open. “Jongen, wat is er gebeurd? Wat bezielt je toch?”
“Is Megan wakker?” Mille duwde de deur verder open. Megan was door het lawaai wakker geworden en stond bovenaan de trap. Ze wreef door haar ogen. “Mille, wat scheelt er toch met je? Je bent zo onrustig!” Mille stormde naar boven, greep haar arm. “Mee komen! Vooruit!” Megan wrong haar arm los. De moeder van Megan stond onderaan de trap. “Heb je weeral gedronken? Ons Megan gaat niet mee!”
“Wat ist jong! Als ik zeg dat ze mee moet, zal ze mee moeten!” Mille grabbelde terug naar haar arm maar Megan hield de trapleuning stevig vast. De moeder belde ondertussen naar het politiekantoor. Mille liet los, stormde naar beneden, stapte in zijn wagen en scheerde met gierende banden weg.

Hij stopte bij het politiekantoor. Haalde de twee kadavers uit de kofferbak en sleepte ze tot aan de balie. Kettingen gespietst in zijn lederen jekker blonken onder de verlichting van het onthaal. Op zijn gezicht hingen vettige halflange zwarte lokken haar. Zijn wangen vertoonden hier en daar een bloedveeg. De politieagent sprak door de communicatiegleuf: “Wat kunnen wij voor u doen?”
“Ik heb mijn twee honden doodgeschoten, ziet je dat niet! Wa moet ik doen? Mijn broeders roepen mij! Is dit offer voldoende?” De politieagent die even naar de man zijn zeeroversoorbellen keek zegde:” Mijn beste man, ik denk dat je beter hulp zoekt bij uw dokter, want ik vrees dat wij u niet kunnen verder helpen.”
De man sleepte de kadavers terug naar zijn kofferbak en vertrok.

De bendeleider had de jachtpacht over de eigendom van Els haar familie. Zij was een kleindochter van een eerbiedwaardige familie. Jaren jaagde hij over de velden, weiden, maar het bos bracht hem op een idee. De man sleurde de twee kadavers uit de kofferbak. Donker tussen de bomen met witte sluiers van mist, hing er een kille enge sfeer. De bendeleider sleepte de twee kadavers mee in cirkels en dwaalde maar door het bos.
In zijn gedachten zag hij herinneringen aan zijn broeders… Deze mannen hadden de aanwervingproef tot de motorclub niet doorstaan, het leven gelaten en waren overgegaan naar het hiernamaals.
Hun stemmen riepen de leider. Hij was razend omdat hij de broedereed niet kon nakomen. Hij stapte steviger en steviger door. Telkens maar in cirkels.
Tussen de bomen waren de bladeren weggesleurd.
In het midden van de cirkel, op een dik zacht tapijt van bladeren, legde hij langs de linkerkant de beige labrador. Hij stapte twee meter verder en daar legde hij de zwarte. Hun koppen naar elkaar gericht. Hij slenterde door de bladeren naar zijn wagen, haalde zijn jachtgeweer en stapte met rasse schreden terug naar de cirkel en zette zich neer tussen de twee kadavers.
Even keek hij naar links, daarna naar rechts. Hij legde zich neer, nam zijn jachtgeweer, en schoot met zijn rechterhand door zijn hart. Hij voelde de pijn. Kreunend legde hij zijn jachtgeweer naast zijn zijde. Even was hij nog hier totdat… zijn leven voorbij flitste, met goede en slechte herinneringen. Daar stonden zijn makkers aan de overkant te wachten. Hij glimlachte. Dit maal was het hem gelukt… Zweefde hij naar het hiernamaals.

In de vroege morgen vonden wandelaars de man met zijn honden. Hij lag met open armen, benen bij elkaar, in de vorm van een kruis.


Maxiem Weber©
Januari 2009

Vette kluif voor stalkers!

Wanneer u het telefoonnummer gedraaid hebt hoort u een vriendelijke stem. Die biedt u een aantal mogelijkheden aan. Druk 1 voor inlichtingen van uw facturen, druk 2 om uw persoonlijke gegevens aan te passen, druk 3 …

Stalkers zijn doorstrengelde individuen. Zij maken een fulltime job om alle gegevens van het slachtoffer te verzamelen. Tuurlijk hebben ze in een mum van tijd klantnummers of nog beter… het klantnummer zogezegd vergeten en hoe? In harde actie bespelen ze de gevoelens van de operator die het voor "ene keer door de vingers ziet", geeft onbewust het nummer door aan de dader. De belagers' smoes heeft het gehaald. En… om het nog sterker te zeggen kan tegenwoordig ook alles aangepast worden via internet. Het is een ware speeltuin voor de dader waar hij/zij zich kan uitleven in chaos te creëren voor zijn/haar slachtoffer.

Het slachtoffer daar en tegen is zich van niets bewust.
Er volgen dubbele rekeningen. De persoon heeft ineens vier klantnummers bij één en dezelfde leverancier. Waardoor een discussie bestaat al dan niet betaald. (De leverancier kijkt naar het debiteuren klantnummer ipv de naam.) Geboortedatums zijn veranderd, het huis staat in het dossier als "dubbele woonst" ingeschreven waardoor men het slachtoffer aanspoort om de rekeningen van de "medebewoners" te betalen enz… u ziet, een leuk tijdverdrijf!
Maar dan… telefoontjes plegen. Alle gegevens netjes laten recht zetten wat de tegenpartij krom geslagen heeft. Toch al zeker wat misverstanden in de portemonnee betreft!
Erg dat ik het moet zeggen maar ... strooien suiker op de boterham.
En dan nu de vraag "Wie heeft de daad gedaan?"
Kleine oplossingen kan ik niet neerschrijven. Eén ding weet ik zeker, het lijkt een kans te bestaan, dat uitgezonderde stalkers serieus beschermd worden zodat ze hun ziekelijke daden kunnen verder zetten.

Nota: ik wil mensen sensibiliseren wat op een dag uw leven kan veranderen. "mij overkomt dit niet", vind ik laf. Het bovenvermeld systeem kan misschien wel vlug uitgevoerd worden in dossier maar biedt geen veiligheid. Suggestie; ENKEL en alleen het desbetreffende telefoonnummer van DAT ADRES kan ENKEL EN ALLEEN de gegevens veranderen en dan nog liefst 'schriftelijk aangetekend'. En het spelletje is uit.

copyright by Maxiem Weber©

Dragers van het kwaad beklemmen hun prooi

Haat wordt soms zo ondraaglijk gestuwd in de dader, dat deze overgaat in het africhten van zijn prooi. Dit uit zich in de school, het verenigingsleven of op het werk, gewoon in alledaagse dingen. Alsof de slechte economische tijd er iets mee te maken heeft, draagt geen prioriteit. Immers onverdraagzaamheid en machtsspel zijn de ware doeners in het zieke verstand dat tot uiting komt met als doel de prooi te vernietigen. Men zou beginnen te denken dat het psychopatische neigingen zijn.

Wie is tot zoiets in staat?

De dader spiegelt zich aan zijn prooi. De persoonlijkheid in kwestie heeft betere kwaliteiten, meer mogelijkheden in het leven, ambitieus verstand… De dader beseft zelf dat zijn of haar persoonlijkheid serieus tekort schiet tegenover de prooi. De belager krijgt één doel, de prooi vernederen, pesten en liefst uitschakelen in zijn bestaan. Dit draagt tot een voltijds tijdverdrijf om mensen te vernietigen.

Hoe gaan ze te werk?

Er wordt eerst geobserveerd. Daarna spiegelt de dader “Ik kan dat ook en zelfs beter.”
Ieder klein detail dat de belager te weten komt van de prooi, pikeert de dader zijn prooi.
Alsof het onwaardig is, de dader zijn prooi voor gek beoordeelt, preekt hij om te stoppen met het “detail.” Activiteit, taak, hobby…
Komt de dader te weten dat het “detail” niet stopt, gaat hij over tot actie. De prooi wordt in een slecht daglicht gesteld. Slechte resultaten worden in de prooi zijn schoenen geschoven. De dader wilt dat de prooi gehoorzaamt. Indien niet, breekt de belager het mooie leven van de prooi. Het slachtoffer weet niet wat hem overkomt. Maar het loopt van een klein ongelukje tot een helse tegenslag. De reden; dossiers die verdwijnen, uitgesloten worden in de groep, vrienden die verdwijnen… In tussentijd begint de dader activiteiten uit te voeren hetgeen de prooi doet. De dader begint zich te meten aan de prooi. Ondertussen wordt het slachtoffer in het belachelijke getrokken en met spot beoordeeld. De belager zorgt dat hij een stapje verder staat dan de prooi in het actie ondernemen waardoor het slachtoffer afgeremd wordt in zijn bezigheden. De dader glipt in het leven van de prooi. Totdat het slachtoffer stopt met zijn activiteiten, hetgeen de belager in zijn zieke verstand als “zijn doel” zitten heeft: “De prooi moet verdwijnen zodat ik die kansen krijg!”

Hoe kan men zich verdedigen?

Dat is een zware taak. Vrienden en kennissen staan buiten de taken van het slachtoffer. Ieder klein detail moet verzwegen worden!
Men kan erover praten met vertrouwelingen maar uiteindelijk is het een strijd tussen dader en slachtoffer. Wat het verdwijnen van de vrienden betreft, zijn dat zwakkelingen, terwijl deze goed weten wat het slachtoffer waard is. Als zij de partij van de dader kiezen, zijn ze evenwaardig aan de dader in kwestie, hoe hard het ook klinkt.
Omgaan met échte vrienden, gevoelens uiten, niet twijfelen aan jezelf, zijn opbouwende eigenschappen. Ook al is dat niet zo evident. Immers wordt er een heel netwerk opgesteld om het slachtoffer in een slecht daglicht te zetten. Gewoon doorgaan met uw bezigheden of passie.
In sommige gevallen zoals op het werk is men begrensd. Als de werkgever het spel meespeelt kan men er weinig aan doen. Totdat de pesterijen dieper komen, kan men een officiële klacht neerleggen. In verenigingen en scholen kan men iemand in vertrouwen aanspreken (leerkracht, voorzitter, secretaris…) daar zijn meerdere personen verantwoordelijk in beslissingen nemen zodoende het diplomatisch op te lossen. Ja, wat die hobby activiteit betreft is andere koek. Gewoon doorgaan met iets wat je passie is.

© copyright by Maxiem.

Oude teksten (mijn site die gaat verdwijnen) overhevelen naar mijn stekki hier.

Groepsgedrag

Een groep bestaat uit twee of meer personen die op zo’n manier met elkaar omgaan, dat iedere persoon de andere persoon beïnvloedt en op zijn beurt weer door de ander wordt beïnvloed. Dat is de definitie van een groep.

Groepen kunnen op verschillende mogelijkheden ontstaan.
Veel van de groepen zijn niet zo duidelijk herkenbaar. Ze zijn ontstaan in dagelijkse omgang, zelfde interesse, wisselen gedachten en ervaringen uit. Hoewel de afdeling als geheel een formele groep is, ontstaan door de structuur informele groepjes.
De gelegenheid ontstaat vaak uit de nabijheid van de anderen en de omgeving waar die mensen in contact komen. Wanneer ieder individu een eigen ruimte heeft is er minder kliekjesvorming dan wanneer de individu’s, allen éénzelfde ruimte delen, informele groepen stichten. Kliekjesvorming kan geremd worden door zuinige communicatie en oogcontact!

Nabijheid schept de gelegenheid voor interactie. Dit wil niet zeggen dat het resulteert in iedere groep maar toch meestal. Een sterke eigenschap is wanneer de personen onderling afhankelijk zijn van elkaar. Mensen die onderling afhankelijk zijn, moeten samenwerken om door middel van de collectieve doelen, de individuele doelen te bereiken! (ik noem dit onpersoonlijkheid) Een positieve eigenschap is lotsgebondenheid. Die de groep ‘meestal’ stimuleert.

In persoonlijke situaties daarentegen worden relaties aangegaan om iets te kunnen uithalen….
Die eigenschap berust op het bevredigen van persoonlijke doelen.
Een groep wordt ontwikkelt door formeren, confronteren, normeren en presteren.
Door op verkenning te gaan, informeren leden naar de persoonlijkheid van het nieuwe individu. In de tweede fase volgen ze gesprekken op om een beeld te krijgen. Maar al te vaak wordt er individueel verzet gepleegd om tegen de invloed van anderen hun zelf te kunnen blijven. Niet mee gesleurd in de mallemolen maar een persoonlijkheid kunnen blijven behouden. Dit komt bloot wanneer de groep extreem naar voren treedt.

In de norm-fase wordt er een doelgerichte eenheid gevormd. En als laatste fase zou er rust intreden zodat ieder individu zich aan zijn taken kan wijden.
Later in mijn teksten ziet u dat het niet steeds het geval is!

Als eerste soort groep kaarten we de instrumentele aan.
Het “instrument” wordt in het belang van de groep bekeken.
De gevolgde patronen van interactie, standaardprocedures in de groep komen sterk tot uiting.
De structuur wordt aangebracht door een leider(Alphadog) die via informatie de procedures beïnvloedt binnen de groep.

De eigen-belangengroep voelen zich sterk wanneer er nodige ondersteuning gegeven wordt.
Vb. in een poging om individuele doelen te bereiken schakelen deze handlangers in om hun doel te bereiken. ‘Alles wordt netjes voorgeschoteld door werkende bijtjes voor de koningin.’
Ook al doet men zijn taken perfect, niets is goed, handlangers werken alles in hun hand om het hoofddoel te bereiken!

En dan heeft u nog de vriendschapsgroep.
Dit soort groep heeft als basis eenzelfde eigenschappen te vertonen.
Situerend tussen dezelfde interesses delen, overéénkomstige persoonlijke eigenschappen, ideeën enz…

De effectiviteit van een groep blijkt afhankelijk te zijn van algemene factoren, zoals normen, rollen, positie, interactiepatronen enz… de omgeving waar heel het gebeuren plaatsvindt beïnvloedt het functioneren binnen de groep. (communicatienetwerk, de druk die de omgeving uitoefent)
Dit zijn factoren die het groepsproces beïnvloeden.
In groepsdiscussies zal u merken dat er naast het uitwisselen van informatie vooral meningen worden geuit. Verder betekent deelname aan een groepsdiscussie dat de grootste wafel/blaaskaak wint, en de stille aanhoorder met genoeg capaciteiten geen stem kan uitbrengen/in vraag wordt gesteld. Discussies kunnen ontaarden in een machtsstrijd tussen de deelnemers waarvan de leider het hoogste woord voert en de groep zwaar beïnvloedt.
Er kan bevoorbeeld druk tot eensgezindheid uitgeoefend worden. Of de neiging om onenigheid vermijden, kan louter mogelijke barrières ophouden om de strijd te winnen maar bieden geen oplossing naar discussies toe.

Wanneer blijkt dat de communicatie niet goed verloopt kan er een niet-groepslid ingeschakeld worden. Deze kan voor een betere strategiekeuze als interventie in de groep opgenomen worden. Zo kan er meer effectiviteit uit de groep gehaald worden terwijl anders aan het lot overgelaten chaos resulteert.

© copyright by Maxiem Weber

Wat is stalking?

Van Dale vermeldt bij stalker: "iemand die wild besluipt : jager''. Het woord wordt tegenwoordig in een wat bredere context gebruikt : een stalker is iemand die alles doet om in contact te komen met de persoon die hij op obsessieve wijze bewondert. Een stalker houdt zijn slachtoffer zo veel mogelijk in de gaten, achtervolgt hem of haar en valt hem of haar lastig met telefoontjes, e-mails, SMS.
De term stalking wordt gewoonlijk gebruikt om gedrag aan te duiden waarbij een bepaald persoon bij herhaling wordt lastiggevallen of bedreigd.
Maar de variaties in het gedrag van stalkers worden alleen begrensd door hun inventiviteit en creativiteit . Het volstaat te zeggen dat praktisch elk ongewenst gedrag dat direct of indirect een bedreiging inhoudt en angst bij het slachtoffer veroorzaakt, stalking genoemd kan worden.
Soms wordt het slachtoffer van de stalking omwille van vals geplaatste advertenties voortdurend lastig gevallen door personen die reageren op de betreffende advertentie.
Er zijn gevallen bekend waarbij de sociale omgeving van het slachtoffer zich tegen het slachtoffer keren omwille van de inhoud van de berichten of omwille van de veroorzaakte overlast.
Stalkingsproces:
1. een aantrekkingskracht tot een persoon met een bepaald doel
2. obsessie, focus op het te behalen doel
3. vernietiging, indien het behaalde doel niet meer voor ogen ligt
wilt de dader het slachtoffer vernietigen.

Soorten stalkers:
1. daders die de breuk met hun slachtoffer niet aanvaarden

De stalker kan het niet verdragen dat het leven van zijn partner niet meer beheerst. De belagers deinzen vaak nergens voor terug om opnieuw macht over het slachtoffer te bekomen. Technieken: bedreigingen, aanranding, lichamelijke mishandeling.
Deze stalkers zijn meestal mannen en worden door psychiaters beschreven als psychopatisch met meerdere persoonlijkheidsstoornissen.

2. de dader wil een relatie met het slachtoffer

De stalker wil een relatie met het slachtoffer en maakt avances, doch kent geen grenzen en stelt alles in het werk om in het leven van het slachtoffer binnen te dringen. Deze vorm is minder gevaarlijk, doch kunnen er agressieve uitingen tot stand komen indien het slachtoffer zijn/haar liefde niet beantwoord. Deze stalkers zijn meestal vrouwen, die de groei van liefdesgevoelens naar haatgevoelens ondervinden.

3. de dader denkt dat het slachtoffer avances maakt

Deze stalkers leven in waanideeën. Hierbij bestaat de kans dat de dader overgaat in geweldadig gedrag. Deze stalkers belagen meerdere slachtoffers.

4. de psychotische stalker

Deze stalker leeft in een fantasiewereld met vertoning tot buitensporig gedrag voor de buitenwereld. (de dader is zich niet bewust van belagend gedrag) Tijdens de eerste maanden dat de dader het slachtoffer lastig valt is er zelden sprake van geweld, een escalatie vindt meestal plaats na een zeker tijdsverloop. Dit wordt veel door obsessief gedrag van vrouw tot vrouw gedaan.(copycats)

7. de psychopatische stalker

De stalker wilt in een soort machtspositie tegenover zijn/haar slachtoffer verkrijgen/handhaven. De stalker wilt kost wat kost in het leven van het slachtoffer binnentreden, desnoods met geweldpleging.
Bestrijding:
Alhoewel alle wettelijke voorschriften ook toepasselijk zijn op het internet, denken sommigen dat ze, door “anoniem” gebruik te maken van de nieuwe technologie, alle regels met de voeten kunnen treden. De veronderstelde anonimiteit is zeker niet gegarandeerd. Vaak wordt de identiteit van de stalker achterhaald door de opsporingsdiensten.
Het internet is als medium echter zo krachtig en zo gemakkelijk manipuleerbaar dat het vaak quasi onmogelijk is om alle bronnen van de “stalking” ervan te verwijderen.
Preventie is in deze materie zeker te verkiezen boven een genezingsproces.
Vaak is de stalker echter een bekende van het slachtoffer en kan snel worden tussengekomen om de stalking stop te zetten.

Hoe kan ik mij beschermen tegen mogelijke stalkers ?

Elke gebruiker van de nieuwe technologieën, moet zelf mee instaan voor de beveiliging van zichzelf tegen mogelijke misbruiken. Algemeen genomen komt het steeds neer op het zoveel mogelijk beperken van de verspreiding van persoonlijke contactgegevens.
Inzake het internetgebruik:
• Geef GEEN persoonlijke gegevens (telefoonnummer, adres, e-mail, naam,... ) door op internet aan correspondenten of websites waarvan je de echte identiteit in de reële wereld niet kent.
• Publiceer geen persoonlijke gegevens op internet. Een eigen website met familiefoto’s en persoonlijke contactgegevens is misschien wel leuk maar kan worden misbruikt voor andere doeleinden door personen met slechte bedoelingen.
• Maak gebruik van toepassingen waarbij het voor andere internetgebruikers onmogelijk is om jouw internetadres te kennen. Chatten op het web is in die zin veiliger dan bijvoorbeeld via IRC.
• Stel de gebruikersopties van chat-toepassingen zo in dat alleen personen die jij wenst te spreken, je kunnen contacteren. Duid ook aan dat je internetadres niet mag bekend gemaakt worden aan andere chatters.
• Encrypteer je berichten en bestanden voor je ze het internet opstuurt.
• Gebruik paswoorden die bestaan uit een combinatie van letters, cijfers en leestekens. Hoezeer je er ook van houdt, gebruik niet de namen van je liefje, vrouw, kinderen, hond. Gebruik niet voor alle internetdiensten hetzelfde paswoord.
• Verander de paswoorden regelmatig. Installeer recente anti-virusprogramma’s en actualiseer deze regelmatig.
• Gebruik een “firewall” toepassing op je persoonlijke PC om hackers buiten en je eigen gegevens binnen te houden.
In het gebruik van GSM en telefoon:
• Maak gebruik van een privaat telefoonnummer en laat je telefoonnummer niet publiceren in de telefoongids.
• Vraag je telefoon- of GSM-operator om bij een oproep jouw telefoonnummer niet aan de opgeroepene door te geven (activatie van de CLIP optie).

• Treed assertief op en maak het aan de stalker meteen duidelijk dat:
1. De stalking absoluut ongewenst is.
2. De stalker dergelijke activiteiten onmiddellijk dient te stoppen.
3. Informatie binnen vriendenkring beperken of blokken naar de stalker toe; hoe minder informatie beschikbaar hoe beter ! (stalker sluipt graag in vriendenkring van het slachtoffer)
• Neem contact op en meld de feiten aan :
1. Je eigen telecom-operator of deze van de stalker.
2. Je Internet Service Provider of deze van de stalker
Neem, nadat u de nodige maatregelen genomen hebt, geen contact meer op met de stalker in kwestie. Dit zou enkel tot gevaarlijke situaties kunnen leiden.
Een slachtoffer kan op volgende manieren reageren op stalking:
• Alle preventieve maatregelen nemen zoals hierboven beschreven.
• Zich uitschrijven uit nieuwsgroepen, mailinglijsten, websites etc.
• Een aanvraag indienen om
- zijn/haar e-mail adres te veranderen.
- van Internet Service Provider te veranderen.
- zijn/haar telefoonnummer te veranderen.

Van onweer naar ziekelijk gedonder !

Als de Alphadog zijn/haar woorden spuwt kan het alleen maar terreur betekenen. In het achterhoofd vloeit een haat, macht, een dwingmatige handeling, die de eis stelt "wat" er dient te gebeuren. En wanneer?

NU, direct, toute suite! Een leuk spel om te spelen. Wat allemaal tussen vier muren moet blijven kost onze maatschappij hopen geld! De gewone belastingbetaler dient dit mee te financieren.
Het heethoofd gebruikt intriges, intimidatie, manipulatie, alles kan voor het opperroedeldier. De roedel volgt zonder tegen-voorwaarden. Zeker wanneer er een bedreiging volgt om de plaats als opperhoofd te kunnen verliezen. De roedel loopt met de kudde mee. Een nieuw bloed dat niet in de roedel past, sterk genoeg is om als alleenstaand te functioneren, ervaart de Alphadog dit als een zware bedreiging!
Dat moet dan maar even geliquideerd worden. Alle wegen, mogelijkheden worden bespeeld. De onderdrukking is DE redding voor de dog zijn/haar daden. Telkens dienen obstakels aangepakt te worden. Iedere oorzaak weggehaald te worden. Zodat de Alphadog geen gelegenheid krijgt om de veldslag te kunnen winnen....

Het hoeft allemaal zo niet! Ik zou zeggen "schrappen van de obstakellijst" en uw eigen leven leiden.
Laat het normale opperhoofd de leiding nemen ipv een stap opzij te zetten aan degene die er niet voor bestemd zijn. Er moet plaats zijn voor gezond leiderschap. Maar misbruik is te vergelijken met "huishoudelijk geweld". In sommige situaties denken de daders zich voor honderd procent te manifesteren zonder een boete op te lopen. In plaats van iemand te kraken zie ik uit persoonlijke overweging een rechtzetting gebeuren.....Ogen en oren open(!), want negeren van zo'n situatie wordt een verzieking in onze maatschappij.... Ik pleit voor externe coaching doorheen onze maatschappij. (school, werk, vzw, enz...) zodat we allen een gezonde levensfeer hebben....

Een gedicht uit de oude doos;

De laatste busrit

Aangedampte ramen, een overvolle bus
mensen op elkaar gepakt, observerende gedachten
vooraan, hoor ik de twintiger alle dagen zagen
over haar ziekte van de dag
een dekmantel voor haar mensenspel
want wat heeft ZIJ graag vandaag?
Twee banken achter mij, herken ik daar een stem?
***? De man die ik zo graag zag….
Het lijkt wel zijn levenskopie
Denk nog hoe ik in het begin naast hem wilde zitten
dan weer afstand hield…
en nu benader ik hem met een glimlach
Eén bank zijwaarts, de degoutante dame
vastgeroest in het bezitten van haar plaats
Roddelen, kopiëren van mensen, geen persoonlijkheid
dwangneurose en ze heeft over haar eigen wezen
een opvallend goed gedacht
Och daar stapt ze bij op de bus! De zon van het geheel
iedere dag weer, een lieve glimlach en soms een schaterlach
iedereen wilt naast haar staan, zij is zo beleefd
Dat maakt de morgen dan weeral goed
Onwetende mensen en toch… wonderbaar….
vind ik daar een comparerende dame met Japanse wijsheid
Een herkenning voor mij, speciale band
moeilijk te omschrijven, maar oh zo amusant
op later tijdstip door deze maanden heen, krijg ik aandacht
voor een ander sterk dragend hart
afgesloten door een muur
veilig in haar “save space”
ben ik blij haar te mogen kennen
door vriendelijkheid, openheid
ieder persoon is uniek maar de ene wat meer dan de andere…
Ochtendzon, regenval, storm,
tesamen hebben we het gedeeld
ieder beleeft zijn leven
in het dragen van haar of zijn levensles
wie gaat waar en wanneer heen?
doorheen het kleurrijk tafereel
in ieder geval ben ik een ervaring rijker…
enne, Jacqueline… dank je voor de mooie tijd
dat we samen op de bus zaten
dezelfde visie deelden, zal je nooit vergeten
‘k draag je in mijn warm hart
jouw persoonlijkheid is de zender voor een sterke maatschappij
we zien elkaar later dan weer
zoals de I Ching omschrijft:
niets blijft, alles verandert
Maar dit is men laatste busrit
ik geniet nog even van een laatste blik

31.12.2011Maxiem Weber ©

Het onweer vergeten

Dringend nog wat boodschappen gedaan.... De lucht werd donker en in de background zinderd een gedonder. Fietsers snellen voorbij terwijl ik moet wachten om met de wagen over te steken. Iedereen lijkt wel gehaast te zijn om het onweer te "onthaasten". Maar niets is minder waar. Regendruppels kletsen neer... 'bang van het onweer' is dan ook weer te laat. Een schrijfsel uit mijn gedichtendoos:

Varend schip 1

Hier sta ik dan
aan dek op wacht
de storm voorbij
het schip maakte bijna kapseis
maar telkens nemen de bemanningsleden
het roer stevig in handen
een muiterij verijdelt
de strijd tegen piraterij
vormt een lange vaargeul van terreur
maar telkens nemen de bemannningsleden
het roer stevig in handen
de zeebries waait door mijn haren
onze bemanningsleden voelen de wind achter.
Maxiem Weber ©