klik hier !!!!!!

Het zou je maar overkomen! We krijgen allen meer en meer rotzooi in onze mailbox. “Klik hier” “Klik daar” en zonder dat je het enige besef hebt, geraak je verstrikt in een miserielijst. Zoals u op de foto kunt zien, gaat het over mijn account(?) Dit is een phisingmail of geld af te troggelen. Onlangs had ik ook een mail over een account aan te maken. Alsook een mail of ik nog naar werk zocht (?)

Wanneer je ziet dat er een “klik hier” staat is de klik naar hackers, die denken om aan je geld te geraken. !

1 Waar halen ze uw mailadres vandaan?

Heel simpel. De meeste mailadressen worden doorgestuurd bij kettingbrieven of “Stuur deze mail door of je krijgt ongeluk of geluk”. Dit is een geldmijn voor de hackers!

2 Je weet nooit wat of wie er achter zit.

3 opgelet ! Want deze “klik hier” gaat je veel veel geld kosten !

Neem actie tot preventie.

Luc DF

Hey Luc,

Het kwam vandaag hard aan. Terwijl ik naar een voordracht reed om mijn oor te luister te leggen, kreeg ik het bericht dat je er niet meer was. Ik vond mijn weg niet meer en ik barstte in tranen uit. Wat moeten we nu zonder jou? De laatste jaren was ons contact minder en ik vroeg me toch altijd af of ik iets mis gezegd had? "Max, zo'n mensen als wij worden niet oud". Waardoor ik steeds in de verdediging ging..... weinig slapen, veel schrijven.

Mateke, je weet dat ik geen afscheid kan nemen en dat ga ik niet doen. Weet dat ik je NOOOOOOIIITTT zal vergeten. We begrijpen elkaar.

Rust zacht, lieve Luc.

Herdenking 11 november.

We herdenken vandaag 11 november. En ook hier wil ik even stilstaan om te herdenken. Iedereen heeft zijn of haar eigen familieverhaal…..

1943. Het was oorlog. Moeder en dochtertje lagen in 1 bed en de vader met de 2 kleine zoontjes in het andere bed. De ouders wilden beiden dat de kinderen dicht bij hen waren wanneer de nacht viel. Moeder en dochter lagen wakker toen ze plots naast de boerderij de ‘vliegende bom’ stil viel. Het was een zwaar gesuisssss. Geen tijd meer om naar de betonnen schuilbuis te vluchten in de tuin. De moeder: ’Hier kleintje neem het dikke kussen en leg het boven op je hoofdje en zorg dat je nog kunt ademen. Ze dekte het kleintje in het donker toe met een dik deken. Terwijl gilde ze naar de andere kamer waar de vader en de 2 zoontjes sliepen. Maar  ze moest maar blijven roepen want ze  hadden de eerste wacht van de nacht gedaan en lagen in hun eerste slaap. Roepen, tieren, brullen: “Schat, de bommmmmmm! Het is hierrrrr’ Toen de vader het hoorde legde hij een dik kussen op de hoofdjes en in een vlugge reactie het dikke deken goed toe gedekt. Iedereen voelde zich ‘veilig’ onder dikke dekens en toch…….. Na de hevige bonk met het vallen en daverend geluid van de bom, bleven ze even van schrik onder het deken. Toen ze het deken verwijderde zagen ze de mooie sterren van de hemel. Het dak hebben ze nooit meer teruggevonden. Alles in puin en achteraan in de tuin …. Een vijver ! De bom had een gat in de grond geslagen.

Mijn grootvader heeft tweemaal helemaal opnieuw moeten starten in zijn leven. En alsof het een familietraditie lijkt, ben ikzelf ook tweemaal helemaal van nul moeten beginnen.

Herdenking van overleden zielen(5): mijn oude baas Marc K.

Ik was management assistant en ik deed mijn job supergraag. Ik dacht net zoals iedereen die een vast contract ondertekend om vast werk te hebben tot aan het pensioen. Marc was de baas waar het mee klikte. Ik werkte in de bouwsector. Stoere mannen met een klein hartje. Mijn baas vertrouwde mij voor tweehonderd procent en idem ditto voor mij. Ik kreeg ruimte om mijn job te doen, hoe ik het regelde, ik had mijn eigen plaats binnen het bedrijf. De eerste maanden moest ik mij bewijzen en achteraf was het een parel om mijn job te doen. Ik was zo fier. Ik heb nooit in mijn hele carrière zoiets terug gevonden. Maar naast de job was Marc een mens van vlees en bloed. Als er iets was met mijn kind of zo, dan gaf Marc mij ruimte om het op te lossen. ‘Voor ieder probleem een oplossing’ zei hij dan.

Beste Marc,

Toolboxmeetingen, vergaderingen, werkoverleg, geschillen oplossen, dossiers, boekhouden, wat deed ik mijn job zo graag. We hadden een goede verstandhouding en vertrouwen. Ik heb het nergens meer terug gevonden. Ook voor elkaar opkomen. Wat mis ik dat enorm. Het bedrijf groeide en ik groeide mee. Onze wegen eindigde omdat er beloofde projecten niet meer binnen kwamen. Men hoorde constant over crisistijd en ik moest verder. Het bedrijf werd verkocht.

Hier en daar zag ik je jeep staan. En dan gingen mijn gedachten spontaan naar die mooie herinneringen. Wat me wel op viel was, dat ik veel en meerdere malen jouw knappe jeep ergens zag staan. Maar op dat moment had ik geen weet dat er iemand anders met je wagen reed. Ik wist niet dat je ziek was.

Pas achteraf hoorde ik dat je er niet meer was. Marc, ik vind het zo spijtig dat ik niets op voorhand wist. Maar je bent nu bij je zoon hierboven. Hou je een oogje in het zeil voor mij?

Ik zal je nooit vergeten x