We herdenken vandaag 11 november. En ook hier wil ik even
stilstaan om te herdenken. Iedereen heeft zijn of haar eigen familieverhaal…..
1943. Het was oorlog. Moeder en dochtertje lagen in 1 bed
en de vader met de 2 kleine zoontjes in het andere bed. De ouders wilden beiden
dat de kinderen dicht bij hen waren wanneer de nacht viel. Moeder en dochter
lagen wakker toen ze plots naast de boerderij de ‘vliegende bom’ stil viel. Het
was een zwaar gesuisssss. Geen tijd meer om naar de betonnen schuilbuis te
vluchten in de tuin. De moeder: ’Hier kleintje neem het dikke kussen en leg het
boven op je hoofdje en zorg dat je nog kunt ademen. Ze dekte het kleintje in
het donker toe met een dik deken. Terwijl gilde ze naar de andere kamer waar de
vader en de 2 zoontjes sliepen. Maar ze
moest maar blijven roepen want ze hadden
de eerste wacht van de nacht gedaan en lagen in hun eerste slaap. Roepen,
tieren, brullen: “Schat, de bommmmmmm! Het is hierrrrr’ Toen de vader het
hoorde legde hij een dik kussen op de hoofdjes en in een vlugge reactie het
dikke deken goed toe gedekt. Iedereen voelde zich ‘veilig’ onder dikke dekens
en toch…….. Na de hevige bonk met het vallen en daverend geluid van de bom,
bleven ze even van schrik onder het deken. Toen ze het deken verwijderde zagen
ze de mooie sterren van de hemel. Het dak hebben ze nooit meer teruggevonden. Alles
in puin en achteraan in de tuin …. Een vijver ! De bom had een gat in de grond
geslagen.
Mijn grootvader heeft tweemaal helemaal opnieuw moeten
starten in zijn leven. En alsof het een familietraditie lijkt, ben ikzelf ook
tweemaal helemaal van nul moeten beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten