Tweemaal uit het zwembad gezet! De reden blijft “onbekend”.
Maar wat wil je, een iets wat mollige
vrouw die mankend het zwembad instapt. Op haar knie vel de afdruk van haar
brace. Men ziet op dat moment de andere zwemmers kijken naar het tafereel. Het
is een (z)ware opdracht om de moed er in te houden en blijven te leren zwemmen.
Waarom er tweemaal negatief gecommuniceerd werd, is het echte raden naar. Het
manken? Mijn uiterlijk? Was dat de totale reden of was de reden dan toch het
comfortabel badkleedje? Hoe belachelijk het ook klinkt. Klaarblijkelijk wilde
het desbetreffende zwembad een elite klanditie. Het blijft een dwarsliggend
conflict. Dan heb je daar een knieblessure en je wilt aan sport doen….
Dan maar op zoek naar een ander zwembad. Eentje die kan accepteren en professioneel omgaan met mensen. Tenslotte 90% van de zwemmers op latere leeftijd gaan zwemmen voor hun gezondheid. Met al dan niet zichtbare letsels.
Dan maar op zoek naar een ander zwembad. Eentje die kan accepteren en professioneel omgaan met mensen. Tenslotte 90% van de zwemmers op latere leeftijd gaan zwemmen voor hun gezondheid. Met al dan niet zichtbare letsels.
Rondvragen wat mogelijk is en wat niet. Dan een zwembad
gevonden en heel onwennig de eerste privèzwemles. De redders zijn
professioneel. De zwemleraars ongelooflijk to-the-point. De juiste aanpak. Het inlevingsvermogen,
veel oefenen en de techniek maakt dat men na drie weken kan zwemmen. Ook de
klik tussen zwemleraar en zwemmer moet aanwezig zijn. De moed om in en uit het
zwembad te klefferen moet dagelijks aanwezig zijn. Maar de enorme begeleiding
om het moment in het diep te kunnen zwemmen wordt getriggerd vanaf de eerste
les. Het gevoel van ondersteuning en doorzettingsvermogen maakt de privèzwemleraar
als een held. Zo veel angsten doorstaan voor water. Het prikken aan de ogen en
de neus van de chloor. En toch door de wil en doorzettingsvermogen en het
strakke motiveren door de zwemleraar, na drie weken te kunnen zwemmen. Dan wordt
de aandacht gelegd aan het onderwater zwemmen. Hoe durf je als grote angst voor
water met je hoofd onder water te gaan? De juiste zwemleraar weet van aanpakken
en …. Het lukt ! Na vijf weken is het onderwater zwemmen. En vanaf zeven weken
is het zwemmen in het diepe water. Uit de comfortzone komen. En leren
vertrouwen. Stap voor stap.
De redders, zwemleraars, de locatie, maakt alles perfect.
Sporters die elkaar mentaal aansterken. Want iedere stap verder wordt men
aangemoedigd om door te zetten. De eerste maal in het diep en 25 m gezwommen
werd applaudiseerd. Nog enkele hebbedingetjes te leren en misschien andere
zwemtechnieken. De knie is veel beter en de mind geopend lettend op de
ademhaling. En dan afwachtend en werkend aan het figuur voor een baywatchgirl. Hetgeen
het eerste negatief zwembad prefereert!
Met supergrote dank aan mijn zwemleraar.
"If you will it, you can do it !"
