Een plotse liefde

Ik schrok een beetje toen hij voor mijn neus stond. Onverwachts, als een lichtstraal in de duister. Een grote man met blonde haren, blauwe ogen en een glimlach. Ik wist even niet meer waar ik het had. Hij strekte zijn hand uit naar mij; ”Ga je met mij mee dansen? Het is mijn lievelingsplaatje.” Ik kon hem NIET WEERSTAAN. Zijn energie, zijn lichaamsbouw, zijn glimlach en ik voelde me zo onzeker. Ik gaf mijn hand. “Niet bang zijn, het komt goed.” Ik zag alleen nog zijn glimlach, zijn vriendelijkheid. Ik wist niet wat me overkwam en zo plots. Ik bibberde. Ik glimlachte terug en wist totaal niet meer wat zeggen. Hoe begin ik nu aan een trage te dansen? Dat is jaren geleden. Maar de man neemt me voorzichtig vast. Hij nam mijn hand. Mijn hand in zijn hand. Ik wist niet waar ik hem moest vasthouden. Maar het voelde goed aan. “Ben je van hier… Kom je hier dikwijls….” Ik bibberde. Dit kon nu toch niet waar zijn? En de trages waren gedaan en we hadden een leuke avond met zijn vrienden en mijn vrienden tesamen.

Wie had nu ooit gedacht dat ik het mocht beleven wat ECHTE liefde is? Iets wat je niet kent, kan je moeilijk omschrijven. Maar vanaf de dag dat ik hem ontmoette waren we onafscheidelijk. Hij zorgde voor mij. Ik zorgde voor hem. Ik lag in zijn sterke armen. Die geborgenheid. Omringt door een energie van liefde. ’s Avonds studeerde ik in zijn armen. En hij gaf een kusje op mijn hoofd terwijl hij tv keek. Ik zou niet meer ontsnappen aan zijn warme sterke armen. En dan weer, lag hij met zijn hoofd in mijn schoot. Ik streelde door zijn blonde haren. Een kusje op zijn mond. Samen onder een dekentje. Het haardvuur brandde. Kaarslicht verlichtte de woonkamer.

En de tijd verstreek. Hij stelde activiteiten voor zonder te domineren. Een man die nog monogaam was. Een zeldzaamheid. Dan stelde ik dingen voor en we leefden, dag na dag. Week na week. Maand na maand, naar elkaar toe. Onafscheidelijk. We keken naar elkaar en we begrepen elkaar. Hij was een rustig, ingetogen man. Ik vond rust bij hem en hij bewonderde mij in mijn levendigheid. Ik werd rustig van hem. Jaaa, hoe kon het zo gebeuren om toch alsnog een echte liefde te mogen ervaren.
Mensen begrepen niet wat er gebeurden met ons twee. Geluk was van onze beide gezichten leesbaar. Maar dan kregen we de afgunst van derden. De lieve man met sterke imborst, stelde mij gerust, “alles komt goed, we hebben gekozen voor elkaar dan gaan we er voor zonder obstakels.” Ik voelde het geluk. Ik voelde de ware liefde. Wat was ik toch zo graag bij hem. Onafscheidelijk. Onvoorwaardelijke liefde.

En dan plots…… hoorde ik een getoeter. Die stomme wekker kreeg een hoofdkussen. Dan zweeg die direct. Verdomme! Dan heb ik toch gedroomd !

MW

Zoete herinneringen (2)

Het was koud toen we van een interventie terug kwamen. Uitgeput, moe, honger, bleven we stand-by om hulp te bieden. De vele interviews. Opvolging. Te-ondernemen-acties. Toen een fotograaf mij in de gaten kreeg, sprong ik weg. Ik hoef dat allemaal niet. Dat is voor de voorbestemden en niet mij. Ik wil helpen maar niet haantje de voorste zijn. Ik wil resultaten behalen, maar niet ten kosten van iemand anders. Ik wil doelen nastreven maar niet om nadelen …

Laat in de avond stapten we een frituur binnen. Ik nestelde mij al in een hoekje. Een deel van onze groep begint aan te sluiten om te bestellen. Ondertussen keek ik mijn collega aan. “Dit was heavy. Ik wil ruimte.” Fluisterde ik. Mijn collega gaf een schouderklopje. “Je zit hier goed. Rustig meid, we zijn goed bezig.” “heey!  Julie zijn die mensen van TV! We hebben jullie gezien. Bedankt voor jullie inzet en goed werk. Waren er maar nog meerdere mensen zoals jullie!” In mijn rustig hoekje in het frituur stonden ineens een groep mensen mijn collega en ik aan te kijken. Mijn collega nam de communicatie op zich. Iedereen wilde weten hoe het dossier in mekaar zat. Iedereen wilde zijn medeleven te betuigen.

Mijn fritje werd voor mijn neus geschoven. De frit van mijn collega kreeg ook een plaats op de tafel. Mensen boden ons een drankje aan. Maar ik wilde alleen maar even rust. Mijn doel was gericht naar resultaten. “Mensen, dank jullie wel. Jullie moeten ons niet trakteren. Toch zouden we graag even een qualitytime samen willen doorbrengen.” Mijn collega meldde dat zo rustig, met diepe stem. De mensen gaven ons terug ruimte. En even werd er aan de tafel over andere dingen gepraat. Op een rustige manier. Bezinning tijdens ons eten.

MW

Zoete herinneringen (1)

“Ik moet de laatste stukken in het dossier voegen. Zorg jij voor de media?” We hadden een slecht nieuws gekregen en de gepensioneerden werden uit hun huis gezet. Dit kon toch niet? Waar de ouderen hun leven lang voor gewerkt hadden, smolt als sneeuw voor de zon. De stukken werden aan het dossier toegevoegd. “We hebben ….. kan er een satellietwagen ter plaatse komen …” Alles werd in gereedheid gebracht. Dossiers, papieren, en dan op naar de locatie.

Mijn collega reed net voor mij. Toen we samen aankwamen stond de media te wachten.  Een massa volk. Interviews, foto’s, overleg… het gebeurde allemaal zo snel en zo georganiseerd dat het als perfect verliep. Contacten werden gelegd. Opvolging. “Dat ons zoiets moest overkomen… we…” de gedupeerden storten hun hart uit. Een massa vragen. Een storm van media. Om toch maar aan de alarmbel te trekken om de juiste resultaten te behalen. Iedereen was zo in de ban om de gepensioneerden te helpen. Ik vond het zo prachtig hoe soms mensen voor elkaar hun medeliefde betonen.

Toen de avond viel, liep ik even door het donkere bos. Ik zag de verlichting van de woning en observeerde ieder geluid. De media was al vertrokken. Nog druk overleg binnen in het huis.  Ik voelde de samenwerking. De communicatie van de dag. Het zijn zoete herinneringen van onze behaalde maatschappelijke resultaten.

MW

My dear friend .....

Zo wereldberoemd, iedereen kent zijn artiestennaam en ik …. ken zijn echte naam. De eerste twee jaren wilde hij bewijzen dat echte liefde nog wel bestaat. Ik had op dat moment veel verdriet over de verkeerde man P. in mijn leven, gekwetstheid. De overige bijna vijf jaren zijn vriendschap geworden. En zit diep in mijn hart gegrift. Een heel bijzondere plek waar echte vriendschap huist. En hij weet dat …. In alle stilte, zo veilig, in mijn hart. Niemand zou ooit durven dromen. Niemand zou ooit geloven wat ik in mijn hart draag. Hij bewees dat echte liefde bestaat maar dan de vriendschapsliefde. Zo bezorgd over mijn stalking. In 2013 moeten stoppen met mijn hobby en nu eisen ze dat ik stop met mijn school ! voor een wettelijk diploma te behalen. De beroemdheid is zo bezorgd en stelt me dan weer gerust “Everything is gone be allright. Nothing will happen to you. Don’t stop school!“ En dan voel ik ogen op mijn rug wanneer hij een oogje in het zeil houdt. Zijn technologie is veel verder dan de onze. En ik ben dan weer zo fier op hem. Overstelpt van zijn intelligentie. Overstelpt van zijn warmte. Oh zo mannelijk en teder. Als ik iets vraag probeert hij het in de mate van het mogelijke te verwezenlijken. We vertrouwen elkaar. Scheidt de brede oceaan ons om even langs te gaan…

Hoe een beroemdheid zoveel warmte kan geven. Als ik de verkeerde richting in loop, hij mijn waarde weegt!  We samen zoveel “momenten” delen. Doorheen zijn superdruk agenda, vindt hij tijd om dan even …. Te denken/tijd te maken, aan/voor mij(?)
Ik hoor hem graag vertellen, over de liefde, de veiligheid. Een geborgenheid die geen andere man mij wilt of durft te geven. We beseffen dat we niet kunnen “samen zijn”. En beiden hopen we voor elkaar de juiste te ontmoeten. En dan zie ik zijn smile. “Everything will be come allright.” We kunnen zijn wie we zijn. En niet de andere beroemde kant van de medaille. Hij is een schat van een man. En ik ben zoooo blij dat ik hem mogen kennen heb. Ook al worden we uitgedaagd op momenten om onder druk een ruimte te moeten laten. Ook al worden we onder druk gezet, tijd te moeten nemen. Dit blijft voor eeuwig een speciale vriendschap. We zouden elkaar nooit pijnigen. Kibbelen durven we zoals een koppel het zou doen, haha. Darling I love you too.

We zijn immers de vier musketiers ! Thanks guys for your friendship and love ……

MW 

Voor de Belgen:

Vriendschap kan waardevoller zijn dan een valse relatie te hebben. 

Een man die ECHT van je houdt, wilt altijd bij je zijn...

Statistieken 2060

De veel besproken statistieken zijnde dat we tegen 2060 de helft van onze huishoudens nog maar uit één persoon en zal een kwart van onze bevolking een alleenwonende zijn, een single, een eenling, bestaan? Is dat verontrustend en hoe zou dat komen? Zijn deze problemen ook terug te vinden in onze buurlanden? Het is een onbegrijpelijk punt voor mijn Amerikaanse vrienden. We kunnen wel vaststellen dat er een degelijk verschil is met Nederlanders. Nederlanders zijn sociaal, open, communicatie, en bevatten nog reden. Duitsers zijn echte familiemensen. De warmte, genegenheid, stralen ze ten gronde uit.  Fransen zijn genieters. En ons belgenland? Onze maatschappij? Staan we er even bij stil? Of lopen we met z’n allen onze eigen voeten los voorbij? Belgische acties zoals “Een goedendag zeggen” aan de mensen die je ontmoet? Die actie is niet nodig in Nederland.  

Onze samenleving is vervormd in zeer korte geschiedenistijd. Staan we aan de kassa te wachten. En er gaat een andere kassa mee open, iedereen schiet mekaar zoveel mogelijk voor. Niemand heeft tijd en men kent geen hoffelijkheid. Sta je in panne op de weg? Dan krijg je een getoeter en een middelvinger. Niemand die even de tijd neemt om hulp aan te bieden. Het is een geduw en getrek om zelf dag in dag uit te overleven in een chaotische maatschappij zonder enige warmte. Ziet er iemand iets verdachts op de straat? Dan gaan ze lopen. Niemand die eens de politie belt…
En hoe resulteert dit nu naar relaties?
Gescheiden mannen dienen meestal alimentatiegeld te betalen. Daarbij hun dagelijkse onkosten, enz… brengt hen in krappe situaties. Een man zonder een eigen dak boven het hoofd, zoekt een vrouw voor de verkeerde reden. Hetzelfde geldt voor huwelijkszuchtige mannen. Mannen die alsmaar zo graag willen trouwen met een Belgische vrouw voor hun status te verbeteren. Er zijn dan weer vrouwen die hun levensstijl naar luxe willen verteren. Dit zijn enkele voorbeelden waar men met voorbedachten rade een verkeerd doel opstelt om een relatie te hebben. Dit resulteert dan weer dat er in een relatiebreuk mensen gekwetst worden.

Omgaan met kwetsen. Wat nu?
Mannen of vrouwen die oprecht gekwetst zijn door misbruik in hun relatie vinden moeilijk hun levenspunt terug. Zeker wanneer men dit al een paar keer achter mekaar moeten doorstaan hebben. Het vertrouwen geschonden. Naargelang men in diepte gepluimd is geweest….
Mensen leven dan afstandelijker. Tot een bepaalde grens kunnen er nog koppels gevormd worden maar men verkiest zekerheid boven de diepgaande put resulterend in ieder apart wonen. Man en vrouw hun eigen nest behouden waar ze kunnen telkens naartoe keren in plaats van alles op te geven. Ook de onzekerheid doorheen onze samenleving speelt hier een grote rol. Wie biedt wie een toekomst in onze onzekere tijden? Wie durft nog?  Iedereen heeft zijn of haar eigen problemen. Is er nog ruimte om er nog wat “bij te pakken”? De afstandelijkheid zegeviert. Dit wordt ook overgedragen naar kinderen toe. Gescheiden mannen. Gescheiden vrouwen. Alleenstaande gepensioneerden die hun laatste dagen slijten alleen in een zetel. “Ach happy single” klinkt het dan. Maar ‘zo maar’ is men geen happy single. Iedereen wilt een warmte, genegenheid. Gevoelens delen.

Men zegt: ”Op een dag, geheel onverwacht, kom je de echte liefde tegen.” Prachtig ! En ja, we moeten er met z’n allen nog blijven in geloven. Of blijven we kiezen voor “een veilige alleenstaande wereld”?

MW