Pesten, een crimineel feit !

Het is niet verminderd met pesterijen. Op school, in de straat, op het werk. Ik ben gespecialiseerd in het onderzoeken van pestgedrag op het werk. Dat weten de meeste onder ons. En meermaals heb ik het kostenplaatje van dit misdaad-amusement ontleed. Een pestkop vindt het amusant om anderen pijn te doen. VOLWASSEN MENSEN die anderen willen kapot maken. Dit hebben ze vroeger in de school gedaan, op het werk en later doen die dat in het rusthuis ! check it out !

Wat ik vaststel is, dat de pestkoppen meestal weet hebben van hun ONKUNDE. Ze weten en voelen dat hun niveau veel lager ligt dan de doorsnee volwassen. Mislukkingen, valse hoop en een hoog percentage haat willen ze hun slachtoffers’ leven vernietigen. Voor mannen is het de testeron die escaleert uit het haantjesgedrag. De jacht. Bij vrouwen gaan we naar de oertijden  waar de vrouwen in de grot hun mannen manipuleerden om hun doelen te behalen. De vrouwen zelf konden het niet! Vrouwen zijn venijniger en gewiekst. ONBEGRENST bewerken ze de mannen op de werkvloer. Het wordt echter veel gevaarlijker als de pestkop een narcist of een hogere klasse van narcisme heeft. Deze soort gaan tot de dood!  

Nieuw bloed op de werkvloer zorgt voor een grote onzekerheid bij de pestkoppen. Immers hebben ze de hoogste muziektoon. Het staat bewezen dat pestkoppen niet graag werken en veel fouten maken. Kun je dat verklaren, stellen anderen mij de vraag. Een pestkop is 24/24 bezig om de bovenhand te houden op iedere situatie op de werkvloer. Hoe de pestkop de situatie kan boycotten. Pestplannen maken, toenadering bij de prooi, aanpak voor vernietiging, “hun slag thuis halen”, zorgen voor RODDELS EN VERHAALTJES om hun eigen waardig te houden, stoken tussen de collega’s want de pestkoppen moeten blijven winnen (winnen door manipuleren ipv hun capaciteiten). Opzetten van scènes. Domineren van het slachtoffer. Eén pestkop op de werkvloer heeft MINSTENS TWEE MEDEPLICHTIGEN! Ook de twee aanhangers doen hun werk niet naar behoren en moeten veel tijd steken in de pestplannen.

Een pestkop gaat op ontdekking wat het slachtoffer graag heeft of doet word DIRECT VERNIETIGD. ALS het slachtoffer mee in het team praat over koetjes en kalfjes worden er ALTIJD VIEZE BEKKEN GETROKKEN “Wat zegt die nu weer, ik weet het beter, en zij moet haar mond houden”.  = isoleren, uitsluiten binnen de groep !

ð  Zolang omstaanders-collega’s mee doen in dit verhaal, zolang hebben de pesters hun macht = het kostenplaatje wordt onwetend groter voor de werkgever

ð  Wanneer het nieuwe bloed niet mee loopt door  de pestloop, verminderd het pesten

ð  Een zelf-red-plan opmaken als slachtoffer want meestal doet de werkgever of leidinggevende NIETS AAN HET PESTEN (vandaar burn-out door oorzaak pesten ipv te-veel-werk) het wordt gewoon van de tafel geveegd in de hoop dat het slachtoffer blijft zwijgen !

ð  “korter op den bal spelen” zegt de leidinggevende. Dat is fout! De man weet niet dat hij met ziekelijke geesten op de werkvloer moet werken.

PESTERS DENKEN ANDERS MET HUN CRIMINEEL DENKEN

ZIJ WILLEN   1 DING = VERNIETIGEN

En fier kunnen zijn= “ziet eens die heb ik kunnen kapot maken”

Luc Deflo schrijft misdaadverhalen maar schrijven is geen misdaad.

Luc, terwijl jouw begrafenis bezig is, wil ik op deze manier in mijn gedachten bij jou zijn. Ik heb een oud interview gevonden waar ik mooie herinneringen aan heb. Mooie herinneringen zoals ik je wil blijven herdenken. Je toetsenbord, sigaret, koffie… Het was toen ook in de tijd dat IK MOEST STOPPEN door mijn stalker. Stoppen met schrijven waarbij jij toevoegde “Stop nooit met schrijven, Max. Schrijven is je passie”. 

Schrijven is geen misdaad !!!!

Tijdens mijn bezoek aan de boekenbeurs, loop ik Luc Deflo tegen het lijf. De geestelijke vader van Nadia Mendonck…. De schrijver met een sterk menselijk doorzicht, die samen met Bosmans & Deleu moorden oplost.

Hoe heb je jouw schrijven door de jaren ervaren?

Oorspronkelijk schreef ik scenario’s. Ik vond het geweldig dat woorden in scènes omgezet werden. Later heb ik mijn memoires geschreven, helaas vond men er geen plaats tot publicatie in. Daarna schreef ik thrillers. Het genre dat ik nu tot op de dag van vandaag schrijf.

Wat spreekt de lezers in jouw boeken aan? Wat leidt de sleutel doorheen de boeken van je?

Het korte schrijfritme leest vlotter. Inhoudelijk drijf ik de harde kern door tijdens het plot van mijn verhaal.

De omschrijving van de plaats, Bosmans & Deleu, de op-te-lossen-misdaad, lijkt zo’n menselijk actieverhaal. Heb je ooit lezers gehad die zich aangesproken voelen door je schrijven? Of bewoners van Mechelen, die het er moeilijk mee hebben?

Ja, reactie krijg ik wel! Ik heb al eens een mail gekregen dat de straat met huisnummer vermeld in mijn boek, geen huis maar een appartement is. Het beschrijven van de karakters alsook dat het verhaal zich afspeelt te Mechelen, leeft bij de mensen! Het is herkennend voor de lezers en dat spreekt aan. Beter een verhaal dat dicht bij de mensen ligt dan een science fiction story!

“Herkennend schrijven spreekt de mensen aan “

Hoe kom je tot een inspiratie? Is daar een succesformule aan verbonden?

Inspiratie ligt soms in kleine dingen. Een gebeurtenis op straat, een huis dat me aanstaat… Ik moet een prikkeling hebben waardoor ik mijn plot kan uitwerken.

Zijn er vaste tijdstippen waarop je schrijft?

Neen, absoluut niet. Wanneer ik me in een verhaal vastbijt, blijf ik schrijven. Dat kan je aan mijn vrouw vragen. Dan hoor ik niets meer, zie niets meer, alleen het verhaal waarin mijn inlevingsvermogen tot schrijven komt.

Nadia Mendonck, Pardieu… alle personages zijn zo scherp omschreven. Heb jezelf interesse op psychologisch vlak of zijn de scherp omlijnde karakters te wijten aan je sterk menselijk doorzicht?

Ik hou het bij menselijke personages. Realistische karakters maken de verhalen mede spannend. En ja, ik heb wel interesse op psychologisch vlak. Ik kan het wel aangeborenheid noemen. Je hebt het doorzicht of je hebt het niet.

Ligt het inlevingsvermogen hoger bij een film schrijven dan bij een boek schrijven?

In een boek werk je gewoon het verhaal uit. Scherpe karakteristieken, de omgeving, de gebeurtenissen, worden letterlijk verwoord. Bij een film ligt dat totaal anders. Men moet een fotografisch geheugen bezitten.  De omschrijvingen liggen in seconden. De midpoint moet anders verwoord worden. Beelden moeten het verhaal vertellen, geen woorden zoals in boeken. Film schrijven is nu éénmaal veel technischer dan een boek schrijven.

Wat is je laatste groot project waaraan je werkt?

Voor het moment ben ik mijn boek “Naakte zielen” in filmscript aan het schrijven.

Voor de lezers zou het wel leuk zijn om de personages van een boek op doek te zien. Het zou een vervollediging kunnen zijn?

Even afwachten, want het script vergt nog wat tijd. Rekeninghoudend met verschillende factoren ligt het in België nu éénmaal moeilijker om een film tot leven te brengen.

Luc, ik wil je hartelijk danken voor dit aangenaam interview en ik kijk uit naar de film van “Naakte zielen”. Ik wens je nog heel veel succes !

Luc, ik hoop dat je van hierboven een inspiratie en steun doorheen mijn schrijven en dromen bent. Ik zal je nooit vergeten! Warme knuffel x

MW