?
Het is een oud gezegde met een diepe waarheid! Je geniet van de muziek,
draagt uw oortjes met uw gsm terwijl je rijdt van de ene sollicitatie naar de
andere totdat er onderweg gebeld wordt. De muziek gaat af en je krijgt een
lieve kordate stem aan de lijn die je met druk, vertelt DE droomjob van je
leven te hebben. Terwijl je de vraag
stelt naar de jobinhoud, hoor je in het antwoord dat het eigenlijk totaal jouw
ding niet is maar dat je het wel wilt proberen. Je communiceert het ook aan de
boodschapper dat je het wilt proberen en zien wat het brengt. In de eerste
indruk sta je zelf versteld hoe ze u zo’n job aanbieden? Is dit controle? Hoe
komen ze erbij terwijl er zoveeeel werklozen juist DIE bepaalde job zoeken,
ervoor gestudeerd hebben of achtergrond ervaring in hebben. MOETEN we nu
telkens tegenstrijdigheden zoeken in ons leven? Is dat plezant om anderen
te desoriënteren, kleineren, te onderdrukken of te pesten, dingen af te dwingen
die ze absoluut anders niet zouden doen? Totaal niet voor gestudeerd hebben of
geen ervaring in hebben?
Je komt terecht in een project waarvan men denkt aan normale situaties.
Maar er overheerst een zware teleurstelling met realiteit die verwijst naar
probleemsituaties; sociale- of probleemgevallen. "De mensen hier , hebben hier allen een laatste kans," aldus de overste. Men moet op de tippen lopen, blootvoets
over een gebroken glaspad stappen, berispingen, afstand, verdringing, het
vergrijp…. Vanaf de eerste dag wordt uw mond gesnoerd! Je moet papieren
ondertekenen dat men niks zegt waar je werkt, wat je doet, hoe de werking in
mekaar zit enz… wat blijkt? Je bent ineens begeleider met
verantwoordelijkheden, waar geen gericht gezag heerst. Hoe kan men de job uitoefenen dat al niet
gemakkelijk is zonder gezag en met probleemgevallen. Je moet papieren
ondertekenen die risico’s omschrijven, waarbij je zware werkrisico’s moet nemen
tijdens de werking!!! EN dat de overste
zegt om te ZWIJGEN, afstand nemen aan de medewerkers, alles naar dossier behandeld
worden. Onze medewerkers zijn geen veranderingen gewend? Een excuus dat ze de
nieuwe begeleider niet hoeven te accepteren? Dan zullen die ook nooit iets leren, zeg ik
dan. Direct ontstaat er een anciënniteitprobleem medewerkers en de begeleider wordt
duidelijk in een hoek geduwd, toekijken en zwijgen! Je zoekt een eigen weg om
de periode te overleven. Je analyseert en concludeert dat je vanaf de eerste
dag in een strafkamp terecht gekomen bent. Werkstraf, vreemdelingen, probleemgevallen…. Je mag de dossiers niet kennen. Toch draai je telkens
om. Donkere muren, akelige sfeer, bezigheidstherapie, strikte regels behalve
voor anciënniteitmensen(!?), slechte communicatie, overrompelende
wederkerige verkeerde interpretaties - spelletjes !!! , MACHTSMISBRUIK…
Acht uren stappen en amper dertig minuten middagpauze. Hoofdpijn,
duizeligheid, maagkrampen, diarree… Zware dozen, lange uren, dikke voeten,
dikke benen, hoge bloeddruk maar men moet verder. Thuisgekomen van twaalf uren
weg zijn valt men in de zetel zonder eten in slaap. Midden in de nacht wordt
men wakker, creperende pijn in benen en voeten, duizeligheid, maar niemand die
er om geeft! Overdag wordt men dan berispt om een snelle positieve attitude aan
te geven aan de medewerkers. Toneelspelen in een strafkamp. Het bestaat in
2014. De tijd van Daens met een hele waslijst nachtmerries die dan
werkelijkheid geworden zijn bezorgen slapeloze nachten. WIE HEEFT ME HIER GEPLAATST? Iedereen die er
werkt is er geplaatst. Medewerkers vragen voor welk vergrijp men daar terecht
gekomen is!!?? Men weet onderling van elkaar WAAROM ZE GEPLAATST ZIJN. Verwittigingen
van medewerkers over het beleid! opgelet. En hoe zit het dan met de
nieuwe begeleider? Blijven zoeken: maar de oversten beschermen elkaar. Is dit een vrouwelijke-vriendinnen-afrekening?
Communicatie aangekaard maar geen antwoord. Verzuurde situatie. Slecht betaald,
slechte gezondheid, machtsmisbruik, zijn dit de redenen waarom deze
organisaties geen begeleiders kunnen vinden of kunnen/willen blijven werken? En
is het niet de hoogste tijd om de begeleiders en oversten in opleiding te
zetten ipv vrouwenspelletjes tijdens de werkuren?
Wanneer men dan de opgelegde periode ten einde heeft in alle volharding, wordt
de begeleider terug stevig onder druk gezet. In een gesprek met getuigen wordt
men onder vuur genomen. Het antwoord wordt zo subtiel verdraaid, gemanipuleerd
of in vraag gesteld om onzekerheden te creëren! Men begint aan alles te
twijfelen en de nadruk gezegd door de overste “dat is dan UW INTERPRETATIE
van de situatie!”
Terwijl er zelf binnen de organisatie
een alledaags spel draait met INTERPRETATIEPROBLEMEN.
Zo’n dingen moeten zeker in de hand gehouden worden en niet los gelaten.
Maar ik denk dat de oversten daar van genieten tijdens hun job of lijd het aan
vrouwensymptomen? Men constateert dat
NIET ALLE AFDELINGEN die problemen vertonen! Waar zit de oorzaak met welk
gevolg? Fotografen, winkeliers, schoonheidspecialisten die begeleiders zijn
moeten drastisch herscholen om tot een degelijke begeleider te geraken?
En hoeveel kost dit plaatje terwijl
er zoveel gemotiveerde geschoolde werklozen op de arbeidsmarkt staan te
springen om een job!!!
Het gaat hier niet om de keukenprincess die de opvoeding van haar
kinderen doorvoert tijdens de begeleiding. Immers zijn het volwassen-probleem-
mensen die te begeleiden zijn! Beginnen
met een oversten en begeleiders opleiding zonder excuses over de vele
nationaliteiten? Ik stel onprofessionele
situaties, aanpak, optreden, statussen… vast.
Of mag dit omdat het ‘een sociaal werk’ is? Cijfers en omzet (?) zijn
prioriteit (?) maar ik constateer een te weinig noodzakelijke
basisbegeleiding!!! Het gaat hier niet om een recept te volgen, maar menselijke
handelingen.
“Twee professionele begeleiders per
sociale werkgroep zijn NOODZAKELIJK om een fatsoenlijke begeleiding
en werking te verzekeren!”
Verder rekent de overste uw
inkomsten uit (er wordt uitgeschijnt dat u niet capabel bent een eigen leven te
leiden!!!?? ZIEKELIJK) en vertelt dat U daar de rekeningen maar moet kunnen van
betalen; van uw laag loon als alleenstaande?????? Conclusie: Als u de
verlenging van 1 maand NIET AANNEEMT, sturen ze de RVA op je af! Dreigementen
of onderdrukking; alle dagen ontwijken. En hoe korter naar het einde van de
periode nog erger. Men stelt de vraag
WIE HEEFT ME HIER GEPLAATST? WIE heeft deze werkkamp gegeven? Een lach! De
overste voegt toe:”Je had die maand dan maar niet moeten aannemen! Je hebt het
zelf gezocht dus je doet de verlenging van nog eens 1 maand.” RVA belt hier
dagelijks, dan geef ik het gewoon door!”
WABLIEFT??? De overste;”Je had er maar niet moeten aan beginnen; bezint
vooraleer je begint!”
AANDACHTSPUNT; niet alleen sociaal werk
maar beschermde werkplaatsen zouden volgens externe informatie NOG ERGER ZIJN en met slechte werkomstandigheden.
Nogmaals een bewijs want de betrokkenen denken allen ‘goed bezig te zijn’ EN
onze regering betaalt zich blauw aan onprofessionaliteit en vrouwenspelletjes +
pesterijen = bekijkt u ook eens de omzetcijfers!!! WIE betaalt deze subsidies en VOOR WAT? Is dit
gegrond?? Check up!
Was dit een betaalde afrekening? Wie draagt zoveel haat voor een uitschakeling? WIE durft mij de gouden tip te geven?
PS: Heeft U ook zoiets meegemaakt? Welk gevoel geeft deze tekst U? De situatie? Wat wilt U melden? Uw reactie is welkom zowel in mailbox maxiemweber@gmail.com als op blog.
MWRW.
