The HGames on the workfloor (7) The end

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

1.   Personeel die zich 200% trouw inzetten op de werkvloer hebben dan ook een stevige verwachting van hun oversten. Zo zou een baas alle pistes dienen na te checken wat er fout loopt. Een echte baas met leiderschap MOTIVEERT zijn personeel ipv kapot te maken! Personeel verwacht ook een neutrale baas en niet iemand die een paraplupolitiek en zijn handje boven anderen houdt, ook al zitten die helemaal in de fout. Pak de problemen juist aan!

2.   Gesprekken dienen te gebeuren omdat het motiverend zou werken en niet om iemand te kraken om te zien hoever ze geraken. Krachtmeting mag absoluut niet vanuit het management gebeuren wat de relatie ook is met de tegenpartij van het slachtoffer.

3.   Wat mij als schrijver ook niet duidelijk is, is waarom houdt het management Isabelle aan het werk terwijl ze constant haar vertellen dat ze slecht is. Teveel focussen op enkel en alleen negativiteit maakt en brouwt nog meer negativiteit tot een spiraal als gevolg. Men komt er niet meer uit!

4.   Wat mij als schrijver ook niet duidelijk is, hoe kan een baas die zelf wil ontslag nemen, niet gelukkig is in zijn job en herpakt heeft, nog de juiste aanpak en inzet geven aan een opbouw binnen het bedrijf. Waar is de billijkheid binnen de firma? Waarom werden de gesprekken niet helemaal uit mekaar getrokken zodat ook Chinouk haar moest verantwoorden of welke verbeteringen zij kon aanbrengen. Tenslotte was zij degene die andere collega"s verstikte in hun eigen werkomgeving. WAAROM kreeg zij priveleges? enz

5.   De meeste bedrijven vragen assertiviteit. Het viel me op dat hier alleen maar sub-assertief personeel heeft. Immers Chris, de rechterhand van de grote baas, had zelf die problemen van irrationele gedachten die ze reflecteerde op Isabelle en haar op het einde wilden ten laste leggen. Chris had er voor in behandeling geweest via het bedrijf zelf.

6.   Tijdens de gesprekken werd heel snel duidelijk dat het management VOLLEDIG OP DE HOOGTE WAS van de achtergrond van Chinouk want herhaaldelijk werd gezegd dat ze een tweede kans verdiende. De afbraak van de persoonlijkheid van Isabelle leek in opdracht doorgevoerd….



Resultaat; Coaching op het werk is van uiterst groot belang. Niet alleen voor burn out, pesterijen op het werk. Maar ook voor het belang voor het besturen van een goed management. Het personeel heeft welvaart bij coaching.

Gedragscodes zouden hier ook wel op de plaats zitten. Vastgelegde codes om de billijkheid binnen de firma in stand te houden of te bevorderen.

Slechte handelingen/behandelingen die de werkgever uit gezichtsverlies doet tegenover de werknemer die uitzichtloos een zware beslissing diende te nemen moet uit ten bozen. Als het niet tijdens de gewone tewerkstelling kan moet men niet the last minute afwachten om dan slechte handelingen te drijven zodat de werknemer in het leven niet meer verder kan....

Jullie lezen ook dat dit geen normale werksituatie is. Maar over LP gaat. Doorheen onze welzijn op het werk zou hierover een nieuwe wetgeving dienen te komen want de meeste mensen kunnen hetzelf niet plaatsen en wordt dan onder pesten op het werk geplaatst terwijl dit een zware **** is dat ook veel geld kost in onze economie..... check this out. 


Dit waren de grote lijnen verteld en omschreven. Het boek was te dik om er zoveel pagina”s aan te wijden aangezien de sterke negativiteit.

Maxiem

The HGames on the workfloor (6)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Chinouk vloog weeral helemaal uit naar mij. Vanaf nu moest ik alles eerst vragen aan haar en dan pas aan Sien. Ook al gaat het over BTW, alles moest via Chinouk eerst passeren ….. en Chinouk kreeg ook haar gesprek met de grote baas en de twee directe chefs. Terwijl zij op gesprek was, waren er twee mannelijke collega”s die zich zorgen maakten om mij. ‘Hey hoe gaat het? Heb je problemen met ….. en ze wezen allebei naar het bureau van Chinouk. Ik knikte van jaaa. “WIJ OOK!” verontwaardigd keek ik hun aan:” Hoe jullie hebben problemen met Chinouk? Op het gesprek van 31 oktober had het management me uitdrukkelijk gezegd dat ik ALLEEN problemen heb met Chinouk! Dus het management liegt?” en de twee heren bevestigde. Wat voor een management is dat nu liegen en bedriegen? Wat voor een situatie is dit? En de twee mannen vertelde mij – “wanneer je door de baas gezegd wordt dat je niet thuishoort in het bedrijf – moet je maar je conclusie maken maar eigenlijk moet je verder naar werk zoeken hoe erg het ook is.” …. “Mijn droomjob? Wat is dit eigenlijk?” Er werd gepraat over de stand van zaken. En ik kreeg een duidelijker beeld. Maar dit is niet goed !

Ik nam contact op met de externe preventieadviseur. Ze gingen mij terug bellen maar ik had er nooit meer iets van hen gehoord.

Een andere dag had Chinouk Camenbertkaas mee gebracht. Dat stinkt zo, had ze gezegd. ‘Wie brengt nu stinkkaas mee naar het werk en legt dat in of op haar bureau?’ Dat is toch uitdagen. Plots kwam  Chinouk naar mij vragen naar mijn parfum om dat in haar bureau en schuif te spuiten. Terwijl ze zelf parfum mee had. Ik gaf  het niet.

Dagelijks kreeg ik opmerkingen over mijn gezicht, mijn kleding…. Als ik in de morgen binnen kwam kreeg iedereen een goedemorgen. Als ik avonds naar huis ging was het Tot morgen….. de dagen en morgenden om te vertrekken naar mijn werk begonnen zwaar pijn te doen.
Op een dag zag ik Chinouk achter het gat van de grote baas lopen. Ze gingen samen in het vergaderzaaltje, zonder licht, zonder vensters, Sien keek over haar bril, en dan ging de grote baas naar zijn bureau. Later gooide de grote baas proppen papier op het bureau van Chinouk als hij ging printen.

Chinouk praatte met Sien vrij regelmatig over haar hond. Bijna dagelijks werd er over de hond van Chinouk gepraat. Sien werkt ook in een hondenschool en zo maakte Chinouk vertrouwen met Sien die er los in trapte. Te laat …… Chris maakte me zo duidelijk dat Chinouk een heel belangrijk persoon is. Het werd uitzichtloos …… constant op mijn kop laten k**kken. Er werd niets aan gedaan. De woordenspeling en de woordenspelletjes en de woorden verdraaien. Heel veel positieve energie was ik verloren.

Vrijdagnamiddag en de twee mannelijke collega”s waren al naar huis. Chinouk kloeg over de slechte werking van de twee mannelijke collega”s. het was een heel gewirwar. Het doordrammen van Chinouk die mijn telefoons met de klanten overheerste. Dan hoorde ik Chris antwoorden;” Zet die twee heren maar goed onderdruk. Ze moeten jou die info geven! Zet ze maar eens goed onder uwe duim.” En Chinouk moest haar gekkenlach doen….. Mijn hart klopte in mijn keel. “Dit deden ze dan ook met mij!” en dat ik dit uit de mond van een manager moest horen….

7 november. Een opvolggesprek. Onze grote baas vond dat allemaal leuk. Hij genoot ervan als Chinouk daar zat te wenen (de reddende engel speelde), zo professioneel is, zo onmisbaar is. En mij maar de les spellen hoe een monster ik wel was. Dat ik blij mocht zijn om werk te hebben.  Het management droeg twee gezichten en had een paraplupolitiek. Heel even werd er gezegd dat ik moest zeggen aan Chinouk dat ik mijn kaften mocht zetten waar ik wilde. Maar het overheersende was dat Chinouk haar gangen kon gaan. Er veranderde niets. Ook niets. In de toekomst niets. Ik voelde wel dat het management vast hing aan een ketting maar ik wist nog niet precies hoe dat aan de haak zat…… allemaal heel raar.

27 november. Ik kreeg weer een gesprek met de grote baas. Het grote probleem was dat hij mij een vast contract moest geven. Dat deed hij niet zei hij. Zonder enige schroom vertelde hij mij dat hij geen contract gaf. Chinouk had wel een vast contract gekregen! “Werk nog maar eens hard aan je zelf want ik hoor dat je nog problemen hebt met Chinouk en daarmee kan ik je geen contract geven. Mijn overste zeggen ook dat ik je niet kan aanwerven door Chinouk.” Daarna vroeg hij uitdrukkelijk de naam van mijn jobcoach en het adres. Hij vroeg veel over mijn privèleven waar hij totaal geen zaken mee had! Hij eigende zich dat toe net als Chinouk dat met mij deed!!!! Toen ik op mijn plaats terug zat, was ik een gebroken iemand. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. WAAROM houden ze mij dan voor een pispaal? De werksituatie was uitzichtloos en raar maar waar leek de baas gewoon in passief wachten tot ik gewoon op gaf.......
Later kwam Chris vragen hoe het gesprek verlopen was. "Stop toch met deze job, je haalt het gewoon niet. Alle zwakke schakels moeten er uit. " Ik zei niets meer. 

Enkele dagen later in de vroege morgen, begon Chinouk te roepen aan de printer. Mijn eerste gedachten gingen uit dat er problemen waren met het printtoestel. Toen ik daar ter plekke aan kwam begon Chinouk mij aan te vallen dat ik tegen haar niets gezegd had dat er nog taart was. Paul zat naast het printtoestel. “Paul, moest je graag taart hebben, het staat op de tafel in de vergaderzaal.” (Paul zwaaide met zijn armen achter de rug van Chinouk van neen) Toen werd Chinouk helemaal kwaad. Net als in alle verleden dagen, communiceerde ik nooit met haar maar rechtstreeks met de persoon zelf. Haar werkprofiel was om ruzie uit te lokken via andere personen zodat ik dan toch wel met haar zou praten. Maar door alle valse beschuldigingen had ik dat altijd vermeden omdat ik mijn werk wilde behouden. Mijn droomjob….. Ik ging terug naar mijn bureau maar Chinouk bleef bijten. Ze liep parallel met mij naar haar bureau. Toen ik ter hoogte van haar kwam, riep ze “mag ik iets vragen? Waarom verdraai jij mijn woorden?” Mijn hart klopte in mijn keel. Zweten en ik kreeg geen lucht meer. Dit kon toch niet meer. “Welke woorden verdraaien? Ik spreek toch nooit met je? Wat wil je nu van mij want eerlijk gezegd ben ik opgebrand, ik kan niet meer ! “ en het antwoord van Chinouk ;”Hoor nu eens Chris, hoe zij mijn woorden verdraaid?” Chris kijkt verwonderd omhoog maar zegt niets. “Weet je ik zal er een eind aan maken aan deze koude oorlog. Op deze manier kan ik niet werken. Op deze manier maak ik mezelf helemaal kapot. Chinouk werd razend en legde alle schuld in mijn kamp. ……

Maxiem

The HGames on the workfloor (5)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Sien kwam bij mij vragen om een begeleidende brief te schrijven voor digitale facturatie. Chinouk kwam ondertussen al twee maal naar haar bakje kijken terwijl het leeg is. Facturatie was alle dagen mooi afgewerkt. Toen Sien terug naar haar plaats was, kwam Chinouk mee lezen op mijn computer wat ik aan het doen was. Na vier keer te komen polshoogte te nemen, zette ik dat telkens op een andere bladzijde op mijn computer. Chinouk stond letterlijk en figuurlijk achter mij op mijn scherm te lezen. Akelig !

Chinouk was bijna gelijktijdig gestart als uitzendkracht met Coucou. Een jong meisje van 25 jaar en een meter tachtig plus. En bijna dagelijks rookten ze samen net aan de achterdeur van het gebouw. Soms zagen we ze voor het raam staan en soms achter de hoek zodat we ze niet samen zagen roken. Wel die Coucou had een heel sterke band met Chinouk. Dat speelden ze ook dagelijks uit op de werkvloer. Samen opmerkingen maken. Samen lachen.
Op een dag zat ik druk bezig aan mijn desk. Coucou zat gehurkt aan de kast naast mij. Plots voelde ik een sterke druk tegen mijn rechter slapen. Ik was op dat moment in het dossier aan het typen en besefte totaal niet wat er op die seconden gebeurde. Pas enkele minuten later, toen Coucou weg was voelde ik nog steeds de druk aan mijn rechterslapen. Een dag later vond ik Coucou voor de spiegel aan de damestoiletten. “Coucou, mag ik eens iets vragen? Heb ik het nu goed gevoeld, of vergis ik mij dat jij met je twee vingers sterk gedrukt hebt aan mijn rechterslapen terwijl ik zo druk bezig was en me afsluit van de werksituatie?’ en Coucou zo fier en ze riep;” Jij hebt dat goed gevoeld! Het was om te zien of je vijzen nog los stonden!” …. “Waar haal jij het recht vandaan om zoiets allemaal te doen?” Zonder iets te zeggen ging ze naar haar bureau. Later op die dag was aan haar werkeiland zware ruzie met een mannelijke collega Paul. Paul reed naar huis en een andere collega reed ook naar huis. Coucou en de interne preventieadviseur waren naar het magazijn gevlucht. Met het gevolg van de tien werknemers waren er nog drie aan het werk……..

En Chinouk? Die gaf maar door ! Weer stond ze aan mijn bureau ruzie te maken waarom ik die onderhoudscontracten niet gefactureerd had. Mijn gosh ! Ik had daar nooit met die onderhoudscontracten gewerkt dat was mijn voorganger. Er was bij de overschakeling van werknemer niet genoeg tijd omdat allemaal uit te leggen. Directe chef van Chinouk, Chris, wist dat zeer goed.   Toch moest ik dagelijks verantwoorden waarom die niet gefactureerd werden. En dagelijks moest ik zeggen dat ik niet op de hoogte was maar voorganger Gretel. Dagelijks dacht ik aan Gretel, want zij had mijn problematiek niet, toch is ze halsoverkop vertrokken uit de firma met de nadruk dat ze niets mocht zeggen over de situatie van haar vertrek (?) heel mysterieus.

Paul komt even een praatje maken met mij aan mijn desk. Chinouk kwam ook naar mijn desk en stond daar mee te luisteren en te tokkelen met haar vingers op mijn desk. Paul en ik praatten gewoon verder. Chinouk gunde mij totaal niets. Haar doelstelling was om mij te isoleren. Mij in een slecht daglicht te stellen bij de chefs. Vertellen hoe goed en professioneel zij wel is om mijn job te kunnen doen.

Maar iets is niet juist binnen de firma……. Het management had precies niets te zeggen en toch wilden ze dat het personeel sub-assertief bleef!

Maxiem

The HGames on the workfloor (4)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Dagen verstreken als hetzelfde. Niets veranderde en integendeel werd het nog erger. Chinouk kreeg carte blanche in alles wat ze deed en ze nam gewoon mijn leven over op de werkvloer. Ik werd afhankelijk gemaakt en niemand die iets deed. Op 31 oktober kreeg ik dan een gesprek met de grote baas, de twee directe chef. Ik moest er gewoon gaan bij zitten. De twee dames keken me aan maar vanaf dat moment vertrouwde ik het totaal niet meer. De goede schijn-werking en omgang die we hadden viel als stukken porcelein uit mijn handen. Het gesprek had niets opgeleverd. Immers de grote baas had zelf al twee jaar geleden besloten om de firma te verlaten en de twee dames hadden er alles aan gedaan om hem in de functie te houden. Ik voelde ook tijdens het gesprek dat de drie mensen niets konden doen als luisteren. Maar ik wilde eerst horen hoe de drie het samen dan voor hadden  met mij. Uit het gesprek bleek dat IK? Chinouk bedreigd had door de waarheid aan te kaarten. Dat mocht niet. Dat paste niet in de firma. Uiteindelijk kwam uit de grote baas zijn mond; “Jij hoort niet in ons bedrijf”. Ik moest heel dankbaar zijn dat ik daar MOCHT werken want in andere bedrijven zou ik moeten afvloeien hebben. Euuuhh in andere bedrijven mocht je dan ook niet opkomen voor jezelf? Want het enige wat ik gedaan had was opkomen voor mezelf en wat ik wilde was dat Chinouk stopte om mij onder ONNODIGE STERKE DRUK ZETTE met als doelstelling mij afhankelijk te maken. De draad werd sterk aangetrokken dat Chinouk moest gelukkig zijn op de werkvloer. En ik was het monster, de grote boosdoener die er niet thuishoorde. Op dat moment was ik heel fier dat ik niet thuishoorde in deze firma waarvan ik andere en totaal andere positieve verwachtingen had! Maar me laten kapot maken door Chinouk, mijn mond snoeren, afhankelijk als een sukkel mijn werktaken moest uitvoeren kon ik totaal niet meer aan ! De situatie was al lang grensoverschrijdend voor mij en dan alle valse beschuldigingen ! gewoon schandalig ! Wat ik op dat moment ook door mijn hoofd ging terwijl ze zaten te zagen wat voor monster ik wel ben, allemaal slechte dingen die duidelijk Chinouk voorgelegd had aan het management, was, WIE heeft deze mensen in hun greep want zo reageren toch geen bazen van een wat ik dacht ‘fatsoenlijk bedrijf”?

Iedere keer als de grote baas binnen in het kantoor kwam, kwam Chinouk naar mijn desk. Met een dossiertje in de hand en een balpen. “Dit moet je zo doen, dat moet je zo doen, kijk en kijk hier even, dit moet je zo doen, en waarom heb je dat niet gedaan.” Chinouk hield de grote baas in het oog of die mee iets opving van haar toedoen aan mij. Want het ware doodgewone onnozele simpele dossiers die gewoon zonder enige uitzondering of facturatiewijziging dienden gefactureerd te worden. En ja ik keek mee in de situatie en de sukkelaar hield Chinouk in het oog en ik speelde het spel mee en knikte maar “ja”. Uiteindelijk nam Chinouk de dossiers terug mee naar haar plaats voor een volgende keer. Want dezelfde dossiers werden meerdere malen gebruikt om-juist – als -de- grote-baas-binnenkomt – te gebruiken – en om te bewijzen hoezeer zij zo professioneel mij de les spelt en van alles op de hoogte is ongeacht haar 8 tal weken die ze daar werkte! WAT IS DIT VOOR EEN FIRMA ? EN JA HIER HOORDE IK TOTAAL NIET THUIS MAAR WAAROM HIELDEN ZE ME DAN ZO VAST IN DIE FIRMA?

Op een dag toen de poetsvrouw  het kantoor poetste, deed Chinouk hetzelfde met mij. Ziet eens hoe professioneel ze wel is. Hoe goed ze wel is. De meeste collega”s waren huiswaarts want de poetsvrouw kwam altijd tegen sluitingstijd. Ik was bezig met dossiers na te kijken, en de vloer was nat. Dus bleef ik even wel op mijn plaats zitten, had ik gecommuniceerd met de poetsvrouw. Zowel uit respect als door de gladheid van de vloer. Chinouk draaide zich om aan haar bureau, ging dwars doorheen de natte gang. Haar voetsporen bleven gewoon staan en dan nog eens een spoor terug. Chinouk haar blik naar mij en zo uitdagend. De poetsvrouw keek naar mij en drukte haar lippen op elkaar. Er heerste een zwaar ziekelijke sfeer en toch durfde er niemand iets te zeggen!

De baas kwam even aan het bureau van Sien zitten om de omgeving op te snuiven. Mijn vermoeden was dat Chinouk van mij weer gaan klagen was. Chinouk was de visitekaartjes van haar zus aan het aanprijzen om daar op verlof te gaan in Frankrijk. Haar zus moest het alleen runnen enz. De grote baas keek en luisterde mee. Ik voelde mij niet goed met al die gekke situaties en het werd nog erger …..

Maxiem 

De HGames on the workfloor (3)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Het is begin oktober. De afsluiting van de maand september moet af. Chinouk dramt door om de facturatie in het bakje direct te factureren. Maar ik ben met de werkuren bezig. Tien minuten later komt Chinouk terug vragen of de facturatie gedaan is, en dat op een dwingende manier alsof ik geen ruimte heb. ALLES moet af van september. Waarom krijg ik dan geen ruimte of zelf te beslissen. Chinouk doet alsof ze mijn baas is en wilt me afhankelijk maken van haar!

De dwingende toon, de doordramming van het NU (ik vroeg me af of zij dat ook met haar partner zo doet) en niets anders, maakt dat ik meer bezig ben met negatieve dingen dan met mijn job. Na half vijf nog steeds dezelfde ruzies tot dat …. Het weeral hetzelfde liedje is, en ik kon niet meer: ”Waarom behandel je me zo? Wat wil je nu van mij? Eerst het “niet – uitleggen-probleem” van de taken en nu de “directe absolute facturatie”. Stop daar aub mee en hou op. Ik weet wat je met je vroegere collega’s en werkgevers gedaan hebt. Dus het hoeft nu niet meer, ik weet het nu. ”  

Maar Chinouk was bang voor de waarheid;” Bedreig je me nu? Je bedreigt mij!” <<Is dat een bedreiging? Daar heb ik een andere definitie van. Ik wil dat deze oorlog stopt. Ik vraag een gesprek met de directe chefs aan met de dader.>>

De dag nadien het gesprek; Chris, Sien, Chinouk en ik. Ik moest de inleiding doen waarom de aanvraag van het gesprek. Ik kon geen twee zinnen zeggen of ik word afgebroken door Chinouk. “GIJ hebt een probleem! Ik heb totaal niets problemen alleen jij! Gij kunt mij niet uitstaan. Jij verdraait mijn woorden! ” Chinouk heeft het volledige gesprek geweend. Tranen met tuiten. “Vertel nu eens wie je vertelt heeft over mijn oude collega’s. Wie heeft het je verteld over mij? Jij screent mij en zoekt alles op internet!” Ik zei niets maar zoveel energie zou ik NOOIT in mee gaan in haar verstikkende negatieve energie.   Al wenend geeft Chinouk toe: “Ik heb mijn hele carrière dezelfde problemen met de mensen.” Ze heeft alles toegegeven maar ze heeft “geen probleem, alleen ik heb een probleem?” je ziet wel…..  “Ze verdient een tweede kans.” Zeiden de beide chefs. DUS ER WORDT NIETS AANGEDAAN! Geen enkele oplossing! Dit valt op. Er wordt niet gevraagd aan Chinouk wat haar inzet is om de situatie te verbeteren. Chris; “Ja, Isabelle, wat ga jij hier aan doen? Want jij alleen hebt een probleem.” Ik kreeg geen lucht meer. Dit is een verliezende zaak die enkel nog in dagen te tellen zijn op de werkvloer. Hier is iets niet juist in de haak. “Ok, het is allemaal dan mijn schuld zeker?” direct antwoordt Chinouk; “volledig uw schuld.” De chefs zeggen niets en zitten als twee mummies te kijken. “ok, dan zal ik wel water in de wijn doen” en Chinouk antwoordt; “IN welke wijn ga jij water doen? Vertel me dat eens!” en de chefs zeggen niets. Raar! En het gesprek wordt afgesloten. Dit gaat over de getelde dagen die ik nog kan uit houden. Ze willen me laten afvloeien. “de zwakke schakels moeten er uit” zei Chris. Toen de vergadering afgelopen was, zat Chinouk gewoon te lachen op haar bureau ! ze lijdt niet maar ik wel !

Oplossingsgericht. 
zie youtube    Vrouwen zijn elkaars ergste vijand. 

Maxiem

The HGames on the workfloor. (2)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

De tweede werkweek.
Chinouk houdt de hele dag het facturatiekaft bij haar. Ook al doet ze er niets mee, constant houdt ze het bij haar. Als een waakhond die wacht wanneer hij kan bijten. “Als je het kaft nodig hebt, kom het dan maar vragen.” Was haar uitleg. Terwijl ik ook dagelijks factureerde, schreef ik het op een kladblad. Welke bonnrs bij welk factuurnummer hoorden en uitzonderingen…. Dubbelwerk dacht ik, en kopieerde blanco invulbladen zodat ik mijn eigen kaft kon maken. Chinouk hield me steeds met haar twee ogen boven haar scherm in het oog voor – wanneer ik zou gaan vragen om het facturatiekaft te mogen gebruiken…..

Iedere dag na half vijf had ik prijs! Chinouk hing het uit en telkens vroeg ze of ik naar haar bureau kwam. Dan begon ze weer te vragen hoe ze dat allemaal moest doen. Ik kreeg verwijten dat ik het niet uitgelegd had. Was er een fout en ik zei het beleefd aan haar dan kreeg ze een doordrammingseffect dat je beter gaat lopen want ze bleef maar doordrammen totdat ze gelijk kreeg. Net een klein kind dat geen snoep krijgt en op de vloer gaat liggen petten. “Waarom behandel je mij zo?” vroeg ik haar. “Daar is toch niets mis mee, ik ben wie ik ben als gewoon. Ik heb in een harde sector gezeten en ben nu zo! ” Ik ging terug naar mijn bureau en verder doen. Ik verspil veel te veel energie aan negativiteit en te weinig tijd om te spelen….

Maar het werd erger en erger. In de tweede helft van de tweede week kreeg ik de verwijten dat ik het totaal niet uitgelegd had ….. ’s avonds maakte ik een volledige procedure voor welke stappen ze moest ondernemen om de voorbereiding tot een goed einde te brengen. De volgende morgen scande ik het document op het werk door naar haar bussiness- email. Vanaf dat moment heb ik nooit meer iets gehoord dat ik het niet zou uitgelegd hebben.

Oplossingsgericht.

Ik maakte een eigen facturatiekaft waar ik mijn aantekeningen op maakte. Zo was ik niet AFHANKELIJK van haar. Want dat wilde ze te doen met mij. Mij helemaal afhankelijk maken van haar spelletjes. Toen ze zag dat ik de kaft niet meer kwam vragen aan haar, kwam ze aan mijn bureau staan kijken. Ik had het niet door omdat ik met mijn taken bezig was en ineens “WAAROM heb je nu een eigen kaft gemaakt WAAROM?” en ik vertelde haar op een vriendelijke manier dat ik haar niet wilde storen tijdens haar uit te voeren taken. Ze was kwaad en ik deed verder.

Na half vijf ging ik zoveel mogelijk andere taken doen. Dat ik zo weinig mogelijk in de buurt was van Chinouk. Ik wilde haar geen kans meer geven om conflicten te zaaien. Ik wilde gewoon mijn taken uitvoeren en daar mijn energie in steken.

Maxiem 

The HGames on the workfloor (1)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

De vorige collega had maar 3 weken gebleven en vertrok op heel mysterieuze wijze. Nu er terug een nieuwe collega aangekondigd werd, keken we allen uit want het werk stapelde op. Chinouk leek zo lief voor iedereen, maar toch zei mijn intuïtie dat het niet goed in de haak zat. De eerste weken van september kreeg ze een algemene opleiding van haar directe chef Chris. Zij was dan ook degene die Chinouk geselecteerd had om de job uit te voeren.  Maar het aangrijpend moment was gekomen dat ik haar de voorbereiding van de facturatie moest uit leggen want dat werd haar nieuwe taak om mij te ondersteunen voor facturatie.

25 sept. Chinouk stond zo hevig om zovlug mogelijk de opleiding van de voorbereiding facturatie aan te leren. Ik was nog prioritaire taken aan het doen en Chinouk pakte haar bureaustoel en zette zich naast mij. Eerst wees ik aan welke kaft zij diende te gebruiken waar alle feedback facturatie geregistreerd stond. Alsook haar postbakjes die over de voorbereiding facturatie gingen. Ik legde haar computerprogramma XX uit. Maar al gauw deed ze de vraag om het computerprogramma LL uit te leggen. LL is het computerprogramma voor het factureren zelf, dat was mijn taak. Ik moest haar XX uitleggen die ging over de voorbereiding en alles klaar zetten in de computer ter facturatie. Maar ze dramde door. Dus ging ik even aan Chris vragen wat de bedoeling was; “ Chinouk, moet XX leren.” Was het korte antwoord.

Chinouk zat nog geen uur bij mij en ze vond mijn bureaudesk groot en mooi. “Dat is mijn bureau! Ik zit ginder aan zo een klein bureautje waar ik mijn werk niet kan doen.” En ik keek haar aan; ”Wat is dit nu? Eerst het computerprogramma en nu de desk” maar ik antwoordde niet omdat het op die momentopname voor mij donderde als krankzinnige opmerkingen.  Nochtans nam Chinouk tussendoor notities over hetgeen ik uitlegde. Terwijl ik het programma XX leerde aan Chinouk kreeg ik prompt de opmerking: “Zit eens wat rechter achter mijn computer.” En ik dacht van gewoon verder te doen met wat ik bezig was en ondervond dat Chinouk met andere dingen bezig was behalve de opleiding rond XX. Terwijl ik verder uitlegde en de stappen die ze moest opvolgen in het programma kreeg ik prompt; “Moet je de broodjes niet bestellen? Heeft iedereen betaald?” Ik had nog tijd voor een bijbestelling te doen want de broodjes had ik besteld net voor zij mee plaats nam aan mijn bureau. Ik geraakte bijna er niet door om het uit te leggen aan Chinouk. Iedere keer was ze de stoorzender die met andere dingen bezig was behalve haar taak en opleiding….

26 sept. Chinouk was zo zelfverzekerd over zichzelf en vanaf vandaag ging ze de taak alleen doen aan haar klein bureautje, zoals ze het zelf verwoord.  Ik kreeg geen vragen van haar, dus vroeg ik aan haar of alles lukte, “ja” was haar antwoord en werkte ik verder aan mijn taken. Ik had een gevulde job waar ik alle minuten kon gebruiken. Mijn desk is een L-vorm. Als ik aan de rechterzijde papieren nam, zag ik de ogen van Chinouk boven haar computer komen kijken. “Alles ok, Chinouk?” en met volle overtuiging was er geen probleem. Lunchbestelling kon iedere dag voor 10 uur. Chinouk kwam altijd haar lunch een half uur tot een uur later bestellen. Iedereen moest eigenhandiggeschreven hun bestelling noteren en Chinouk bestelde tomatensoep met balletjes en betaalde. Toen ik ’s middags de bestelling op mijn bureau zette nam Chinouk ook haar soep. Het brood moest telkens verdeeld worden uit 1 zak. Chinouk kwam al zagen over het brood dat ik moest nemen maar ik bestelde al een tijdje apart mijn stokbrood zodat ik ’s middags zeker mijn brood had….. onder de middag deed ik Franse les. En ik moest me ook verantwoorden aan Chinouk wat ik onder de middagpauze deed (?) ik was met volle aandacht mijn les aan het lezen op de computer en ineens kwam Chinouk van achter mijn rug gebogen, gekronkeld als een slang, en deed haar voorgesorteerde balletjes op haar lepel in mijn soep! “Hier! Ik weet dat je dat graag hebt!” ik schrok; “neen ! dat heb ik niet graag!” en zo plots ze achter mijn rug stond, zo plots zat ze schuin over mij op haar stoel. Verdomme en ik was kwaad ! als een trut had ik mijn soep nog verder opgegeten maar het smaakte mij totaal niet meer. Vanaf dat moment wist ik dat er een draad los zat want wie doet nu zoiets? Eigenhandig de bestelling met balletjes opgeschreven en dan het bij de collega in de soepkom droppen ? Dit ging over mijn grens.

Na half vijf waren de directe chefs van Chinouk en mij huiswaarts. Chinouk had dan haar speeluurtje. Ze vroeg of ik even kwam kijken naar haar computer. Ik zag dat het fout was wat ze gedaan had en ik zegde dat ook aan haar maar ze werd kwaad “GIJ ! gij hebt dat mij niet uitgelegd heee” Toch zei ik eerlijk dat ik het wel uitgelegd had. “kijk eens even in uw notities.” Maar het werd een hele discussie over-het-niet-willen-toegeven-van-haar-fout. Het waren al twee zware dagen die ik achter de rug had en ik had mijn eerste indruk gemaakt. <<dit komt niet goed>>

Verdere verloop in de eerste week samenwerking met Chinouk.
Chinouk kwam achteraan mijn bureau staan en “zocht het facturatiekaft” maar dat stond gewoon voor haar neus. Ondertussen was Chinouk mee op mijn computerscherm aan het kijken. “Wat ben je aan het doen?” Ik ben aan het factureren, antwoordde ik. “Ah ja, en hoe doe je dat dan?” maar ik zei dat ik nu geen tijd had en verder moest doen. Het stoor-zenden – begon zwaarder door te wegen voor mij omdat ik geconcentreerd wilde werken. CONSTANT had ik druk over pietlulligheden, valse beschuldigingen van al dan niet uitgelegd, haar fouten had ik gedaan, en haar speeluurtje na half vijf als de chefs naar huis waren.

Oplossingsgericht werken.
Ik had het aangekaard bij Chris (directe chef van Chinouk) en Sien (mijn directe chef) over het stoorzenden van Chinouk. Maar de twee dames gaven er weinig als geen aandacht aan. Het kwam allemaal door mij, volgens hen (?)

Het facturatiekaft kreeg vrijdagmorgen een nieuwe plaats op de uiterste hoek van mijn desk. Zo moest Chinouk niet achter mijn rug naar de andere helft van mijn desk lopen. Alsook de postbakjes kregen op de uiterste hoek van de desk een plek. En de directe reactie van Chinouk; “Waarom heb je dat nu weer gedaan? Ik kon toch gemakkelijk achter jou zo naar de andere helft van mijn desk lopen? “

Maxiem 

The HGames on the workfloor (teaser)

The HGames on the workfloor

Dit is een teaser voor het komende lang verhaal over een HGame op de werkvloer. Het is in de “ik” vorm geschreven omdat het meer effect heeft op de lezer om zich in te leven wat er allemaal in het doorgaans verborgen bedrijfsleven gebeurd. Waarheid heeft een recht en ook dit is als geschiedenis, het mag nooit verloren gaan…. Voor de lezers die zich in het slachtoffer herkennen, kan ik vertellen dat er handige tips bij genoteerd worden. Voor de lezers die zich in de daders herkennen, het is voor jullie dat we aan de alarmbel moeten trekken voor een degelijk beeld en wetgeving te verkrijgen zodat onze maatschappij leefbaar kan blijven. Veel leesplezier.

Herkennen jullie deze situaties?

1)   De receptioniste vraagt aan een collega;” wil je aub je telefoon op actief zetten? Je hebt net klanten gebeld en die bellen nu terug naar jou voor het antwoord.” De collega heeft haar telefoon uitgeschakeld. Omdat desbetreffende collega zich hoger in de gedragslijn voelt zegt die; ”Schrijf maar op voor mij” en zich daarop à la minute commandeert om de boodschap NIET ELECTRONISCH door te sturen omdat ze weet wie er terug belt. Betekent dat ik geen bewijs mocht leveren dat zij de telefoon niet wilde opnemen.
Er loopt veel telefoonverkeer fout, maar het mag van het management

2)   “Heb je dit nu nog niet gefactureerd!” Desbetreffende papieren zijn juist vijf minuten geleden in je bakje beland! Tien minuten later staat diezelfde collega terug aan je bureau. “Heb je dit nu nog steeds niet gefactureerd? Wat doe je toch de ganse dag!”
Het management is op de hoogte maar is en blijft passief.

3)   Dagen en dagen word je geterroriseerd door de nieuwe collega. Je hebt het al aangekaart bij het management en toch blijft alles passief. Het is toegelaten dat die beruchte collega je mag verder terroriseren! Na dagen en weken komt het op een hoogtepunt en je verdedigd jezelf in de situatie. 
Helaas is het niet toegelaten om assertief te zijn binnen het bedrijf! Voor het passieve management ben je op dat moment een bedreiging en dat wordt ook zo naar jou gecommuniceerd??

4)   Je hebt een klant aan de lijn. Maar telkens wanneer je een klant aan de lijn hebt, komt de nieuwe collega voor je neus staan zwaaien want haar taken staan in brand! Ze EIST dat je de lijn afbreekt en eerst verteld waarom het ganglicht nog niet hersteld is??

5)   Herkennen jullie wanneer de nieuwe collega ALTIJD het gesprek met je andere collega’s onderbreekt? Opgelet: deze techniek wordt gebruikt om je in de isoleerlijn te steken !

Zo, dit zijn enkele richtlijnen. Het verhaal is komende.

Groetjes

Maxiem