The HGames on the workfloor (5)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Sien kwam bij mij vragen om een begeleidende brief te schrijven voor digitale facturatie. Chinouk kwam ondertussen al twee maal naar haar bakje kijken terwijl het leeg is. Facturatie was alle dagen mooi afgewerkt. Toen Sien terug naar haar plaats was, kwam Chinouk mee lezen op mijn computer wat ik aan het doen was. Na vier keer te komen polshoogte te nemen, zette ik dat telkens op een andere bladzijde op mijn computer. Chinouk stond letterlijk en figuurlijk achter mij op mijn scherm te lezen. Akelig !

Chinouk was bijna gelijktijdig gestart als uitzendkracht met Coucou. Een jong meisje van 25 jaar en een meter tachtig plus. En bijna dagelijks rookten ze samen net aan de achterdeur van het gebouw. Soms zagen we ze voor het raam staan en soms achter de hoek zodat we ze niet samen zagen roken. Wel die Coucou had een heel sterke band met Chinouk. Dat speelden ze ook dagelijks uit op de werkvloer. Samen opmerkingen maken. Samen lachen.
Op een dag zat ik druk bezig aan mijn desk. Coucou zat gehurkt aan de kast naast mij. Plots voelde ik een sterke druk tegen mijn rechter slapen. Ik was op dat moment in het dossier aan het typen en besefte totaal niet wat er op die seconden gebeurde. Pas enkele minuten later, toen Coucou weg was voelde ik nog steeds de druk aan mijn rechterslapen. Een dag later vond ik Coucou voor de spiegel aan de damestoiletten. “Coucou, mag ik eens iets vragen? Heb ik het nu goed gevoeld, of vergis ik mij dat jij met je twee vingers sterk gedrukt hebt aan mijn rechterslapen terwijl ik zo druk bezig was en me afsluit van de werksituatie?’ en Coucou zo fier en ze riep;” Jij hebt dat goed gevoeld! Het was om te zien of je vijzen nog los stonden!” …. “Waar haal jij het recht vandaan om zoiets allemaal te doen?” Zonder iets te zeggen ging ze naar haar bureau. Later op die dag was aan haar werkeiland zware ruzie met een mannelijke collega Paul. Paul reed naar huis en een andere collega reed ook naar huis. Coucou en de interne preventieadviseur waren naar het magazijn gevlucht. Met het gevolg van de tien werknemers waren er nog drie aan het werk……..

En Chinouk? Die gaf maar door ! Weer stond ze aan mijn bureau ruzie te maken waarom ik die onderhoudscontracten niet gefactureerd had. Mijn gosh ! Ik had daar nooit met die onderhoudscontracten gewerkt dat was mijn voorganger. Er was bij de overschakeling van werknemer niet genoeg tijd omdat allemaal uit te leggen. Directe chef van Chinouk, Chris, wist dat zeer goed.   Toch moest ik dagelijks verantwoorden waarom die niet gefactureerd werden. En dagelijks moest ik zeggen dat ik niet op de hoogte was maar voorganger Gretel. Dagelijks dacht ik aan Gretel, want zij had mijn problematiek niet, toch is ze halsoverkop vertrokken uit de firma met de nadruk dat ze niets mocht zeggen over de situatie van haar vertrek (?) heel mysterieus.

Paul komt even een praatje maken met mij aan mijn desk. Chinouk kwam ook naar mijn desk en stond daar mee te luisteren en te tokkelen met haar vingers op mijn desk. Paul en ik praatten gewoon verder. Chinouk gunde mij totaal niets. Haar doelstelling was om mij te isoleren. Mij in een slecht daglicht te stellen bij de chefs. Vertellen hoe goed en professioneel zij wel is om mijn job te kunnen doen.

Maar iets is niet juist binnen de firma……. Het management had precies niets te zeggen en toch wilden ze dat het personeel sub-assertief bleef!

Maxiem