The HGames on the workfloor (6)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Chinouk vloog weeral helemaal uit naar mij. Vanaf nu moest ik alles eerst vragen aan haar en dan pas aan Sien. Ook al gaat het over BTW, alles moest via Chinouk eerst passeren ….. en Chinouk kreeg ook haar gesprek met de grote baas en de twee directe chefs. Terwijl zij op gesprek was, waren er twee mannelijke collega”s die zich zorgen maakten om mij. ‘Hey hoe gaat het? Heb je problemen met ….. en ze wezen allebei naar het bureau van Chinouk. Ik knikte van jaaa. “WIJ OOK!” verontwaardigd keek ik hun aan:” Hoe jullie hebben problemen met Chinouk? Op het gesprek van 31 oktober had het management me uitdrukkelijk gezegd dat ik ALLEEN problemen heb met Chinouk! Dus het management liegt?” en de twee heren bevestigde. Wat voor een management is dat nu liegen en bedriegen? Wat voor een situatie is dit? En de twee mannen vertelde mij – “wanneer je door de baas gezegd wordt dat je niet thuishoort in het bedrijf – moet je maar je conclusie maken maar eigenlijk moet je verder naar werk zoeken hoe erg het ook is.” …. “Mijn droomjob? Wat is dit eigenlijk?” Er werd gepraat over de stand van zaken. En ik kreeg een duidelijker beeld. Maar dit is niet goed !

Ik nam contact op met de externe preventieadviseur. Ze gingen mij terug bellen maar ik had er nooit meer iets van hen gehoord.

Een andere dag had Chinouk Camenbertkaas mee gebracht. Dat stinkt zo, had ze gezegd. ‘Wie brengt nu stinkkaas mee naar het werk en legt dat in of op haar bureau?’ Dat is toch uitdagen. Plots kwam  Chinouk naar mij vragen naar mijn parfum om dat in haar bureau en schuif te spuiten. Terwijl ze zelf parfum mee had. Ik gaf  het niet.

Dagelijks kreeg ik opmerkingen over mijn gezicht, mijn kleding…. Als ik in de morgen binnen kwam kreeg iedereen een goedemorgen. Als ik avonds naar huis ging was het Tot morgen….. de dagen en morgenden om te vertrekken naar mijn werk begonnen zwaar pijn te doen.
Op een dag zag ik Chinouk achter het gat van de grote baas lopen. Ze gingen samen in het vergaderzaaltje, zonder licht, zonder vensters, Sien keek over haar bril, en dan ging de grote baas naar zijn bureau. Later gooide de grote baas proppen papier op het bureau van Chinouk als hij ging printen.

Chinouk praatte met Sien vrij regelmatig over haar hond. Bijna dagelijks werd er over de hond van Chinouk gepraat. Sien werkt ook in een hondenschool en zo maakte Chinouk vertrouwen met Sien die er los in trapte. Te laat …… Chris maakte me zo duidelijk dat Chinouk een heel belangrijk persoon is. Het werd uitzichtloos …… constant op mijn kop laten k**kken. Er werd niets aan gedaan. De woordenspeling en de woordenspelletjes en de woorden verdraaien. Heel veel positieve energie was ik verloren.

Vrijdagnamiddag en de twee mannelijke collega”s waren al naar huis. Chinouk kloeg over de slechte werking van de twee mannelijke collega”s. het was een heel gewirwar. Het doordrammen van Chinouk die mijn telefoons met de klanten overheerste. Dan hoorde ik Chris antwoorden;” Zet die twee heren maar goed onderdruk. Ze moeten jou die info geven! Zet ze maar eens goed onder uwe duim.” En Chinouk moest haar gekkenlach doen….. Mijn hart klopte in mijn keel. “Dit deden ze dan ook met mij!” en dat ik dit uit de mond van een manager moest horen….

7 november. Een opvolggesprek. Onze grote baas vond dat allemaal leuk. Hij genoot ervan als Chinouk daar zat te wenen (de reddende engel speelde), zo professioneel is, zo onmisbaar is. En mij maar de les spellen hoe een monster ik wel was. Dat ik blij mocht zijn om werk te hebben.  Het management droeg twee gezichten en had een paraplupolitiek. Heel even werd er gezegd dat ik moest zeggen aan Chinouk dat ik mijn kaften mocht zetten waar ik wilde. Maar het overheersende was dat Chinouk haar gangen kon gaan. Er veranderde niets. Ook niets. In de toekomst niets. Ik voelde wel dat het management vast hing aan een ketting maar ik wist nog niet precies hoe dat aan de haak zat…… allemaal heel raar.

27 november. Ik kreeg weer een gesprek met de grote baas. Het grote probleem was dat hij mij een vast contract moest geven. Dat deed hij niet zei hij. Zonder enige schroom vertelde hij mij dat hij geen contract gaf. Chinouk had wel een vast contract gekregen! “Werk nog maar eens hard aan je zelf want ik hoor dat je nog problemen hebt met Chinouk en daarmee kan ik je geen contract geven. Mijn overste zeggen ook dat ik je niet kan aanwerven door Chinouk.” Daarna vroeg hij uitdrukkelijk de naam van mijn jobcoach en het adres. Hij vroeg veel over mijn privèleven waar hij totaal geen zaken mee had! Hij eigende zich dat toe net als Chinouk dat met mij deed!!!! Toen ik op mijn plaats terug zat, was ik een gebroken iemand. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. WAAROM houden ze mij dan voor een pispaal? De werksituatie was uitzichtloos en raar maar waar leek de baas gewoon in passief wachten tot ik gewoon op gaf.......
Later kwam Chris vragen hoe het gesprek verlopen was. "Stop toch met deze job, je haalt het gewoon niet. Alle zwakke schakels moeten er uit. " Ik zei niets meer. 

Enkele dagen later in de vroege morgen, begon Chinouk te roepen aan de printer. Mijn eerste gedachten gingen uit dat er problemen waren met het printtoestel. Toen ik daar ter plekke aan kwam begon Chinouk mij aan te vallen dat ik tegen haar niets gezegd had dat er nog taart was. Paul zat naast het printtoestel. “Paul, moest je graag taart hebben, het staat op de tafel in de vergaderzaal.” (Paul zwaaide met zijn armen achter de rug van Chinouk van neen) Toen werd Chinouk helemaal kwaad. Net als in alle verleden dagen, communiceerde ik nooit met haar maar rechtstreeks met de persoon zelf. Haar werkprofiel was om ruzie uit te lokken via andere personen zodat ik dan toch wel met haar zou praten. Maar door alle valse beschuldigingen had ik dat altijd vermeden omdat ik mijn werk wilde behouden. Mijn droomjob….. Ik ging terug naar mijn bureau maar Chinouk bleef bijten. Ze liep parallel met mij naar haar bureau. Toen ik ter hoogte van haar kwam, riep ze “mag ik iets vragen? Waarom verdraai jij mijn woorden?” Mijn hart klopte in mijn keel. Zweten en ik kreeg geen lucht meer. Dit kon toch niet meer. “Welke woorden verdraaien? Ik spreek toch nooit met je? Wat wil je nu van mij want eerlijk gezegd ben ik opgebrand, ik kan niet meer ! “ en het antwoord van Chinouk ;”Hoor nu eens Chris, hoe zij mijn woorden verdraaid?” Chris kijkt verwonderd omhoog maar zegt niets. “Weet je ik zal er een eind aan maken aan deze koude oorlog. Op deze manier kan ik niet werken. Op deze manier maak ik mezelf helemaal kapot. Chinouk werd razend en legde alle schuld in mijn kamp. ……

Maxiem