De HGames on the workfloor (3)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

Het is begin oktober. De afsluiting van de maand september moet af. Chinouk dramt door om de facturatie in het bakje direct te factureren. Maar ik ben met de werkuren bezig. Tien minuten later komt Chinouk terug vragen of de facturatie gedaan is, en dat op een dwingende manier alsof ik geen ruimte heb. ALLES moet af van september. Waarom krijg ik dan geen ruimte of zelf te beslissen. Chinouk doet alsof ze mijn baas is en wilt me afhankelijk maken van haar!

De dwingende toon, de doordramming van het NU (ik vroeg me af of zij dat ook met haar partner zo doet) en niets anders, maakt dat ik meer bezig ben met negatieve dingen dan met mijn job. Na half vijf nog steeds dezelfde ruzies tot dat …. Het weeral hetzelfde liedje is, en ik kon niet meer: ”Waarom behandel je me zo? Wat wil je nu van mij? Eerst het “niet – uitleggen-probleem” van de taken en nu de “directe absolute facturatie”. Stop daar aub mee en hou op. Ik weet wat je met je vroegere collega’s en werkgevers gedaan hebt. Dus het hoeft nu niet meer, ik weet het nu. ”  

Maar Chinouk was bang voor de waarheid;” Bedreig je me nu? Je bedreigt mij!” <<Is dat een bedreiging? Daar heb ik een andere definitie van. Ik wil dat deze oorlog stopt. Ik vraag een gesprek met de directe chefs aan met de dader.>>

De dag nadien het gesprek; Chris, Sien, Chinouk en ik. Ik moest de inleiding doen waarom de aanvraag van het gesprek. Ik kon geen twee zinnen zeggen of ik word afgebroken door Chinouk. “GIJ hebt een probleem! Ik heb totaal niets problemen alleen jij! Gij kunt mij niet uitstaan. Jij verdraait mijn woorden! ” Chinouk heeft het volledige gesprek geweend. Tranen met tuiten. “Vertel nu eens wie je vertelt heeft over mijn oude collega’s. Wie heeft het je verteld over mij? Jij screent mij en zoekt alles op internet!” Ik zei niets maar zoveel energie zou ik NOOIT in mee gaan in haar verstikkende negatieve energie.   Al wenend geeft Chinouk toe: “Ik heb mijn hele carrière dezelfde problemen met de mensen.” Ze heeft alles toegegeven maar ze heeft “geen probleem, alleen ik heb een probleem?” je ziet wel…..  “Ze verdient een tweede kans.” Zeiden de beide chefs. DUS ER WORDT NIETS AANGEDAAN! Geen enkele oplossing! Dit valt op. Er wordt niet gevraagd aan Chinouk wat haar inzet is om de situatie te verbeteren. Chris; “Ja, Isabelle, wat ga jij hier aan doen? Want jij alleen hebt een probleem.” Ik kreeg geen lucht meer. Dit is een verliezende zaak die enkel nog in dagen te tellen zijn op de werkvloer. Hier is iets niet juist in de haak. “Ok, het is allemaal dan mijn schuld zeker?” direct antwoordt Chinouk; “volledig uw schuld.” De chefs zeggen niets en zitten als twee mummies te kijken. “ok, dan zal ik wel water in de wijn doen” en Chinouk antwoordt; “IN welke wijn ga jij water doen? Vertel me dat eens!” en de chefs zeggen niets. Raar! En het gesprek wordt afgesloten. Dit gaat over de getelde dagen die ik nog kan uit houden. Ze willen me laten afvloeien. “de zwakke schakels moeten er uit” zei Chris. Toen de vergadering afgelopen was, zat Chinouk gewoon te lachen op haar bureau ! ze lijdt niet maar ik wel !

Oplossingsgericht. 
zie youtube    Vrouwen zijn elkaars ergste vijand. 

Maxiem