The HGames on the workfloor (1)

Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?

De vorige collega had maar 3 weken gebleven en vertrok op heel mysterieuze wijze. Nu er terug een nieuwe collega aangekondigd werd, keken we allen uit want het werk stapelde op. Chinouk leek zo lief voor iedereen, maar toch zei mijn intuïtie dat het niet goed in de haak zat. De eerste weken van september kreeg ze een algemene opleiding van haar directe chef Chris. Zij was dan ook degene die Chinouk geselecteerd had om de job uit te voeren.  Maar het aangrijpend moment was gekomen dat ik haar de voorbereiding van de facturatie moest uit leggen want dat werd haar nieuwe taak om mij te ondersteunen voor facturatie.

25 sept. Chinouk stond zo hevig om zovlug mogelijk de opleiding van de voorbereiding facturatie aan te leren. Ik was nog prioritaire taken aan het doen en Chinouk pakte haar bureaustoel en zette zich naast mij. Eerst wees ik aan welke kaft zij diende te gebruiken waar alle feedback facturatie geregistreerd stond. Alsook haar postbakjes die over de voorbereiding facturatie gingen. Ik legde haar computerprogramma XX uit. Maar al gauw deed ze de vraag om het computerprogramma LL uit te leggen. LL is het computerprogramma voor het factureren zelf, dat was mijn taak. Ik moest haar XX uitleggen die ging over de voorbereiding en alles klaar zetten in de computer ter facturatie. Maar ze dramde door. Dus ging ik even aan Chris vragen wat de bedoeling was; “ Chinouk, moet XX leren.” Was het korte antwoord.

Chinouk zat nog geen uur bij mij en ze vond mijn bureaudesk groot en mooi. “Dat is mijn bureau! Ik zit ginder aan zo een klein bureautje waar ik mijn werk niet kan doen.” En ik keek haar aan; ”Wat is dit nu? Eerst het computerprogramma en nu de desk” maar ik antwoordde niet omdat het op die momentopname voor mij donderde als krankzinnige opmerkingen.  Nochtans nam Chinouk tussendoor notities over hetgeen ik uitlegde. Terwijl ik het programma XX leerde aan Chinouk kreeg ik prompt de opmerking: “Zit eens wat rechter achter mijn computer.” En ik dacht van gewoon verder te doen met wat ik bezig was en ondervond dat Chinouk met andere dingen bezig was behalve de opleiding rond XX. Terwijl ik verder uitlegde en de stappen die ze moest opvolgen in het programma kreeg ik prompt; “Moet je de broodjes niet bestellen? Heeft iedereen betaald?” Ik had nog tijd voor een bijbestelling te doen want de broodjes had ik besteld net voor zij mee plaats nam aan mijn bureau. Ik geraakte bijna er niet door om het uit te leggen aan Chinouk. Iedere keer was ze de stoorzender die met andere dingen bezig was behalve haar taak en opleiding….

26 sept. Chinouk was zo zelfverzekerd over zichzelf en vanaf vandaag ging ze de taak alleen doen aan haar klein bureautje, zoals ze het zelf verwoord.  Ik kreeg geen vragen van haar, dus vroeg ik aan haar of alles lukte, “ja” was haar antwoord en werkte ik verder aan mijn taken. Ik had een gevulde job waar ik alle minuten kon gebruiken. Mijn desk is een L-vorm. Als ik aan de rechterzijde papieren nam, zag ik de ogen van Chinouk boven haar computer komen kijken. “Alles ok, Chinouk?” en met volle overtuiging was er geen probleem. Lunchbestelling kon iedere dag voor 10 uur. Chinouk kwam altijd haar lunch een half uur tot een uur later bestellen. Iedereen moest eigenhandiggeschreven hun bestelling noteren en Chinouk bestelde tomatensoep met balletjes en betaalde. Toen ik ’s middags de bestelling op mijn bureau zette nam Chinouk ook haar soep. Het brood moest telkens verdeeld worden uit 1 zak. Chinouk kwam al zagen over het brood dat ik moest nemen maar ik bestelde al een tijdje apart mijn stokbrood zodat ik ’s middags zeker mijn brood had….. onder de middag deed ik Franse les. En ik moest me ook verantwoorden aan Chinouk wat ik onder de middagpauze deed (?) ik was met volle aandacht mijn les aan het lezen op de computer en ineens kwam Chinouk van achter mijn rug gebogen, gekronkeld als een slang, en deed haar voorgesorteerde balletjes op haar lepel in mijn soep! “Hier! Ik weet dat je dat graag hebt!” ik schrok; “neen ! dat heb ik niet graag!” en zo plots ze achter mijn rug stond, zo plots zat ze schuin over mij op haar stoel. Verdomme en ik was kwaad ! als een trut had ik mijn soep nog verder opgegeten maar het smaakte mij totaal niet meer. Vanaf dat moment wist ik dat er een draad los zat want wie doet nu zoiets? Eigenhandig de bestelling met balletjes opgeschreven en dan het bij de collega in de soepkom droppen ? Dit ging over mijn grens.

Na half vijf waren de directe chefs van Chinouk en mij huiswaarts. Chinouk had dan haar speeluurtje. Ze vroeg of ik even kwam kijken naar haar computer. Ik zag dat het fout was wat ze gedaan had en ik zegde dat ook aan haar maar ze werd kwaad “GIJ ! gij hebt dat mij niet uitgelegd heee” Toch zei ik eerlijk dat ik het wel uitgelegd had. “kijk eens even in uw notities.” Maar het werd een hele discussie over-het-niet-willen-toegeven-van-haar-fout. Het waren al twee zware dagen die ik achter de rug had en ik had mijn eerste indruk gemaakt. <<dit komt niet goed>>

Verdere verloop in de eerste week samenwerking met Chinouk.
Chinouk kwam achteraan mijn bureau staan en “zocht het facturatiekaft” maar dat stond gewoon voor haar neus. Ondertussen was Chinouk mee op mijn computerscherm aan het kijken. “Wat ben je aan het doen?” Ik ben aan het factureren, antwoordde ik. “Ah ja, en hoe doe je dat dan?” maar ik zei dat ik nu geen tijd had en verder moest doen. Het stoor-zenden – begon zwaarder door te wegen voor mij omdat ik geconcentreerd wilde werken. CONSTANT had ik druk over pietlulligheden, valse beschuldigingen van al dan niet uitgelegd, haar fouten had ik gedaan, en haar speeluurtje na half vijf als de chefs naar huis waren.

Oplossingsgericht werken.
Ik had het aangekaard bij Chris (directe chef van Chinouk) en Sien (mijn directe chef) over het stoorzenden van Chinouk. Maar de twee dames gaven er weinig als geen aandacht aan. Het kwam allemaal door mij, volgens hen (?)

Het facturatiekaft kreeg vrijdagmorgen een nieuwe plaats op de uiterste hoek van mijn desk. Zo moest Chinouk niet achter mijn rug naar de andere helft van mijn desk lopen. Alsook de postbakjes kregen op de uiterste hoek van de desk een plek. En de directe reactie van Chinouk; “Waarom heb je dat nu weer gedaan? Ik kon toch gemakkelijk achter jou zo naar de andere helft van mijn desk lopen? “

Maxiem