Negatieve impulsen?

Als ik mijn leven bekijk, draag ik net als iedereen een rugzak mee. Ex-vriendinnen die al dan niet zwaar depressief waren; het uithingen, hun goesting steeds moesten hebben, ZIEKELIJK gedrag, opgedraaide lopende wekkers voor aandacht, ruzie stoken…. Mij de les spellen wat ik wel of niet in mijn leven moest doen!  Sommigen moesten niks doen en werd het geluk in de schoot geworpen. Terwijl ik voor alles moest knokken, waren zij alsnog gevuld met haat en nijd. Ook ondervond ik dat sommige vrouwen voor iedere peulschil een hele heisa maakten. Dit is niet nodig met de nodige verstandelijke inhoud vindt men steeds voor ieder probleem een oplossing. En kwamen mijn vrienden bij me staan werden ze stik jaloers. Vrouwenproblemen zou men in het algemeen zeggen.
De medaille heeft ook een weerzijde. (wat een geluk!) Ik heb ondervonden dat vrouwen die een beetje verstandelijke inhoud hebben, nog van hun leven iets willen maken of bereiken, in mijn nabijheid kunnen blijven bestaan als vriendinnen. Men zegt dikwijls: “Soort zoekt soort en anders kan het niet blijven duren.”

Deze regel geldt ook naar mijn vrienden toe.

 En als ik de draad doortrek gaan we een stapje verder.  Wanneer men zegt: “Soort zoekt soort en anders kan het niet blijven duren.” Ik erger me dikwijls aan bovenvermelde negatieve vrouwen. Ik ben totaal zo niet en maak de balans op! Als ‘soort zoekt soort’ hetzelfde is om te blijven duren, in de betekenis naar mijzelf toe, veronderstel ik dat mijn toekomstige partner een fantastische man moet zijn! WAT KIJK IK ER NAAR UIT OM HEM TE ONTMOETEN EN IN MIJN LEVEN TE HEBBEN!
Een man uit de duizend. Ik moet hem alleen maar vinden. En zoals bepaalde aardengelen hier op aarde zeggen: moeten we meer zelfzorg doen wanneer we belaagd worden met te veel negatieve impulsen!
(zie afbeelding bovenaan)

Iedere dag kijk ik uit hoe mijn toekomstige man zou kunnen zijn. Dit naar aanleiding van negatieve situaties, omstandigheden en hoe ik me oplossingen aan ga om er toch maar iets positiefs aan te halen. Ik ga me ook niet laten verleiden aan de eerste de beste, maar de man waar ik me goed bij voel en die volledig bij me hoort!

Het vraagt een extra inspanning, kennismakingstijd,
om het juiste resultaat te behalen.

Bestaat het werkelijk dat iemand zo nauw naast me kan staan? Zou het bestaan?

Maxiem Weber

Sneeuwavond

Dikke sneeuwvlokken vliegen als vlagen door de lucht. Een wit tapijt overdekt de aarde. Vrienden zetten zich aan de tafel. Er wordt bij- gepraat. Welke projecten, hobby’s enz…  het was een hele tijd geleden dat we elkaar nog gezien hadden. Een zalig moment waar binnen de houtkachel brandt en buiten de sneeuw dwarrelt. Het geeft een kerstgevoel. Daarna reden we naar de pub.

Tegen spruttelen helpt niet. Mijn keelpijn, koorts, maar ik wil er bij zijn. Eén tot twee keer per jaar kan ik deze kans niet opzij zetten. De koorts komt hoger. En ik dacht aan de woorden van mijn buitenlandse vrienden:”Ga niet uit, blijf in bed. Verzorg je en dan nog die sneeuw.” Maar ik dacht beter te weten, ik reed toch en de koorts komt hoger. De vier muren waar in ik vertoef: dag in dag uit, werden mij te veel.   Zodat ik door ging met deze beslissing…

Ik keek rond in de pub. Verliefde koppels zaten te kussen. Mensen staarden mij aan. Mijn loshangende haren plakten van mijn koorts. Ik wil vluchten. Het werd me even te veel maar ik kon de vrienden het niet aan doen. Ik bleef.
Ik herkende enkele mensen in de pub. Maar ik had de energie niet meer om maar iets te ondernemen. Dus bleef ik stil zitten op de barkruk.
Vrienden stonden te dansen. En ik observeerde de ruimte. “Ik hoor nergens bij!“ Ik had geen energie om te praten. Ik had geen partner, geen armen die mijn hart verwarmen. Geen liefde die mij rust en geborgenheid geven in deze kille koude wereld. Ik hoor nergens bij. Geen man sterk genoeg om er voor mij te zijn, die mijn uitgedoofd hart kan vullen met licht en liefde. Speelde mijn bindingsangst op?  

Ik liep verloren door de besneeuwde straten.  Op zoek naar mijn ondergesneeuwde auto reed ik richting huiswaarts…

Met dank aan Krisje S.

Maxiem Weber  

Geluk.

Geluk heeft voor iedereen een andere betekenis. Wie is, met wat, gelukkig? Met Nieuwjaar wensen we ieders de beste wensen en veel geluk.  Wie wilt, of kan, iemand anders het echte beste wensen zonder afgunst, is tegenwoordig ook al een hele kunst doorheen onze maatschappij. Ik ga het niet helemaal uitbreiden. Waar ik het wel zal over hebben is: waar het hart over beslist en niet het verstand: liefde. De meesten onder ons zijn de liefde volledig kwijt.

Ik keek toe hoe een vriend van mij, zoveel miserie had gehad in zijn leven. Hij droeg een ware zware rugzak. Hij had problemen met zijn job. Zelf had hij de liefde totaal opgegeven. Hij dwaalde rond. Van de ene naar de andere dame. Maar niemand van de vrouwen was gepast genoeg om naast zijn zijde te staan. Zijn gezicht was triestig. Hij leefde van dag tot dag… de eenzaamheid….

Toen op een dag… hij een gepaste dame ontmoet had. Zijn leven bloeide open. Zijn zorghebbend gezicht veranderde in een stralend gezicht. Hij leek wel tien jaar jonger. Een bruisende energieblok.  Een toffe job gekregen.
Hij kon zoveel meer aan. Nieuwe projecten, nieuwe vrienden, uitgaan in prestige …. Hij kreeg een bruisend nieuw leven. Het oude verdween en de plaats van opruiming van zijn oude leven maakte plaats voor iets nieuw.
De vriend stoomt door het leven alsof het nu allemaal vanzelfsprekend is met zijn vrouw naast zijn zijde. Zo prachtig !

Als men de ware gevonden heeft veranderd het leven in de positieve zin. Alle obstakels verdwijnen en men kan zich als – geheel voelen -  door het ontbrekende stuk gevonden  te hebben.
Het is een ware kunst om juist – de perfecte partner – te vinden. Gevoelens, karakter, libido, de samenhorigheid, intimiteit... moet klikken.  Zo kunnen beide partners zich meer verzekerd voelen doordat ze ondersteund zijn door elkaar. Waardoor ze beiden groeien in hun relatie, en samen hun leven ontdekken naar nieuwe dingen.

Maxiem

Verkeerd beeld.

Als ik naar films kijk is het leuk om een ‘normale manier’ van mannen te zien. Een beeld waar iedere Belgische vrouw van droomt. En waar we denken, dit kan niet in onze realiteit?

Het is algemeen bekend dat we in een vergrijzing leven door onze maatschappij. Wanneer men geconfronteerd wordt door hoge leeftijdsmannen van 70 plussers die veertigers lastig vallen, is dat onze  Belgische realiteit. De zeventigers nemen het heel ernstig om hun kans te wagen, meestal dominant en doen dit wanneer ze nuchter zijn. Ze hoeven niet dronken te zijn om ongezouten hun goesting te forceren. Ik stel me hier de vraag in welke verschuiving doorheen onze maatschappij wij leven?

Niet alleen onze vergrijzing maar de mooie beelden die ons klein landje uitstraalt, is niet. Onze militairen patrouilleren door de straat voor onze veiligheid en ik wil hen hiervoor danken. De volksverhuizing, de slechte tijden, geen jobs… moet dat de reden zijn van:

Single mannen (méér dan de helft m/v van de bevolking is single) willen zich niet meer binden.“Ze dragen hun liefde waar ze gaan.”  Heel doodgewoon vragen ze naar sex alsof het een benulligheid is. De vrouw krijgt dan een hele info hoe onze nieuwe maatschappij er aan toe gaat. “Kom nou, op vriendschappelijke basis (?), zo gaat dat nu eenmaal, je doet mee of je staat alleen.” Gratis plezierdames die de mannelijke lusten vervullen. En zoals ik vernomen had, zijn ook die soort mannen die heel weinig te bieden hebben op sexueel vlak. Het zou een nieuwe trend zijn die gemuteerd is door andere culturen in ons land?

Vrouwen die zwak zijn, wanhopig zijn, zullen mee gaan in hun daad. En voor de rest moet je “niet zo flauw zijn. Daarbij liefde bestaat niet.” Wordt er dan nog eens netjes aangesmeerd.  

Getrouwde of samenwonende mannen zoeken lust bij alleenstaande vrouwen. “Ik doe u dat pleziertje. Je krijgt dat van mij. Als jij dit doet dan krijg jij dat.”

En zo kan ik blijven doorgaan. Bestaat echte liefde nog?
Eén ding weet ik met zekerheid;”Er circuleren VEEL verdoken geslachtziekten die wanneer de tijd rijp is tot het licht zullen komen.”

Maxiem