Happy Halloween.

Beschermgeest

Ik kom je zoeken, wil je vinden

als golven in je gedachten

zweef ik naast je

Nooit! Neen nooit zal ik je verlaten

jouw zijn en weten

doorkruist mijn geest

Geef niet op, IK geef niet op

door je steeds weer te beschutten

van alle negatieve obstakels

roep mijn naam en

ik zweef naar je toe

beschermen zal ik je, net als toen

Denk aan mij en je zult wel zien

een teken van leven

van mijn welgemeende overleden ziel.

Maxiem Weber©


To a special friend:

Ghost,

The moment I saw you
it was a face without a face
a mask that hide
some other things
thinking in the mind
feeling and see
that mask gives a save place
a place of your own
without people
that surrounds you
trough my spiritual eye
I found a friend
who stays right to the point
and will never let me alone
trough dark days
or simply to be there
to whisper the right words
Ghost, stay as you are
you are an important key
in this world

Maxiem Weber©

 
Ik wens u allen een  HAPPY  HALLOWEEN  !!!

M.

Het Globaal Medisch Dossier

 

foto: Maxiem Weber

De meesten onder ons hebben een Globaal Medisch Dossier. Ik meende te weten dat het Globaal Medisch Dossier mits schriftelijke bevestiging mede verhuisd naar de volgende dokter die de patiënt op dat moment gekozen heeft.

Is dat gewoon een illusie? Wie controleert of alles in orde is? De patiënt overweegt  na een wachtperiode van 1 jaar, en ondertekening met de nieuwe arts, zijn Globaal Medisch Dossier in orde te hebben. Maar wanneer men een vraag stelt aan de arts ivm met verslagen of datums voor een verdrongen feit komen te staan.

Men stelt vast dat het dossier niet helemaal in orde is. Iedere aparte arts voor zijn of haar periode enkel en alleen die administratie bij houdt? Is het niet de plicht dat de behandelende arts het volledig Globaal Medisch Dossier bij zich te hebben zodat hij of zij een optimale dienst kan verlenen naar datums van onderzoekingen, verslagen, aan de patiënt?

MWRW.

Intelligentie: Een overvol terras

 foto: Maxiem Weber

 

19.10.2014, 25°C. Een geratel, gelach, roepen naar de kelner, het is zonnig op het terras. Een drukte. Nog net twee stoelen vrij aan een klein tafeltje.  De zon schijnt over de etende mensen. Hier en daar vallen gekleurde blaadjes op het terras. Aan de zijkant liggen bladeren bij elkaar gevlogen waar de kinderen mee spelen. De geur van mosselen, fritten, gebakken vlees, bedwelmd de tafels. Hier en daar valt een vork op de grond. Kleine kinderen roepen om chocomelk of Fristi.  Ik kijk hoe kinderen aan enkele speeltuigen spelen terwijl ik nip van mijn thee. Aangezien de tafel achter mij zo rumoerig is gaat mijn aandacht naar die locatie.

‘Ik moet kaka doen…. Ik moet pipi doen…. Nee! Nee!’ Een kleintje wilt haar mond niet open doen om te eten. De oma gaat met de andere twee om de beurt naar de toilet. ‘Wat een geluk dat jullie erbij zijn. Het is zo leuk dat de grootouders dan kunnen helpen.’ Zei de vader. ‘Moet je dat niet meer hebben?’ de grootvader voedert één der kleintjes. Ik stel drie opéénvolgende kinderen vast tussen twee en vier jaar. Mijn eerste indruk alle jaren ééntje. De moeder van de kroost is met de vierde kleine in de kinderwagen bezig om een tut te geven.  ‘Onze Maarten heeft deze nacht niet goed geslapen. Ik heb de hele nacht met die kleine rond gelopen in mijn armen. Gewoon niet te doen, zunne.’
‘Het leuke van grootouder zijn is dat je na een tijdje de kinderen terug aan de ouders kunt geven’, zei de grootmoeder.  ‘Oma, ga jij  nog een pamper aan doen met ons Klaar?’ De moeder eet rustig verder en oma gaat met de kleine weeral naar de toiletten. Maar zodra de oma met Klaar weg ging, begint het andere meisje te roepen dat ze pipi moet doen. ‘Neen, gij gaat wachten!’ zegt de kroostmoeder.

‘Zailig! Ik vind het zo tof dat oma dat allemaal op haar neemt.’ Zegt de kroostvader.
‘Ik vind het te warm hier op het terras. De zon steekt.’ Zegt de kroostmoeder en de kroostvader is de tafel een beetje aan het opruimen. Eén van de meisjes begint keihard te wenen en met de beentjes te stampen. ‘Kom schatteke, ik zal je even van de tafel weghalen.’ Zei de grootvader.  Grootmoeder gaat met het meisje in de speeltuin.

‘Amai dat is hier gewoon niet te doen! Ik heb al twee eikenblaadjes uit het bord van ons Klaar moeten doen. Dat kan toch niet hee!’ de kroostmoeder zeurt op een zurige toon over de tafel heen….  En de tafel zwijgt.

M.

Zakenwereld: Teleurstelling en kwaad.

foto: Maxiem Weber

 

Er wordt van vrouwen verwacht dat die zich bezig houden met de laatste mode, de gelaatsverzorging, de laatste keukensnufjes en de kinderen... En in 90% hebben ze in het algemeen gelijk over die stelling. Indien men ondervindt dat er 10% van die vrouwen capaciteiten hebben, ECHTE ZAKENVROUWEN ZIJN, beslissingen kunnen nemen, consequent zijn, intelligentie dragen, normen en waarden, waarbij ze constateren dat ze een hele kast te kort komen vloeit er een vlaag van paniek!   Ik stel weeral vast dat vrouwen onder mekaar – het niet kunnen laten – de andere te doemen… Als het over een kleine initiatiefneming gaat: “Neen IK ging u terug bellen” proficiat! Dat heb de gij goe gedaan! Als dat ZOOOO belangrijk is voor u en DAT HET ENIGE IS wat u kan bereiken. Proficiat! Het is natuurlijk een spijtige zaak dat de doelstellingen niet matchen!

Het is zwaar te verduren om het brain vrij te houden om nieuwe dingen te creëren. Ik stel tot hiertoe vast dat bepaalde vrouwen via poortjes TOCH ZO GRAAG aan informatie komen. Zelfs dominerend! En remmend! Want ja iemand met knappe ideeën willen ze beter stoppen of nog beter is het gemakkelijk uit macht zo de informatie te ontfutselen. En het idee zelf hanteren! Dat resulteert in afstand nemen, het idee vast leggen en vluchten om het project te laten leven in eigen handen!!!!!! Ik behoor tot de 10% business-brain, dames, en heb geen tijd om roddelblaadjes te lezen…

Ik vind het zo teleurstellend om telkens ALLES te moeten verantwoorden. Daarom nogmaals afstand maar ik ben het beu en wil mijn energie in andere projecten steken.  Ik denk als de tijd rijp is, het gewoon openbaar maak op VTM. Dan weet IEDEREEN  het direct !

Iemand die een suggestie wilt doen? Hulp wilt bieden? Nieuwe perspectieven wilt aanbieden? mail mij maxiemweber@gmail.com   THANKS

MWRW.

De man in welke klas?

 foto: Maxiem Weber

 

Op Smartschool ben ik ‘een man’ en zit ik in een andere klas? (dat kan ergerlijk zijn net alsof uw naam verkeerd geschreven staat)  We zitten hier niet op het werk, het is hier een school: zegt de juf. Alsof het chaos mag zijn. Het lijkt erop dat niet alles juist moet zijn.  Hoe dat sommige mensen zo graag onstabiliteit, chaos of meerdere richtingen sturen? Onoverzichtelijk. Ik zou het niet kunnen verdragen moest ik verantwoordelijke zijn. Ik hou nu éénmaal van structuur, organisatie,  overzicht en correct werken. Heel simpel zijn zoals het is. Doen zoals het moet. Normen en waarden. Resultaatdraver naar doelen. Ik kan met niet-overzichtelijk gedeeltelijk leven zolang het mij niet schaadt ! pppfff.

Maxiem

Herinrichting winkel.

 

  foto: Maxiem Weber

 

We weten met z’n allen dat de goedkoopste producten onderaan het rek staan. De duurste op ooghoogte. Het is een welgekend gegeven. Herinrichting van de winkel is een verkoopstechniek.  Maar lukt dat voor iedereen? De onbedachte koper staat er niet bij stil. Hij of zij neemt de tijd om alles te bekijken en geniet van de zoektocht. De ontdekking waar alles opgeborgen staat, de nieuwe look, het geheel, leidt tot kopen. Althans zo denkt het management.

Voor mij persoonlijk vind ik dat drastisch. Als ik de winkel in loop en alles heeft weer een andere plek gekregen, heb ik geen zin om na te vragen; ‘waar hangen de toners’? Na enkele producten te lopen zoeken reken ik af aan de kassa en stap de eerstvolgende winkel binnen waar stabiliteit heerst. Er wordt al genoeg chaos in het dagelijkse leven gecreëerd en wij hoeven echt niet mee te draaien in een wanhoopsberg zonder controle.

Wat ik wel frappant vind is een briefje aan de uitgang van de winkel “Wat vindt u van onze heringerichte winkel?” Dat heb ik dan van antwoord gediend…. En in de daarvoor bestemde box gedeponeerd.

MWRW

Vrouwenreflextie !

foto: Maxiem Weber

 

Zaterdagmorgen 4 u 45 ! Een vrouwenstem staat te zingen aan mijn raam?  Op een heel spooky toon. Net of ik droom maar helaas is het geen droom. Terwijl ik op mijn bed zit te luisteren naar de zeurige toon wil ik aan het raam gaan kijken. Niets meer te zien. Ik kan niet meer slapen en zet me een thee. Waarom? Waarom doen mensen zoiets? Een te weinig verstandelijke inhoud? Bang maken? Of …. Is het macht uitspelen?

Ik heb alles op een rijtje gezet in de kwestie van dames of vriendinnen rondom mij. Ik heb een ware zuivering doorgevoerd in mijn vrouwelijke entourage. Te beginnen met ex vrouwen van een voormalige vriend tot vriendinnen die ik al 25 jaar ken! Het was nodig. Verdrukking, jaloersheid, intriges, dominantie, tweedracht…. Maak ik meer en meer de conclusie dat ik 95 % te maken heb met reflextie. Vrouwen die zich meten aan mij. Niet willen onderdoen. Wanneer ze het  verstandelijk niet aankunnen, mij proberen kapot te krijgen of te breken voor op hun niveau te komen.  De uitleg die ze publiekelijk verwoorden strookt niet met het innerlijke! Door die psychologische test geraken ze niet ver! De alsmaar woordelijke fouten stapelen op en een intelligente, doordachte persoon kan al vlug de analyse stellen. De meeste vrouwen die dan door de mand vallen, sturen dan direct aan op een ander persoon vanuit men directe omgeving. Die heeft het dan allemaal maar gedaan! HOU OP !

Nu wil ik even hier publiekelijk iets aankaarten. Ik woon op privéterrein d.w.z. BETREDEN OP EIGEN RISICO. Dat bord hangt trouwens vooraan aan de zuil van de afsluiting. Indien vrouwen of mannen ONGEWENST binnen mijn terrein komen (meestal nachtelijke bezoeken of andere ) zal ik niet nalaten DE POLITIEDIENSTEN TE ALARMEREN!!!! Zonder excuus of zonder pardon; wie of wat; het resultaat mag zijn. WIE het ook doet het moet stoppen! Er zijn boobytraps gezet en een camera!

Hoe ik dat allemaal weet? Mensen laten iets achter dat ‘als bewijsstukken’ kunnen gebruikt worden. Ook de persoon die achteraan over de draad klimt zou ik niet in zijn schoenen willen staan! U bent verwittigd. Verleden jaar toen mijn poort kapot was, heb ik gezien waar de man naartoe gegaan is terwijl hij een 45 minuten hangend aan mijn slaapkamervenster hing! Om 2 u ‘s nachts! Stop daar allemaal mee!

Besluit. Vrouwenreflextie: het terugkaatsen van vrouweneigenschappen! Naast de negativiteit voel me een echte diva, ha !

Ik wil hiermede mijn echte vrienden wel danken voor hun vriendschap, eerlijkheid, verstandelijke inhoud, normen & waarden… dank jullie wel ! Ik hou ook van jullie.

Niet alle vrouwen doen aan vrouwenreflextie! Vrouwen met inhoud en persoonlijkheid hebben dat niet nodig!!!! Enne tussen haakjes; een wijze beslissing van onze nieuwe regering ‘er zijn een weinig vrouwen zetelend’….

Maxiem  

Preventie: ebola & co

Dagelijks horen wij op het nieuws de dreiging van ‘is’. Naast deze dreiging wordt ons land met 40% bedreigd door EBOLA zelfs 50% voor het Verenigd Koninkrijk. Dat zijn beiden ernstige zaken.  Te weten dat we bijna de helft kans hebben de besmettelijke ziekte EBOLA in ons land te krijgen. Laten we even dit weeral allemaal gebeuren?  De gewone bevolking kan niet anders!   Preventief ontleedt:

1. WAAROM moeten de bommen opgenoemd worden hetgeen de militairen gebruiken? WIE heeft daar baat bij? Alleen maar de tegenpartij die zeer geïnteresseerd zullen zijn. Sensatie en dom. Ik raad u allen aan ‘De kunst van oorlogvoeren managers’ van Sun Tzu te lezen. Hou uw bescherming binnen gesloten muren.

2. WIE heeft er baad bij om de verschrikkelijke beelden en toestanden te bekijken op tv? Laat die journalisten nooit in bedreigd gebied, het zijn ook mensen.

3. STOP het passagiersvervoer vanuit bedreigde landen zoals Afrika. Voor zakenmensen bestaat er nog zoiets als SKYPE om zaken af te handelen of vergaderingen te doen.  Heeft de Europese bevolking al niet genoeg gehad? Nu wachten we af WIE ER EEN EI LEGT in ons habitat en de gevolgen zijn voor onze medemensen!

WAAROM mogen passagiers gewoon binnen komen? Sensationeel genoeg of moet er nog wat bij? Ik weet nu niet of er voorzorgsmaatregelen zijn zoals; bij het binnen komen fijn gesproeid worden met ontsmetting. DE VOETZOLEN laten stappen door doordrenkt ontsmettingsmiddel? Worden er algemene preventieve maatregelen genomen of wachten we tot het ei al uitgekomen is?

Kunnen we dit respectvol naar onze medemens ! en preventief behandelen?

MWRW.

Reality: bedelen in Belgie

foto: Maxiem Weber

Onze groep zet zich aan een tafeltje op het terras van Pa***. Een zonovergoten morgen op de grote markt van Brussel. Een drukte van jewelste. Toeristen, uitbaters, inwoners…. De mannen zijn drinken gaan halen en de vrouwen zitten gezellig te babbelen.  En dan ineens zie ik een kartonnen bekertje voor mijn neus. Er rammelen wat muntjes in de beker. Ik had het niet zien aankomen! Met een gebrabbel dat ik totaal niet verstond. Ik was even uit mijn ontspannen sfeer naar knipperlicht. Aandringen en nog eens aandringen en ik wilde beleefd te blijven maar het bleef maar duren. Totdat ik in mijn dialect kwaad werd “genoeg! Weg daarmee!” De mannen kwamen eraan en schrokken dat ik zo kwaad was. Die vrouw was ineens verdwenen zoals die gekomen was.

Even werd er overlegd wat er precies gebeurd was. Nadia deed ook een opmerking van een oudere man die telkens wacht hield tussen de massa. De groep hield hem met z’n allen in het vizier. Het leek alsof hij niet proper op zijn ruggraad was. Ik nipte van mijn koffie totdat…. Ineens een andere vreemde vrouw met een kartonnen potje voor de neus van de mannen duwde. De mannen:”neen stop daar mee! Ga ergens anders!” Ik kreeg warm bloed maar wist me te beheersen.   ‘Kan men hier nu niet eens rustig een koffietje drinken, seg? Kan dit allemaal zo?’ De vreemde vrouw begint dat potje onder mijn neus te duwen en rommelde ermee. “Godverdomme stop daar mee! Vanaf nu neem ik foto’s!” Maar de vrouw drong niet meer aan. Ik keek om en zag twee dames agenten stappen door de stad. Ach daarmee dat ze afstand hielden?

Weer stond die oudere man daar en kwam er één van die dames naar onze richting. Ik nam mijn gsm en zette mij fotonemend klaar om het juiste moment vast te leggen. De tweede dame ging bij de eerste staan. En even kon ik rustig afwachten en ondertussen een foto nemen. De oudere man ging weg. De dames verdwenen. Onze groep moest verder trekken.
We zien dikwijls de bedelaars in het station of op de straat. Maar wanneer men rustig van een koffie geniet op terras en dan nog eens zo confronterend lastiggevallen wordt, kan een Belg zich niet meer in eigen land thuisvoelen!

MWRW.