Intelligentie: Een overvol terras

 foto: Maxiem Weber

 

19.10.2014, 25°C. Een geratel, gelach, roepen naar de kelner, het is zonnig op het terras. Een drukte. Nog net twee stoelen vrij aan een klein tafeltje.  De zon schijnt over de etende mensen. Hier en daar vallen gekleurde blaadjes op het terras. Aan de zijkant liggen bladeren bij elkaar gevlogen waar de kinderen mee spelen. De geur van mosselen, fritten, gebakken vlees, bedwelmd de tafels. Hier en daar valt een vork op de grond. Kleine kinderen roepen om chocomelk of Fristi.  Ik kijk hoe kinderen aan enkele speeltuigen spelen terwijl ik nip van mijn thee. Aangezien de tafel achter mij zo rumoerig is gaat mijn aandacht naar die locatie.

‘Ik moet kaka doen…. Ik moet pipi doen…. Nee! Nee!’ Een kleintje wilt haar mond niet open doen om te eten. De oma gaat met de andere twee om de beurt naar de toilet. ‘Wat een geluk dat jullie erbij zijn. Het is zo leuk dat de grootouders dan kunnen helpen.’ Zei de vader. ‘Moet je dat niet meer hebben?’ de grootvader voedert één der kleintjes. Ik stel drie opéénvolgende kinderen vast tussen twee en vier jaar. Mijn eerste indruk alle jaren ééntje. De moeder van de kroost is met de vierde kleine in de kinderwagen bezig om een tut te geven.  ‘Onze Maarten heeft deze nacht niet goed geslapen. Ik heb de hele nacht met die kleine rond gelopen in mijn armen. Gewoon niet te doen, zunne.’
‘Het leuke van grootouder zijn is dat je na een tijdje de kinderen terug aan de ouders kunt geven’, zei de grootmoeder.  ‘Oma, ga jij  nog een pamper aan doen met ons Klaar?’ De moeder eet rustig verder en oma gaat met de kleine weeral naar de toiletten. Maar zodra de oma met Klaar weg ging, begint het andere meisje te roepen dat ze pipi moet doen. ‘Neen, gij gaat wachten!’ zegt de kroostmoeder.

‘Zailig! Ik vind het zo tof dat oma dat allemaal op haar neemt.’ Zegt de kroostvader.
‘Ik vind het te warm hier op het terras. De zon steekt.’ Zegt de kroostmoeder en de kroostvader is de tafel een beetje aan het opruimen. Eén van de meisjes begint keihard te wenen en met de beentjes te stampen. ‘Kom schatteke, ik zal je even van de tafel weghalen.’ Zei de grootvader.  Grootmoeder gaat met het meisje in de speeltuin.

‘Amai dat is hier gewoon niet te doen! Ik heb al twee eikenblaadjes uit het bord van ons Klaar moeten doen. Dat kan toch niet hee!’ de kroostmoeder zeurt op een zurige toon over de tafel heen….  En de tafel zwijgt.

M.