Reality: bedelen in Belgie

foto: Maxiem Weber

Onze groep zet zich aan een tafeltje op het terras van Pa***. Een zonovergoten morgen op de grote markt van Brussel. Een drukte van jewelste. Toeristen, uitbaters, inwoners…. De mannen zijn drinken gaan halen en de vrouwen zitten gezellig te babbelen.  En dan ineens zie ik een kartonnen bekertje voor mijn neus. Er rammelen wat muntjes in de beker. Ik had het niet zien aankomen! Met een gebrabbel dat ik totaal niet verstond. Ik was even uit mijn ontspannen sfeer naar knipperlicht. Aandringen en nog eens aandringen en ik wilde beleefd te blijven maar het bleef maar duren. Totdat ik in mijn dialect kwaad werd “genoeg! Weg daarmee!” De mannen kwamen eraan en schrokken dat ik zo kwaad was. Die vrouw was ineens verdwenen zoals die gekomen was.

Even werd er overlegd wat er precies gebeurd was. Nadia deed ook een opmerking van een oudere man die telkens wacht hield tussen de massa. De groep hield hem met z’n allen in het vizier. Het leek alsof hij niet proper op zijn ruggraad was. Ik nipte van mijn koffie totdat…. Ineens een andere vreemde vrouw met een kartonnen potje voor de neus van de mannen duwde. De mannen:”neen stop daar mee! Ga ergens anders!” Ik kreeg warm bloed maar wist me te beheersen.   ‘Kan men hier nu niet eens rustig een koffietje drinken, seg? Kan dit allemaal zo?’ De vreemde vrouw begint dat potje onder mijn neus te duwen en rommelde ermee. “Godverdomme stop daar mee! Vanaf nu neem ik foto’s!” Maar de vrouw drong niet meer aan. Ik keek om en zag twee dames agenten stappen door de stad. Ach daarmee dat ze afstand hielden?

Weer stond die oudere man daar en kwam er één van die dames naar onze richting. Ik nam mijn gsm en zette mij fotonemend klaar om het juiste moment vast te leggen. De tweede dame ging bij de eerste staan. En even kon ik rustig afwachten en ondertussen een foto nemen. De oudere man ging weg. De dames verdwenen. Onze groep moest verder trekken.
We zien dikwijls de bedelaars in het station of op de straat. Maar wanneer men rustig van een koffie geniet op terras en dan nog eens zo confronterend lastiggevallen wordt, kan een Belg zich niet meer in eigen land thuisvoelen!

MWRW.