Deze reeks wordt geschreven in de IK-vorm om meer inlevingsvermogen in het verhaal. Ik
spreek van een dader Chinouk en een slachtoffer Isabelle. De gebruikte namen in
de reeks zijn allemaal nicknames. Deze reeks is geschreven ter sensibilisering
voor gedragscodes en coaching op het werk. En wat als uw collega een
persoonlijkheidsstoornis heeft? Blijft het leefbaar op de werkvloer? Moet dit
geen extra aandacht en nieuwe wetgeving?
Dagen verstreken als hetzelfde. Niets veranderde en
integendeel werd het nog erger. Chinouk kreeg carte blanche in alles wat ze
deed en ze nam gewoon mijn leven over op de werkvloer. Ik werd afhankelijk
gemaakt en niemand die iets deed. Op 31 oktober kreeg ik dan een gesprek met de
grote baas, de twee directe chef. Ik moest er gewoon gaan bij zitten. De twee
dames keken me aan maar vanaf dat moment vertrouwde ik het totaal niet meer. De
goede schijn-werking en omgang die we hadden viel als stukken porcelein uit
mijn handen. Het gesprek had niets opgeleverd. Immers de grote baas had zelf al
twee jaar geleden besloten om de firma te verlaten en de twee dames hadden er
alles aan gedaan om hem in de functie te houden. Ik voelde ook tijdens het
gesprek dat de drie mensen niets konden doen als luisteren. Maar ik wilde eerst
horen hoe de drie het samen dan voor hadden
met mij. Uit het gesprek bleek dat IK? Chinouk bedreigd had door de waarheid
aan te kaarten. Dat mocht niet. Dat paste niet in de firma. Uiteindelijk kwam
uit de grote baas zijn mond; “Jij hoort niet in ons bedrijf”. Ik moest heel
dankbaar zijn dat ik daar MOCHT werken want in andere bedrijven zou ik moeten afvloeien
hebben. Euuuhh in andere bedrijven mocht je dan ook niet opkomen voor jezelf? Want
het enige wat ik gedaan had was opkomen voor mezelf en wat ik wilde was dat
Chinouk stopte om mij onder ONNODIGE STERKE DRUK ZETTE met als doelstelling mij
afhankelijk te maken. De draad werd sterk aangetrokken dat Chinouk moest
gelukkig zijn op de werkvloer. En ik was het monster, de grote boosdoener die er
niet thuishoorde. Op dat moment was ik heel fier dat ik niet thuishoorde in deze
firma waarvan ik andere en totaal andere positieve verwachtingen had! Maar me
laten kapot maken door Chinouk, mijn mond snoeren, afhankelijk als een sukkel
mijn werktaken moest uitvoeren kon ik totaal niet meer aan ! De situatie was al
lang grensoverschrijdend voor mij en dan alle valse beschuldigingen ! gewoon
schandalig ! Wat ik op dat moment ook door mijn hoofd ging terwijl ze zaten te
zagen wat voor monster ik wel ben, allemaal slechte dingen die duidelijk Chinouk
voorgelegd had aan het management, was, WIE heeft deze mensen in hun greep want
zo reageren toch geen bazen van een wat ik dacht ‘fatsoenlijk bedrijf”?
Iedere keer als de grote baas binnen in het kantoor kwam,
kwam Chinouk naar mijn desk. Met een dossiertje in de hand en een balpen. “Dit
moet je zo doen, dat moet je zo doen, kijk en kijk hier even, dit moet je zo
doen, en waarom heb je dat niet gedaan.” Chinouk hield de grote baas in het oog
of die mee iets opving van haar toedoen aan mij. Want het ware doodgewone
onnozele simpele dossiers die gewoon zonder enige uitzondering of
facturatiewijziging dienden gefactureerd te worden. En ja ik keek mee in de
situatie en de sukkelaar hield Chinouk in het oog en ik speelde het spel mee en
knikte maar “ja”. Uiteindelijk nam Chinouk de dossiers terug mee naar haar
plaats voor een volgende keer. Want dezelfde dossiers werden meerdere malen
gebruikt om-juist – als -de- grote-baas-binnenkomt – te gebruiken – en om te
bewijzen hoezeer zij zo professioneel mij de les spelt en van alles op de hoogte
is ongeacht haar 8 tal weken die ze daar werkte! WAT IS DIT VOOR EEN FIRMA ? EN
JA HIER HOORDE IK TOTAAL NIET THUIS MAAR WAAROM HIELDEN ZE ME DAN ZO VAST IN
DIE FIRMA?
Op een dag toen de poetsvrouw het kantoor poetste, deed Chinouk hetzelfde
met mij. Ziet eens hoe professioneel ze wel is. Hoe goed ze wel is. De meeste
collega”s waren huiswaarts want de poetsvrouw kwam altijd tegen sluitingstijd. Ik
was bezig met dossiers na te kijken, en de vloer was nat. Dus bleef ik even wel
op mijn plaats zitten, had ik gecommuniceerd met de poetsvrouw. Zowel uit
respect als door de gladheid van de vloer. Chinouk draaide zich om aan haar
bureau, ging dwars doorheen de natte gang. Haar voetsporen bleven gewoon staan
en dan nog eens een spoor terug. Chinouk haar blik naar mij en zo uitdagend. De
poetsvrouw keek naar mij en drukte haar lippen op elkaar. Er heerste een zwaar ziekelijke
sfeer en toch durfde er niemand iets te zeggen!
De baas kwam even aan het bureau van Sien zitten om de
omgeving op te snuiven. Mijn vermoeden was dat Chinouk van mij weer gaan klagen was. Chinouk was de visitekaartjes van haar zus aan het aanprijzen om daar op
verlof te gaan in Frankrijk. Haar zus moest het alleen runnen enz. De grote
baas keek en luisterde mee. Ik voelde mij niet goed met al die gekke situaties
en het werd nog erger …..
Maxiem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten