Luc Deflo schrijft misdaadverhalen maar schrijven is geen misdaad.

Luc, terwijl jouw begrafenis bezig is, wil ik op deze manier in mijn gedachten bij jou zijn. Ik heb een oud interview gevonden waar ik mooie herinneringen aan heb. Mooie herinneringen zoals ik je wil blijven herdenken. Je toetsenbord, sigaret, koffie… Het was toen ook in de tijd dat IK MOEST STOPPEN door mijn stalker. Stoppen met schrijven waarbij jij toevoegde “Stop nooit met schrijven, Max. Schrijven is je passie”. 

Schrijven is geen misdaad !!!!

Tijdens mijn bezoek aan de boekenbeurs, loop ik Luc Deflo tegen het lijf. De geestelijke vader van Nadia Mendonck…. De schrijver met een sterk menselijk doorzicht, die samen met Bosmans & Deleu moorden oplost.

Hoe heb je jouw schrijven door de jaren ervaren?

Oorspronkelijk schreef ik scenario’s. Ik vond het geweldig dat woorden in scènes omgezet werden. Later heb ik mijn memoires geschreven, helaas vond men er geen plaats tot publicatie in. Daarna schreef ik thrillers. Het genre dat ik nu tot op de dag van vandaag schrijf.

Wat spreekt de lezers in jouw boeken aan? Wat leidt de sleutel doorheen de boeken van je?

Het korte schrijfritme leest vlotter. Inhoudelijk drijf ik de harde kern door tijdens het plot van mijn verhaal.

De omschrijving van de plaats, Bosmans & Deleu, de op-te-lossen-misdaad, lijkt zo’n menselijk actieverhaal. Heb je ooit lezers gehad die zich aangesproken voelen door je schrijven? Of bewoners van Mechelen, die het er moeilijk mee hebben?

Ja, reactie krijg ik wel! Ik heb al eens een mail gekregen dat de straat met huisnummer vermeld in mijn boek, geen huis maar een appartement is. Het beschrijven van de karakters alsook dat het verhaal zich afspeelt te Mechelen, leeft bij de mensen! Het is herkennend voor de lezers en dat spreekt aan. Beter een verhaal dat dicht bij de mensen ligt dan een science fiction story!

“Herkennend schrijven spreekt de mensen aan “

Hoe kom je tot een inspiratie? Is daar een succesformule aan verbonden?

Inspiratie ligt soms in kleine dingen. Een gebeurtenis op straat, een huis dat me aanstaat… Ik moet een prikkeling hebben waardoor ik mijn plot kan uitwerken.

Zijn er vaste tijdstippen waarop je schrijft?

Neen, absoluut niet. Wanneer ik me in een verhaal vastbijt, blijf ik schrijven. Dat kan je aan mijn vrouw vragen. Dan hoor ik niets meer, zie niets meer, alleen het verhaal waarin mijn inlevingsvermogen tot schrijven komt.

Nadia Mendonck, Pardieu… alle personages zijn zo scherp omschreven. Heb jezelf interesse op psychologisch vlak of zijn de scherp omlijnde karakters te wijten aan je sterk menselijk doorzicht?

Ik hou het bij menselijke personages. Realistische karakters maken de verhalen mede spannend. En ja, ik heb wel interesse op psychologisch vlak. Ik kan het wel aangeborenheid noemen. Je hebt het doorzicht of je hebt het niet.

Ligt het inlevingsvermogen hoger bij een film schrijven dan bij een boek schrijven?

In een boek werk je gewoon het verhaal uit. Scherpe karakteristieken, de omgeving, de gebeurtenissen, worden letterlijk verwoord. Bij een film ligt dat totaal anders. Men moet een fotografisch geheugen bezitten.  De omschrijvingen liggen in seconden. De midpoint moet anders verwoord worden. Beelden moeten het verhaal vertellen, geen woorden zoals in boeken. Film schrijven is nu éénmaal veel technischer dan een boek schrijven.

Wat is je laatste groot project waaraan je werkt?

Voor het moment ben ik mijn boek “Naakte zielen” in filmscript aan het schrijven.

Voor de lezers zou het wel leuk zijn om de personages van een boek op doek te zien. Het zou een vervollediging kunnen zijn?

Even afwachten, want het script vergt nog wat tijd. Rekeninghoudend met verschillende factoren ligt het in België nu éénmaal moeilijker om een film tot leven te brengen.

Luc, ik wil je hartelijk danken voor dit aangenaam interview en ik kijk uit naar de film van “Naakte zielen”. Ik wens je nog heel veel succes !

Luc, ik hoop dat je van hierboven een inspiratie en steun doorheen mijn schrijven en dromen bent. Ik zal je nooit vergeten! Warme knuffel x

MW