Jaloersheid, nijd en haat (1)

Wanneer het gezicht glimlacht zijn er steeds omringende personen die het feest willen bederven.  Mijn geluk moet ik verantwoorden (?) en teveel informatie prijsgeven is gevaarlijk. Dus moet ik in ommetjes varen.  Mijn glimlach op mijn gezicht wordt vervaagd door me te moeten verdedigen en me moeten verlagen tot hun laag niveau. Om also een verdriet te moeten dragen hoe ik mijn geluk dien te verbergen in een hoop tranen. (neen ik zou nooit mijn geliefde kunnen delen, ja ik hou van mijn privacy) Zo zit onze maatschappij in elkaar. Vol jaloersheid, nijd en haat.

Gedicht uit de oude doos;

Mist
Geen mens die weet
hoe ik me voel
diep in mijn kwetsend
klein hart dat sprietst

op grond bloed verliest

wolken sluimeren rond me
de wind blaast van
linker naar rechter zijde
nevel verdwijnt in mist

spookachtig wordt sprookjesachtig en
verklaart de nieuwe weg
die ik nu met
mijn ECHTE VRIENDEN bewandel.

Maxiem Weber©