Van onweer naar ziekelijk gedonder !

Als de Alphadog zijn/haar woorden spuwt kan het alleen maar terreur betekenen. In het achterhoofd vloeit een haat, macht, een dwingmatige handeling, die de eis stelt "wat" er dient te gebeuren. En wanneer?

NU, direct, toute suite! Een leuk spel om te spelen. Wat allemaal tussen vier muren moet blijven kost onze maatschappij hopen geld! De gewone belastingbetaler dient dit mee te financieren.
Het heethoofd gebruikt intriges, intimidatie, manipulatie, alles kan voor het opperroedeldier. De roedel volgt zonder tegen-voorwaarden. Zeker wanneer er een bedreiging volgt om de plaats als opperhoofd te kunnen verliezen. De roedel loopt met de kudde mee. Een nieuw bloed dat niet in de roedel past, sterk genoeg is om als alleenstaand te functioneren, ervaart de Alphadog dit als een zware bedreiging!
Dat moet dan maar even geliquideerd worden. Alle wegen, mogelijkheden worden bespeeld. De onderdrukking is DE redding voor de dog zijn/haar daden. Telkens dienen obstakels aangepakt te worden. Iedere oorzaak weggehaald te worden. Zodat de Alphadog geen gelegenheid krijgt om de veldslag te kunnen winnen....

Het hoeft allemaal zo niet! Ik zou zeggen "schrappen van de obstakellijst" en uw eigen leven leiden.
Laat het normale opperhoofd de leiding nemen ipv een stap opzij te zetten aan degene die er niet voor bestemd zijn. Er moet plaats zijn voor gezond leiderschap. Maar misbruik is te vergelijken met "huishoudelijk geweld". In sommige situaties denken de daders zich voor honderd procent te manifesteren zonder een boete op te lopen. In plaats van iemand te kraken zie ik uit persoonlijke overweging een rechtzetting gebeuren.....Ogen en oren open(!), want negeren van zo'n situatie wordt een verzieking in onze maatschappij.... Ik pleit voor externe coaching doorheen onze maatschappij. (school, werk, vzw, enz...) zodat we allen een gezonde levensfeer hebben....

Een gedicht uit de oude doos;

De laatste busrit

Aangedampte ramen, een overvolle bus
mensen op elkaar gepakt, observerende gedachten
vooraan, hoor ik de twintiger alle dagen zagen
over haar ziekte van de dag
een dekmantel voor haar mensenspel
want wat heeft ZIJ graag vandaag?
Twee banken achter mij, herken ik daar een stem?
***? De man die ik zo graag zag….
Het lijkt wel zijn levenskopie
Denk nog hoe ik in het begin naast hem wilde zitten
dan weer afstand hield…
en nu benader ik hem met een glimlach
Eén bank zijwaarts, de degoutante dame
vastgeroest in het bezitten van haar plaats
Roddelen, kopiëren van mensen, geen persoonlijkheid
dwangneurose en ze heeft over haar eigen wezen
een opvallend goed gedacht
Och daar stapt ze bij op de bus! De zon van het geheel
iedere dag weer, een lieve glimlach en soms een schaterlach
iedereen wilt naast haar staan, zij is zo beleefd
Dat maakt de morgen dan weeral goed
Onwetende mensen en toch… wonderbaar….
vind ik daar een comparerende dame met Japanse wijsheid
Een herkenning voor mij, speciale band
moeilijk te omschrijven, maar oh zo amusant
op later tijdstip door deze maanden heen, krijg ik aandacht
voor een ander sterk dragend hart
afgesloten door een muur
veilig in haar “save space”
ben ik blij haar te mogen kennen
door vriendelijkheid, openheid
ieder persoon is uniek maar de ene wat meer dan de andere…
Ochtendzon, regenval, storm,
tesamen hebben we het gedeeld
ieder beleeft zijn leven
in het dragen van haar of zijn levensles
wie gaat waar en wanneer heen?
doorheen het kleurrijk tafereel
in ieder geval ben ik een ervaring rijker…
enne, Jacqueline… dank je voor de mooie tijd
dat we samen op de bus zaten
dezelfde visie deelden, zal je nooit vergeten
‘k draag je in mijn warm hart
jouw persoonlijkheid is de zender voor een sterke maatschappij
we zien elkaar later dan weer
zoals de I Ching omschrijft:
niets blijft, alles verandert
Maar dit is men laatste busrit
ik geniet nog even van een laatste blik

31.12.2011Maxiem Weber ©