Human Angels 3: "Vampier"

In Amerika is het een echte setting om een Human Angel te hebben. Amerikanen zijn familialer, spontaan en enorm beschermend. Ze willen er zijn voor iemand. En juist dat beschermende overheerst wanneer men voelt of weet – dat er ergens een persoon een hart onder de riem nodig heeft. Een Human Angel mag je nooit zien. 95% kent zijn of haar Human Angel NIET. Het is een persoon die zich achter uw schermen inzet zodat je door een moeilijke of zware periode door bent. (per sms, mail, berichten, post) Dan verdwijnt die Human Angel. Er is nooit een fysiek contact. Gezellig samen een koffie drinken is NOT DONE. Het is een contact met een persoon die jou terug op het rechte pad brengt zodat je verder kunt met je talenten, leven….

Een paar jaar geleden… Ik kreeg een berichtje in mijn mailbox. Standaard; hoe het met me was, wat ik deed, wat ik zou gaan doen. Ik gaf hem een standaardmail terug. Het was voor mij een beetje vreemd en wist niet naar welke richting het naartoe ging. Die eerste momenten, seconden, het ongekend contact met iemand die ik niet vertrouwde. WIE is degene die mij die mails stuurt en WAAROM? En de man vertelde dat hij 1m95 was. Brede schouders die net door de deur konden. Over zijn job zei bijna niets. Geen flauw idee wat de man precies deed voor zijn broodwinning. Iedere morgen om 4 u kreeg ik zijn mail in mijn mailbox. En ik antwoordde iedere avond rond 20 u. En de man boorde door mijn ijzeren betonnen muur van wantrouwen en chaos. De stalking, de gekke vriendinnen, de psycho….. ik keek uit naar zijn schrijven. Hij beschreef dingen “anders” dat mij aan het denken zette. We leerden van elkaar want de man las hoe ze een alleenstaande vrouw  zo voor de gek houden. Hij was er voor mij en op de lange duur begon ik over mezelf te vertellen. “Mysterious Maxim” noemde hij mij. De Human Angel botste wekelijks op een beperking. Hij voelde dat ik niet alles prijs af en daar werkte hij wat sterker aan. De man werd belangrijk in mijn leven want hij liet me andere perspectieven in zien. Na maanden voelde ik mij goed bij hem. Visa Versa botste ik soms ook op een obstakel dat ik van hem niet alles mocht weten. Zo schattig en ik vroeg; ”Ben je nu echt een Vampier, die om 4 u in de morgen ontwaakt?” Zijn naam was gezet, Vampier en Mysterious Maxim…..

Eén van zijn laatste schrijven was het verhaal van de gekwetste duif. Er was een duif gekwetst aangekomen op zijn werk. “Als de duif deze avond er nog zit, neem ik ze mee naar huis.” Het zij zo. Hij draaide een brood aan de broodautomaat en maakte de graantjes los en gaf het aan de gekwetste bosduif. Toen ik het las voelde ik zijn hart. Het hart van Vampier, hoe hij zo bezorgd zorgde voor de gekwetste duif. Hij kon alles zo lief beschrijven. Ik leefde echt mee in zijn verhaal. Op een avond kwam hij thuis en de duif zat wat onrustig te kijken naar hem. Alsof ze voor het moment gekozen had, vloog ze weg. Precies of ze wilde ‘dank u ‘ zeggen en ze vloog verder in haar leven. De duif had het gehaald !

Vampier voelde na vele maanden dat het goed ging met mij. De gekke rotzooi achter me liet. Vele maanden hebben we mails verstuurd. Ik wilde zoeken naar Vampier. Ik wilde eigenlijk weten wie hij was maar heb het nooit gevonden. De dagelijkse mails werden afgebouwd.  
In de laatste mail vertelde hij dat zijn vriendin terug gekomen was. Sindsdien had ik niets meer van hem gelezen.

Gisteren was ik gaan shoppen met Mia, een boezemvriendin. Ik was tussen schoolgerief aan het kiezen toen er een zeer knappe – bijna twee meter grootte man – naast mij stond te kijken. Hij was ook schoolgerief aan het kiezen en bukte zich en keek met grote ogen naar mijn knie. “Maxiem!” riep Mia die op dat moment in de naaste rayon stond. De knappe man keek benedenwaarts naar de kleine dames. Hij volgde mee het gesprek. Ik had nog geen besef op dat juist moment maar ik zag pas later toen ik de winkel buiten stapte dat de man mij stond te bekijken terwijl ik naar mijn wagen stapte…………. Was hij Vampier ? Ik zal het nooit te weten komen…

Maxiem