Akelig

Plots wordt ik opgeschrikt in mijn zachte slaap. Stipt 1 u s nachts….. de hond van de buren lijkt wel te sterven zo’n angstvallig gehuil?
Heb ik dit nu gedroomd? Stil ontwaak ik en ga op ontdekking aan het raam. Niets te bespeuren. Mijn hond kijkt me aan alsof ‘laat mij toch slapen’. Rustig ligt deze op zijn matje. Na een slok warme thee, leg ik me terug onder het dekbed. Ik zink tussen slaap en de echo in mijn gedachten van het gehuil.

S morgens….

Och, de nacht was kort. Al vlug de ochtendrituelen. En ik vertrek naar mijn werk.
Ik zie de brandweer in tegenovergestelde richting. Hier? Door dit kleine straatje? De kilte overvalt me …..

Nog geen vijfhonderd meter verder is de volledige straat afgezet. Verschillende politiecombi’s staan geparkeerd in die straat. De oranjetent…..
Er heerst een drukte. Akelig. Het verkeer in een chaos. Iedereen moet zijn of haar weg zoeken in de omleiding.

En de rest van de akelige morgen? …… de dagdagelijkse taken lopen gewoon verder……