Bestaansrecht

Ik heb het woord opgezocht: “het recht om te bestaan”.

Staan we er bij stil? Zelf een leven te mogen hebben. Zelf een leven leiden. In hoever kan dit nog? Wanneer we op de werkvloer onze taken uitvoeren wordt dat meestal geboycot. Er zijn altijd slangen die hun negatief leven vermeerderen door allerlei dingen op intriges te functioneren. Moeten we ons niet steeds staven? Het is zoveel makkelijker om negatief te doen dan de juiste kansen in een bedrijf te resulteren in een prachtige toekomst. Dit zowel voor de werknemers als de werkgever? Daar denkt men op dat moment niet aan. De werkgever ziet de negatieve dingen. De dader glimlacht achter het slachtoffers’ rug.
Staan we er bij stil dat er meer controle-organisaties zijn dan het leven zelf? Dit kan dan wel in de positieve zin. De camera’s op de straat, in de stad, kunnen alsook mensenlevens redden. De camera’s op de parking, in gebouwen…  men kan perfect nachecken WIE, waar, geweest is en nog zoveel meer ! En dan hebben we het emailverkeer en de telefoons.... er is geen privacy. 

We hebben nog het recht om te leven….

Staan we er bij stil dat we naar een andere staat van leven gaan? Onze tradities verdwijnen omdat vreemden het niet kunnen plaatsen in hun verstandelijke inhoud en dit gebeurt in ons eigen levensbestaan anno 2016. WIE schrijft hier geschiedenis? Het is geen nobele prijs waardig. Een leven waarbij men niet kan leven. De beperking. De remheid der leven. En kunnen en mogen wij ons afvragen waarom “anderen” dan alles naar hun wens krijgen? Inheemsen geen levensrecht meer hebben in traditie en een eigen leven leiden. Zie dan naar onze decembermaandtradities. Ieder jaar weer wordt er gezaagd en geklaagd. Ieder jaar wilt men onze tradities beetje bij beetje WEG. Terwijl het andersom niet gebeurt. Men zou het gewoon niet durven omdat men zijn of haar rechten niet zou halen! Men moet de Nostradamusboeken niet opzoeken. Iedereen ziet en ervaart deze nederlaag.

We hebben nog het recht om te leven ?

Staan we er bij stil dat er geen menslievendheid meer is. De meesten (meestal mislukkelingen) proberen andere mensen hun leven zuur te maken. Een geliefde wegpakken. Stelen. Of de opportunist die mensen behandelt in zijn of haar eigen voordeel ! Hoeveel (meestal) vrouwen willen anderen boycotten zodat ZIJ iets in hun leven “uiteindelijk” iets KUNNEN BEREIKEN?
Staan we er bij stil dat onze maatschappij zo koud en levenloos is?
Een singlemaatschappij. Mensen durven zich niet meer binden aan een relatie. Oppervlakkig kan maar dan houdt het op. In een onzekere maatschappij, niemand de juiste stap durft te zetten? Onze maatschappij bestaat uit meer single mensen dan samenwonenden. Negatieve ervaringen hebben dat zo gemaakt. We moeten het onder ogen durven te zetten maar een single iemand is een betere prooi. En dan kan men zien naar al die uitheemse mannen die hun vrouwen in een ver land achtergelaten hebben, om hier het geluk te vinden? De “cultuurschock” moet dan wel komen. Met alle problemen er bij. Vrouwen aan de leiband en de man zijn vertier?

We hebben nog het recht om te bestaan?

Staan we er bij stil dat er zoveel mensen zelfmoord plegen. Het wordt niet veel meer vermeld. Hoeveel mensen er met grote angsten dag in dag uit leven? Er wordt geen aandacht aan geschonken. En dan kruipen er nog clubs en sektes rond die tegen de betaling van uw stuk loon bescherming bieden voor dit "zot dagelijks leven" .... en zonder het te beseffen een onmetelijke verbinding in je leven alsook je leven ruïneert ! 

Mensen moeite hebben om zich te verdedigen om te mogen leven?

Bestaansrecht? Hoeveel mensen er rond lopen die de energie niet meer hebben om te vechten om hun levensrechten !

MW.