2013. Ik was met twee vriendinnen A. en N. iets gaan drinken op een
zaterdagavond. Niets vermoedend en dan… Daar stond hij dan met zijn atletische
bouw, korte militaire haren, grote schoenmaat met lederen Asterix schoenen, een
twee meter gestalte, donker haren… te
praten met een oudere man aan de toog. Zijn ogen in de spiegel kijkend naar
mijn richting en ik wist me geen raad. Is hij het toch? Neen? Twijfels alom. De
vriendinnen zorgden voor verstrooiing. Muziek, een gezellige sfeer, maar er
werd niet gedanst. Zielige poten dacht ik dan. A. vroeg om in het zaaltje er naast
te gaan dansen en yes ok ! Twee vriendinnen die hun zinnen op nul zetten en
plezier maken… Zijn ogen draaiden mee doorheen de spiegel en ik bleef zijn rug zien.
N. keek de knapperd sterk aan. De oudere man vertelde aan hem en hij volgde en
draaide de rug mee. Nog niks veranderd !
N.:”Ik voel wat voor die kerel. Hij is knap, groot, ja die is van mij!” De
jaloerse vriendin kon het niet laten! “Jij moet een stap opzij zetten. Hij is
van mij! Blijf eraf!”
Och neen, dacht ik dan. Daar gaan we weer! Mijn twijfels dat ik Geert herkende zette ik even opzij. “N. ken jij die man? Weet je wie hij is dan?”
N:”Ik ben gek op hem en jij blijft eraf!”
Dit is toch te gek voor woorden!
Ik had al een paar keer telefoon op mijn gsm van nog een derde vriendin maar zij kon niet meer tot aan het danscafé komen. Telkens liep ik naar buiten en Geert hield zijn ogen op mij gericht. De oudere man hield me in het vizier door de donkere nacht aan de zijkant van het danscafé. Ik moest hem passeren en ik voelde zijn adem in mijn hals. Ik glimlachte maar wat was hij toch zo streng, zo sterk op zijn fatsoen. Waarom zo au sérieux? Relaxxxxx
Och neen, dacht ik dan. Daar gaan we weer! Mijn twijfels dat ik Geert herkende zette ik even opzij. “N. ken jij die man? Weet je wie hij is dan?”
N:”Ik ben gek op hem en jij blijft eraf!”
Dit is toch te gek voor woorden!
Ik had al een paar keer telefoon op mijn gsm van nog een derde vriendin maar zij kon niet meer tot aan het danscafé komen. Telkens liep ik naar buiten en Geert hield zijn ogen op mij gericht. De oudere man hield me in het vizier door de donkere nacht aan de zijkant van het danscafé. Ik moest hem passeren en ik voelde zijn adem in mijn hals. Ik glimlachte maar wat was hij toch zo streng, zo sterk op zijn fatsoen. Waarom zo au sérieux? Relaxxxxx
N. was niet meer te genieten. Ze was zo jaloers en gaf op alles negatieve
kritiek. Een spanning die te snijden was. Ik ging naar de toilet en Geert liep
een stukje mee. Tot hij de deur in het vizier had bleef hij wachten tot ik
terug kwam. Zo bezorgd, zo lief, zo attent, zo afstandelijk….
Het spijt me Geert dat ik je niet helemaal herkend had. Dat onze wegen
plots kruisten. Maar je had wel door denk ik, dat ik wat last had met die lieve
vriendin N. van mij.
Maxiem Weber
Geen opmerkingen:
Een reactie posten