Dat ene moment

De regen had een romantisch tintje toen ik jou zag gaan en jij bij mij wilde zijn. Het was zo simpel en zo eenvoudig. Je stem, jouw uitstraling, man man, dat heb ik jaaaarrren niet meer gevoeld ! 1m93 en ik zag dat je me aanstaarde. Grote Asterixschoenen, een sexy kont, my gosh mijn hormonen vlogen de lucht in. ''Stress? Neen Max, je moet geen stress hebben. Trouwens waarom heb je stress? Ik ken geen stress.'' Ik kon mijn soelaas niet doen; ‘Dat ga ik je nog niet vertellen. Het ligt me allemaal te zwaar op de maag.” Zijn blauwe ogen keken me aan. Zijn gezicht naar beneden, blauwe ogen keken in mijn donkerbruine ogen. Waar ik aan twijfelde wist mijn hart het al als beslist!  Toen we praatte stapte ik een stap opzij maar jij volgde met een stap opzij. Het voelde aan als “1”. Eén geheel dat naar elkaar hunkerde en samen heel bewust van dat ene moment.  Hadden we ons als twee soulmates herkend? De eerste tien seconden waren raak!  Verzeild in jouw positieve energie, de rust die ik vond, bekeek ik  je armen waar ik wilde in liggen….

Maar het geheel kreeg een domper! Bummer! “Max, ik moet verder anders kom ik te laat voor de meeting”. Ik wilde nog bij je te zijn, maar na vandaag zal ik je nooit meer zien...... ik heb voor de eerste keer sinds jaaaarrren mijn hart terug gevoeld en dat gaf een zalig gevoel. Het bestaat nog; dat ene moment, echte liefde, liefde op het eerste gezicht…. .maar….  Jij naar je zakelijke meeting en ik reed verder huiswaarts. Ik besef dat ik je nooit meer zal zien maar mijn hart heeft me wakker geschud.

OOIT vind ik mijn ene ware partner wel en ik zorg dat ik er klaar voor ben!