Het einde van de maand oktober nadert. We moeten ons
winteruur veranderen en het daglicht bedraagt in minder uren. Planten vallen
stilaan in winterslaap. De bladeren krijgen kleur en vallen van de bomen. Het wordt
kaal en sober in onze natuur. Hier en daar een paddenstoel die een toets kleurt.
Halloween kondigt één november aan. Terwijl vele mensen
zich klaar maken voor een Halloweentocht of Halloweenetentje, zijn de laatste
poetsers bezig op het kerkhof. Op het kerkhof vinden we geburen, familie, vrienden
en kennissen terug. Hoe het jaar vergaan was, hoe het verder in het leven moet.
Net als Nieuwjaar is Halloween een keerpunt voor velen. Nieuwe uitdagingen,
nieuwe plannen, de mensen maken tijd voor elkaar tussen het poetsen door.
Ook het rond stappen op het kerkhof brengt veel mensen
bij elkaar. Tantes, kennissen van andere mensen buiten het dorp verzamelen zich
nu aan de graven van overledenen die hun dierbaar zijn. Ook kom je de laatste
nieuwtjes te weten. En dat verontrust me wel. Even terloops werd de pick-up van
de psychopaat gesignaleerd naast mijn deur! Terwijl ik alle banden doorgesneden
heb, probeert hij een andere kant te doorbreken om zo terug in mijn leven te
geraken. Althans ‘denkt hij’. Want er is geen plaats meer in mijn leven voor
een ziekelijke socio-psychopaat! SOS! En goed om te weten!!!
En dan zien we hoeveel lieve mensen het einde van hun
leven gekregen hebben.
Deze momenten zijn innig en sterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten