Lieve Sonia,
Het is al een paar jaren geleden dat je niet meer bent. Ik mis je nog
iedere dag. Onze gesprekken, telefoontjes en bezoekjes zijn niet meer. De
gespreksonderwerpen van a tot z. Ja, je was een wereldburger die van alle
markten thuis was. We waren aan elkaar gewaagd. De normen en waarden die we
nastreefden zijn niet meer….
Ons motto:
NEVER EVER GIVE UP (Churchill)
Men intelligente vriendin, normen en waarden zijn ver te
vinden binnen onze maatschappij. Onze diepgaande gesprekken samen met je man
Eduard. Het gaf me telkens een boost hoe we op hetzelfde level konden communiceren
in welke taal ook.
Het is de herdenking van overleden zielen. Ik schrijf je deze brief
omdat ik je niet zal vergeten. Een uitgestorven ras dat ik nergens meer terug
vind op deze aarde. Voeg je nu maar toe bij de andere engelen….. tot we elkaar
terug zien.
Ik zal je nooit vergeten x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten