Herdenking van overleden zielen(1): Philip Govaerts

In memory van Philip Govaerts naar aanleiding van herdenking van overleden zielen die ik nooit zal vergeten. Muziek “I swear” van All for one!

Ik was achtien toen Philip Govaerts in mijn leven kwam. Hij was een maat van mijn neef. Hij was mee opgenomen in onze kliek van vijfentwintig meisjes en een vijftiental jongens. De garçon zag onze kliek steeds graag staan in de dancing…  We waren met een serieus aantal, maar we kwamen voor hart en ziel op voor mekaar. We hielpen elkaar, we waren er voor elkaar. Ik was het spilfiguur om de hele bende samen te houden. We konden niemand missen en ja…. Philip lag speciaal in mijn hart. Zonder dat ik het echt besefte maar Philip en ik konden heel goed praten. Sommige jongens waren een tikkeltje jaloers maar dat mocht van mij niet, er was geen reden voor. NIEMAND van onze kliek werd een koppel, op één koppel van de familie na. We waren VRIENDEN VOOR HET LEVEN.

Lieve Philip,

Je was er altijd voor mij. Intelligent, knap en zo mannelijk. Ik had enorme bewondering voor jou. Je was altijd zo beschermend en dienend. Geen haarlijn mocht gekrenkt worden. De andere meisjes hingen ook rond jou. Je was een schat van een man, zo volwassen voor je leeftijd. Dat sprak zowel de jongens als de meisjes aan. Wat voelde ik me supergoed wanneer je armen mijn lichaam verwarmde, voor wanneer ik het koud had. Een gentleman. ‘Ladies first’ en je liet de meisjes eerst gaan met het oog dat alles goed kwam met iedereen.  Een man met ballen aan zijn lijf.

Toen ik thuis kwam van het werk, en mijn neef mij op een stoel zette, wist ik dat er iets ergs gebeurd was. Ik bibberde en schreeuwde toen hij vertelde dat je er niet meer was. Ruzie op het werk en je zag het even niet meer. Waarom Philip, ben je onder de vrachtwagen gereden met je moto? Niemand van ons kon het geloven! Jaaaren heb ik wekelijks, maandelijks, naar je graf komen kijken. Een roos neergelegd. De eerste weken was ongeloof. Iets later moest ik het aanvaarden: “Philip was niet meer”. Het achterlicht van je moto heeft jaren op je graf gelegen. Ik begreep het niet. Ik wilde en kon het niet begrijpen. In de hete zon, pletsende regen, sneeuw, vrieskoude, ik stond aan je graf.

Ik wist dat het zou gebeuren. Maar toen ik op het kerkhof aan kwam en je graf weg was, waren alleen fijne grassprietjes. Nu had ik totaal niets meer! Nochtans had ik plannen maar het is niet verder gegaan. Je achterlicht, je foto, alles weg. Toen ik in mijn wagen stapte klonk op mijn radio; ”I swear” van All for one. Dat is waar “Ik zweer dat het goed zal komen” waren dikwijls je woorden. Maar dit keer is het niet goed gekomen, Philip. Ik weet dat je van daarboven een oogje in het zeil houdt.

Ik zal je nooit vergeten x