Veilige fietspaden. Er wordt zoveel over geschreven en
zoveel over verteld. Veilige fietspaden vind ik maar zelden terug. De ene
verstaat onder ‘veilige fietspaden’ iets helemaal anders dan de andere. Fietspaden
waarbij de wagens achter moeten rijden, behoort niet onder veilige fietspaden. De
zwakke weggebruiker heeft geen enkele bescherming. Denken we dan even aan gladheid,
mist….. Het gaat immers niet alleen over fietspaden. Denken we ook aan de
sterke vergrijzing van onze samenleving. Hoe gaan die ouderen zich verplaatsen?
Is er plaats in het verkeer voor scootmobiels? Of mensen met een evenwichtstoornis,
die verplicht een driewieler moeten rijden. Hebben jullie enig idee hoe dat
veilig gaat verlopen op onze Belgische wegen?
Een veilig fietspad zou zich moeten situeren achter een
lage haag. Een plaats waar fietsen, driewielers en scootmobiels veilig hun
verplaatsing kunnen doen. Een eigen plaats in het verkeer. Onze samenleving
heeft nu éénmaal duidelijkheid nodig en een eigen plaats. Als we de medemens mogen
aanhoren vinden ze het zelf niet veilig genoeg en gaan zich beperken in hun
verplaatsing. Spijtig. We leven allen maar één keer. Kunnen we de
levenskwaliteit verbeteren voor de zwakke weggebruiker? Het is het denken waard.
Zwakke weggebruikers en de staat van de fietspaden. We
leven allen in een ontwikkeld land waarbij we allen streven naar meer levenskwaliteit.
Misschien een aanrader om te bekijken hoe onze Hollandse buren dit
kwaliteitsgericht aanpakken…….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten