Hij vroeg aan mij om samen te wandelen om 12 u s nachts. A. zou
chauffeur zijn en geen tijd hebben. Zaterdags zou A. aan zijn verbouwde motor
werken. De psycho is “dan zo goed” dat hij mij bezig houdt door om 12 u s
nachts te gaan wandelen. Samen op de veste liepen we in het donker.
Hij pakte mij stevig vast; “Hij zal sebiet wel komen…” Ik keek rond
doorheen het donker. De bomen leken alles gade te slaan. En plots kwam er een
voetganger doorheen het pad gestapt. Een hoed op en droeg een regenjas. De
stadsvogels kwetterden terwijl wij voorbij stapten. Het zou een filmscène
kunnen zijn maar dan wel een akelige. De psycho wilde alles weten van mij. Waar
ik ging winkelen. Wat ik deed. Op dat moment was het tijdverdrijvend. In mijn
achterhoofd “Waar blijft A. toch? En waarom doet hij mij dit aan?”
Toen we terug aan de wagen aan kwamen, draaide de psycho mij naar zijn
gezicht. En hij wilde mij tongzoenen. Ik
wilde voorzichtig te zijn want ik wist wat hij was… ik weerde hem af. Stapte
zovlug mogelijk in de wagen en maakte dat ik weg was. Daarna volgden de
telefoontjes maar dat probeerde ik te dosseren.
De psycho wist dat mijn liefde diep was voor A. En hij zei dat ook dikwijls tegen mij:"Als jullie ooit bij elkaar geraken, hangen jullie in mekaar en krijg ik jullie nooit meer van elkaar." Ik probeerde neutraal te reageren want je weet maar nooit …
Maxiem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten