Waar zijn die leuke, gezellige, rommelmarkten naartoe? Ik vraag me dat zo
dikwijls af. De rommelmarkten waar men wat snuisterijen kon kopen, zijn niet
meer. Wat ik constateer is dat de rommelmarkten een noodzaak geworden zijn voor
mensen. Een tweedehands kopen van levensmiddelen. Een doordringend streven om
te overleven. Zie je iets, koop het dan want straks ligt het er niet meer.
Als men dan een keuze gemaakt heeft, kan het tot kibbelen komen voor wie
het kan kopen. Twee kopers maken ruzie om één bepaald stuk. Of er wordt fors
afgebied om toch maar een zo klein mogelijke prijs te bekomen. ERG zou je
denken waar mensen soms zoveel moeten voor doen. Ik spreek hier niet over
antiek, rustiek, of dure klasse. Neen! Het gewone kleine ding voor ieder mens. En
als het niet kan voor de portemonnee lopen ze gewoon verder.
Lange wachtrijen aan het hamburgerkraam, chineze voeding of kippenkraam. Een
zo goed mogelijke oplossing om iets te eten en verder te gaan.
Als men zich begeeft tussen de maatschappij ziet men de teloorgang van
ons land naderen. Mensen dragen meer en meer alternatieve kleding. Kledingstukken
die nog eens hermaakt of hervormd zijn tot ‘nieuw stuk’. Een gemuteerde broek of rok waar geen
structuur meer in zit. Deze recyclage is geen luxe maar uit noodzaak. Vettige haren,
lichaamsgeur en dan hebben ze nog een paar kinderen of hond bij. Het gaat hier
niet over vreemdelingen maar onze eigen mensen. We constateren, observeren,
maar kunnen er zelf niets aan doen. De beweging tussen de maatschappij zet je
aan het denken. Niemand die het iets kan schelen. Niemand die er zou om geven. Niemand
die degelijk maatschappelijk initiatief zou nemen.
Maxiem Weber
Geen opmerkingen:
Een reactie posten