2015. “Hey, alles goed? Waar ben je nu?” ik was
verheugd om een sms te krijgen van Oliver. De zoveelste sms. We hadden een
goede verstandhouding (? Dacht ik dan), toch twijfelde ik dikwijls aan hem. Hij
praatte dat hij het heel goed voor had met mij. En wilde mij koppelen aan zijn
vriend Finch, degene die ze jaren geleden naar mij gestuurd hadden. Blijkbaar liep
er telkens wat mis. Door een opstapeling van misverstanden begon ik me meer en
meer de vraag te stellen of dit het juiste was? Wat waren de oorzaken van die
opstapelende misverstanden? Dat maakt alleen maar wantrouwen aan in het
gevoelsleven. Of was dat juist de bedoeling?
Op die befaamde vooravond kreeg ik bovenvermeld sms
bericht. Dolgelukkig belde ik Oliver op. “Hey, heb je nog wat van Finch gehoord?
Is hij ergens in de buurt?” Oliver was terughoudend en dan schoot hij met
vragen aan mijn hoofd. ‘Waar ben je nu? Vertel ! ...”
- “Ja, ik ben bijna aan bakker Smits. Ik sta nog altijd in de file.” Ik deed mijn oortje beter zodat ik alle benutzame geluidskwaliteit had om Oliver te verstaan.
- “Goed! Ik sta hier aan de brug op je te wachten.” Ik hoorde een opgewekte Oliver.
- “What the hell! JIJ aan de brug? Zou Finch niet beter op mij wachten?”
- “Kom nu naar de brug! “ Oliver was korter van gesprek.
Zonder tegenstribbelen en in mijn achterhoofd dat de zogezegde verlegen Finch misschien in de buurt was, draai ik net naast de brug. Ik parkeerde mij naast Olivers wagen….. ik zag geen Finch.
- “Ja, ik ben bijna aan bakker Smits. Ik sta nog altijd in de file.” Ik deed mijn oortje beter zodat ik alle benutzame geluidskwaliteit had om Oliver te verstaan.
- “Goed! Ik sta hier aan de brug op je te wachten.” Ik hoorde een opgewekte Oliver.
- “What the hell! JIJ aan de brug? Zou Finch niet beter op mij wachten?”
- “Kom nu naar de brug! “ Oliver was korter van gesprek.
Zonder tegenstribbelen en in mijn achterhoofd dat de zogezegde verlegen Finch misschien in de buurt was, draai ik net naast de brug. Ik parkeerde mij naast Olivers wagen….. ik zag geen Finch.
-“En…. Finch?” vroeg ik aan Oliver terwijl ik de
autodeur opende.
- “Is er nu niet. Hoe gaat het verder met je?”
Ik was zo teleurgesteld omdat Oliver mij zoveel beloofde en telkens was er niks. Alleen hij?
-“Begin je dat nu alle dagen aan mij te vragen, Oliver? En kom je nu tweemaal per week aan de brug staan wachten op mij terwijl ik van mijn werk kom? Ik wil je geen verkeerde indruk geven, maar telkens ben JIJ het en geen Finch!”
Oliver maakte telkens verhaaltjes en wist zich uit iedere benarde situatie uit te halen. Een echte mooiprater. Maar zo kon het niet verder blijven duren. En die avond had ik het hem ook uiterst duidelijk gemaakt.
Tot zwaar ongenoegen van Oliver.
- “Is er nu niet. Hoe gaat het verder met je?”
Ik was zo teleurgesteld omdat Oliver mij zoveel beloofde en telkens was er niks. Alleen hij?
-“Begin je dat nu alle dagen aan mij te vragen, Oliver? En kom je nu tweemaal per week aan de brug staan wachten op mij terwijl ik van mijn werk kom? Ik wil je geen verkeerde indruk geven, maar telkens ben JIJ het en geen Finch!”
Oliver maakte telkens verhaaltjes en wist zich uit iedere benarde situatie uit te halen. Een echte mooiprater. Maar zo kon het niet verder blijven duren. En die avond had ik het hem ook uiterst duidelijk gemaakt.
Tot zwaar ongenoegen van Oliver.
Maxiem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten