Ik ZOCHT

Men zegt dat ik veeleisend ben, wat ik zoek niet meer besta. Een rariteit is. En zo stop ik de zoektocht….. want  DE man of de eenzame cowboy, die ik zoek is een uitgestorven ras.
Vastberadenheid, intelligentie, zelfstandigheid, weloverwogen handelen, bescherming & geborgenheid, recht-door-zee, durven onderhandelen, respect, stevig in de schoenen staan, verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid, opkomt voor zijn mening, weet- wat- hij- wil en er dan ook nog durft voor gaan… en dan nog een snuifje mysterieusheid draagt, is niet meer. Een man die gevoelens kan hebben en het durft te uiten is daarom geen poessie. In de betekenis van dat woord; geen ruggraad  kunnen dragen, onvolwassenheid, onzekerheid, meelopen doorheen iedere situatie zonder daadwerkelijk een standpunt in te nemen, de vrouwenstroom sieren in plaats van een standpunt te nemen: wat men juist wilt + geen verkeerde signalen over brengen of geen NEE kunnen zeggen tegen slippertjes. Gemutteerde poessies en algemene poessies zijn er genoeg.

In de betekenis van het woord 'poessie' erger ik me serieus aan die mannen en zijn dat afknappers waar ik geen geduld of hervorming wil aan geven. Klassement.

Immers er is geen legerdienst meer. Alleen de opvoeding van vader op zoon of moeder op zoon, zal enkel gewoontes, tradities, overbrengen op het kind. En dan mogen we hopen dat ze het op de school wel aanleren. Meestal zal de leerschool plaats vinden tijdens hun levenservaringen. Hoe hard of soft die dan mogen zijn….

Ik ben een vriend G. heel dankbaar dat hij mij erop wees. Ik vertelde hem dat ik een man NAAST mij wil. Niet voor mij. Niet achter mij. NAAST mij.

-“Maxiem, de man die jij wilt is een uitgestorven ras. Degene die er nu zijn met poten en oren helemaal verloren. Probeer te decoderen naar hun niveau en laat het leven gewoon zijn gang gaan. “

Ik had een wrong in mijn keel. Kan ik leven met 'moderne onvolwassen vrouwelijke ' mannen?? De man had in zekere zin gelijk. Poessies die in mijn buurt komen, krijgen nog meer onzekerheid als ze bij mij zijn. Gewoon in een gesprek, ik voel dat. Of beginnen mij te kleineren, te affronteren, uit te schelden, zodat ik op hun niveau gebracht word! TENZIJ…. Motorvrienden, militairen, voelen zich dan wel goed bij mij. Zij dragen respect op de eerste plaats wanneer men opgenomen wordt in hun vriendenkring. Ik voel perfect aan hoe hun basisregels geuit worden. Ze worden gevormd in karakter en lichaam. En dat siert hun, wat niet onopgemerkt voorbij gaat voor een bepaalde groep vrouwen….
En met dat soort vrouwengroep wil ik niks te maken hebben, dat is strijd.
Die aflevering hebben we al gehad.

Toch wil ik even zeggen dat ik  heel fier ben op mijn vrienden. Ieder van hun heeft een eigen leven en grenzen aan het uitgestorven ras.

MW.