Den intrimmer

Liesbeth is een alleenstaande vrouw. Jaren knokte ze om een vast loon te hebben. Zo manifesteerde dat zich in vele interimjobs. Wanneer ze als alleenstaande vrouw loon had, kon ze de vele afbetalingsplans verder af betalen. In de periode dat ze moest stempelen, had zij een bedrag van 950 euro per maand om rond te komen. Telkens beloofden de werkgevers “wanneer ze goed haar best zou doen”, kans had om te mogen blijven. Maar niets was immer waar! En de interimjobs eindigde steeds weer door “eens ne goeie schoonmaak” te houden!

Al die ervaringen van onrespect, “den intrimmer moet deze week nog buiten”? Maakte haar wat onzeker over zichzelf. Zoveel capaciteiten en niemand die haar talenten wilt zien. Zo deed ze jaren interimwerk en met tussenperioden van stempelen. Ze werd het beu. EN ! de vele interimwerken waar zij zoveel energie ingestopt had, keerden zich in negatief op haar cv.  In de tussenperiode van stempelen en de tijdelijke jobs solliciteerde zij volle bak verder om toch maar een toekomst op te bouwen. Niet alleen de lopende rekeningen maar ook het onderhoud, verbruik, van de wagen, enz… moest betaald worden. Niet alleen haar eigenwaarde maar ook haar zelfrespect kreeg krommingen. De oneerbare voorstellen, pesterijen, het “opruimen van haar persoonlijkheid” behoorde tot een groter plan. Maar wie of wat zat daar achter?

Weer zat Liesbeth in een stempelperiode. Ze werd ineens beschuldigd alszijnde ze geen werk zocht? Ze moest bereidt zijn om over gans Vlaanderen te gaan werken! WAT of welke reden kunnen ze nu zoiets verkrijgen? Waarom? Ze werd overstelpt met “kapotte gramafoonplaatgesprekken”. Steeds opnieuw en opnieuw! Geen besef wat er gaande was, had ze maar 1 doel:”Een fatsoenlijke job.” Maar toen ze dat ook meldde aan de telefoon was de ontvanger de spot aan het drijven. Immers, men mag niet meer van een droomjob uitgaan? Wie spreekt er nu van een droomjob? Gewoon een job die haalbaar is, met verkeer, uren, en het dragen. Och ja, dat mag niet meer gezegd worden !
De telefoonoproepen wilden steeds weten “waar” ze solliciteerde met haar spontane sollicitaties. Leuk als een ander er dan kan mee gaan lopen, terwijl zij zoveel tijd en energie erin gestopt had!

Zo solliciteerde zij via haar netwerk. Een fatsoenlijk, verstandige, werkgever. Liesbeth schrok en vond het leuk om eens iets positiefs in haar leven te mogen hebben. Na een gesprek van anderhalf uur vroeg de man: ”My gosh! Mag ik eens iets vragen? ….. de perioden dat je stempelde waren ook geen kadoo; hoe heb je die overleeft?” 
“Door budgettering en organisatie, meneer.”

Werklozen zijn geen misdadigers. Het zijn mensen die dikwijls om welke reden ook tijdelijk zonder werk zitten. Profiteurs ? Als hun agenda gevuld staat en daadwerkelijk werk zoeken, zullen ze eindelijk een fatsoenlijke job vinden.

MW