Zondag 19 februari ’17
De corporate identity was als perfect. Iedereen kende het
straatbeeld van de firma. Meestal leert men iemand kennen als men er moet mee
handelen of werken. Een gezegde uit de volksmond. Dus inside aangekomen waren
de eerste weken heel druk. Uitleg, werkwijze, maar dan de bedrijfscultuur. Naar
mate de tijd vorderde kreeg men een beter beeld en …. Nieuwe werkervaringen.
Men kreeg te maken met pestconflicten. Voor uzelf
veranderde dagelijks de instructies en werkwijzen. Chaos. Op den duur alles
genoteerd in een boekje en bij een nieuw conflict; “Kijk, op die datum moest ik
het zo doen. Sinds welke datum is het dan veranderd?” Ook de collega’s die er
al zo lang werkten, begonnen hun inzet in het verhaal te leveren. Wachten aan
het toilet. Problemen met de deur niet meer open te krijgen. Vervoer over gans
België te moeten doen, iets wat niet in het contract stond. Archieven opkuisen.
De grote schoonmaak doen. Afsnauwen. Ruzie maken. Kleineren. Vernederen! Het hield
niet op.
Op een morgen getuige te zijn van een nog zwaarder
pestconflict binnen de firma. Niet wetende dat een mannelijke collega
uitgeblust was. Kreeg de man ruzie met zijn leidinggevende. Een hels kabaal in
het magazijn. Het slachtoffer werd gestampt achteraan tegen zijn benen – door de
leidinggevende - terwijl de leidinggevende ruzie maakte. “Awel, vertel het eens
ne keer se!” De leidinggevende joeg achter het slachtoffer en dat dan wel
letterlijk en figuurlijk. Volgens mijn gegevens was hij één van de beste
techniekers in het bedrijf. Zijn andere collega’s waren stikjaloers en
ondersteunden de leidinggevende in zijn misdaden.
Ook aan de vaststeller van dit verhaal vroeg men om mee
aan te sluiten om te pesten. Maar deze DEED NIET MEE.
Tip: eerlijk is eerlijk. Wanneer je getuige bent van
pestmisdaden, MELD ! Hoe komt het dat die werkplek vrij gekomen is?
Mw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten